my engineer รักนี้มีแค่หมอ

Rrrrrrrrr

อืออออออ!!คีย์ควานหาโทรสับเมื่อได้ยินเสียงริงโทนดังขึ้น เมื่อลืมตาดูก็ปรากฎชื่อเพื่อนรัก ???•ไอ้ห่าเดย์???• คีย์จึงกดรับ แล้วเปิดลำโพง "มึงมีอะไรว่ะโทรมาแต่เช้า" คีย์นึกรำคาญที่เดย์โทรมารบกวนเวลานอนของเขา "เช้าเหี้ยอะไรมึง นี่มันจะแปดโมงครึ่งแล้วครับเพื่อน" กูนึกแล้วว่ามันยังไม่ตื่นเดย์คิดในใจ "ห๊ะ!!แปดโมงครึ่ง เหี้ย!!" คีย์รีบวางโทรศัพท์แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที

"มึงมีรับน้องเก้าโมงนะครับไอ้คุณคีย์ เร็วๆไอ้เหี้ย เขามากันหมดแล้วขาดแต่เฮดว๊ายเนี้ยไอ้เหี้ยยย"เดย์ตะโกนผ่านโทรศัพท์ ผมนี่อยากจะถีบมันจริงๆไอ้เพื่อนเวร วันนี้เป็นรับน้องครับ น้องก็มากันหมดแล้ว พี่ว๊ากก็มาครบแล้ว เหลือแต่ไอ้ห่าคีย์ เฮดว๊ากปีนี้ล่ะคร้าบบ "มันถึงไหนแล้วว่ะ"ไอ้วินมันถามผมครับ "เออ ถึงไหนแล้วว่ะ เฮียภูมถามหามันเนี้ย ว่าไม่เห็นเฮดว๊ากมาดูน้องเลย"กรณ์พูดออกมาหลังจากที่ไปคุยกับเฮียภูมเมื่อกี้ "มันพึ่งตื่นว่ะ"ผมตอบพวกมันไป "ห๊ะ!! เหี้ย!! เหี้ย!!" วิน แทนไท กรณ์ พวกมัน3คนตะโกนพร้อมกัน "พวกมึงเสียงดังอะไรกัน" "เฮีย!!"เดย์ตกใจเมื่อเฮียภูมเดินเข้ามา "ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นว่ะ" ตกใจเฮียนั่นล่ะ(เดย์คินในใจ)"เออ!!ไอ้ห่าคีย์ อยู่ไหน" พร้อมหันหน้ามองซ้ายขวา "คืออออ"พวกผมไม่รู้จะตอบยังไงเลยครับ ถ้าเฮียรู้ว่าไอ้คีย์พึ่งตื่นนะ มีหวังพวกผมโดนเฮียสั่งซ้อมแน่ ทั้ง4คนหันหน้ามองกัน "นี้!!อย่าบอกนะว่ามันยังไม่ตื่น" ภูมกล่าว "ปะ..ป่าว!!มันกำลังมาแล้วเฮีย"เดย์ตอบกลับแบบกลัวๆ

บรืนนนนนนนน เอี้ยดดดดด!!

เสียงรถบิ๊กไบค์ขับเข้ามาจอดหน้าตึกคณะวิศวะ ทำให้เรียกสายตาทุกคนที่อยู่แถวนั้นให้มองเป็นตาเดียว

"นะ...นั้นไงเฮีย ไอ้คีย์มาแล้ว"เดย์พูดขึ้น

"เออ!!กูเห็นล่ะ"ภูมตอบ พร้อมกลับมองหน้าไอ้รุ่นน้องหน้าหล่อที่กำลังเดินเข้ามา

"หวัดดีเฮีย ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ"คีย์พูดทักภูมรุ่นพี่ของเขา

"โอ๊ยยยย!!"คีย์ร้องออกมาเมื่อวินตีเข้าที่หัวของเขา

"ยังไม่สำนึกอีกนะมึง เฮียมารอด่ามึงไอ้ห่า มาช้าชิปหาย"วินพูดแบบเหนื่อยใจกับเพื่อนตัวเอง

"ช้านิดช้าหน่อยจะเป็นไรว่ะ แต่กูก็มาทันนะเว้ย" คีย์พูดลอยหน้าลอยตากับเพื่อน "เป็น!มึงเป็นถึงเฮดว๊ากนะไอ้คีย์ มึงทำตัวแบบนี้ มึงจะไปสอนรุ่นน้องได้ไงว่ะ ขนาดตัวมึงเองยังทำไม่ได้เลย" ภูมพูอออกมา

"เฮียภูม"คีย์เรียกชื่อเฮียด้วยความรู้สึกผิด

"มึงอยู่ปีสามแล้วนะเว้ยเปลี่ยนตัวเองได้แล้ว ที่กูให้มึงมาเป็นเฮดว๊ากเพราะกูอยากให้มึงมีความรับผิดให้มากขึ้น ไม่ใช่เพราะมึงเป็นน้องรหัสกูนะไอ้คีย์"

