เกมร้ายซ่อนใจรัก

สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกคนก่อนอื่นขอบอกเลยว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเค้า อาจจะมีข้อผิดพลาดมากหน่อย หรืออาจจะยังไม่ลื่นไหลเท่าไหร่ 

หากนักอ่านท่านใดเข้ามาอ่านแล้วพบข้อผิดประการใด บอกเค้าได้เด้อ

“อะไรนะ!เมื่อกี้เบญพูดว่าอะไร?” ปัณณุวัฒน์ร้องถามคนตรงหน้าเพื่อต้องการให้เธอพูดใหม่ เขามั่นใจว่าเขาฟังผิด

“เราเลิกกันเถอะค่ะ”เบญจมาศกล่าวอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวแต่หนักแน่น คนบอกให้พูดใหม่แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เขานิ่งไม่หลายฮึดใจเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูกกับสิ่งที่ได้ยิน

“ทำไมละเบญ เกิดอะไรขึ้น ไหนเบญบอกพี่ว่าจะอยู่ข้างๆพี่ จะค่อยเป็นกำลังให้พี่ เบญจะไม่ทิ้งพี่ไปไหน แล้วทำไมจู่ๆเบญถึงมาบอกเลิกพี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้เบญ ทำไมกัน”ปัณณุวัฒน์ถามเบญจมาศ ด้วยเสียงสั่นเครือ ทุกคำพูดที่คนตรงหน้าเคยพร่ำบอกเขายังจำได้ทุกคำเพระมันคือ ‘ยาใจ’ ชั้นดีที่ทำให้เขายังมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับปัญหาต่างๆที่ปะดังปะเดเข้ามาพร้อมๆกัน แต่ทำไม ทำไมกัน คนที่เคยบอกจะอยู่ข้างๆถึงมาบอกเลิกเขา โดยที่เขาไม่รู้เหตุผลด้วยซ้ำ

“คุณพ่อต้องการให้เบญหมั้นกับพี่ต้น” เบญจมมาศตอบโดยไม่กล้ามองหน้าเขา เธอเจ็บปวดเหลือเกินคราวต้องสบตาของเขา สายตาที่ผิดหวังและตัดพ้อแววตาที่ปวดร้าวนั้นทำให้เธอเจ็บ เจ็บจนแทบพูดไม่ออก

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน พี่ไม่เข้าใจ”

“เบญตัดสินใจแล้วค่ะ ว่าจะทำตามความต้องการของคุณพ่อ พี่ณุเข้าใจเบญนะคะ เบญไม่มีทางเลือกจริงๆ”

“เบญเลยเลือกที่จะทิ้งพี่ ทำไมละเบญหรือเพราะพี่กำลังจะหมดตัว”