"กูว่ามึงต้องเป็นเฮดว๊ากที่ได้นะ ตั้งใจหน่อยดิว่ะ"ภูมพูดออกมา

"ผมขอโทษครับ เฮีย"คีย์พูดพร้อมยกมือไหว้

"เออ!!ไม่เป็นไร แต่อย่าให้เกิดขึ้นอีกนะเว้ย ครั้งหน้ากูสั่งซ้อมพวกมึงแน่"ภูมพูดพร้อมยกมือชี้หน้าอีก4คนที่เหลือ

"ขอโทษคร้าบบบบ"เดย์ วิน กรณ์ แทนไทกล่าวขอโทษพร้อมกัน

"เออ!! ไปๆน้องๆรอพวกมึงนานล่ะ"

ณ ห้องประชุมเชียร์

คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยBU

"สวัสดีปีหนึ่ง!! ผมคีย์ คิรากรณ์ เฮดว๊ากปี3มีหน้าที่ดูแลพวกคุณตลอดระยะเวลา3เดือนต่อจากนี้"

"เงียบ!!พวกคุณ คุยอะไรกันครับ เพื่อนผมกำลังพูดอยู่หัดมีมารยาทกันหน่อยนะครับน้องๆ"เดย์พูดขึ้น....

40นาทีต่อมา......

"วันนี้ขอจบการประชุมเชียร์แต่เพียงเท่านี้ครับ พรุ่งนี้ขอให้พวกคุณมาให้ตรงเวลาด้วยนะครับ ทุกคนทราบ!! กรณ์พูดขึ้น

"ทราบครับ/ทราบค่ะ" น้องขานรับพร้อมกับแยกย้ายกันออกจากหอประชุม

"โว๊ยยย!!กูเก๊กหน้าจนตึงไปหมดเลยครับบบบ"คีย์พูดขึ้นหลังจากน้องออกไปหมดแล้ว

"เออ!ว่ะ กูว่านะวิธีนี้แม้งดีกว่าไปรอยไหมอีกนะ5555"เดย์พูดขึ้น

"มึงเคยไปรอยไหมหรอว่ะไอ้เดย์"แทนไทถามเดย์

"กูไม่เคยไปเว้ย แต่กูเห็นแม่กูไปทำมา หน้านี้ตึงแป๊ะ555"เดย์ตอบแทนไท

"ไงพวกมึง"ภูมพูดทักทายเหล่าแก็ง5เสือ

"สบายมากเฮีย เจ็บคอดี"กรณ์พูดตอบ

"หึ!ว่าแต่พวกมึงจะไปไหนกันต่อว่ะ"ภูมถามรุ่นน้องทั้ง5คน

"ว่าจะไปหาอะไรเย็นๆกินแถวนี้อ่ะเฮีย"เดย์ตอบ

"ว่าจะไปร้านพี่การณ์อ่ะ เฮียไปด้วยกันดิ"กรณ์พูดชักชวนภูม

"กูขอบายว่ะ วันนี้มีนัดกินข้าวกับที่บ้าน ป๊ากับม๊ากูพึ่งกับมาจากจีน กูต้องพาน้องกู2คนไปด้วย ไว้วันหลังแล้วกัน"ภูมพูดออกมาอย่างเสียดาย

"เดี๋ยวๆเฮียมีน้องด้วยหรอ พวกผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"เดย์พูดขึ้นแบบงงๆ เฮียภูมมีน้องตั้งแต่เมื่อไร

"พวกมึงจะไปรู้อะไรว่ะวันๆนึงไปแต่ร้านเหล้า"ไม่ต่างกันหรอกเฮีย(คีย์คิดในใจ)

"กูมีน้องชายกับน้องสาว ชื่อภัทรกับภีม น้องสาวกูก็เป็นรุ่นน้องพวกมึงเนี้ยล่ะ เดี๋ยวพวกมึงเห็นหน้าก็นึกออก ส่วนน้องชายกูชื่อภัทร เรียนหมออยู่ปี2มหาวิทยาลัยนี้ล่ะ"

"เฮียภูมมมมมมม"ในขณะที่พวกผมกำลังคุยกันอยู่ก็มีเสียงผู้หญิงเรียกเฮียภูม

พวกเราทุกคนเลยหันไปมองเด็กผู้หญิงกำลังเดินมาแล้วก็มาเกาะแขนเฮียภูม

"เฮีย ภีมเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วค่ะ"ภีมพูดพร้อมหันไปมองผู้ชาย5คนที่ยืนคุยอยู่กับพี่ชายตัวเอง "อืมๆ เออ!นี้ภีมน้องสาวกูเอง แล้วนี้ก็รุ่นพี่คณะเรา นี่พี่คีย์ พี่เดย์ พี่วินพี่กรณ์และพี่แทนไท"ภูมพูดแนะนำน้องสาว

"สวัสดีค่ะพี่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ" ภีมยกมือไหว้พร้อมพูดไปยิ้มอย่างน่ารัก(^_^)

"พี่ก็ว่าตอนลงทะเบียนนามสกุลคุ้นๆ ที่แท้ก็น้องสาวเฮียภูมนี้เอง"แทนไทพูดเพราะเค้าเป็นคนนั่งอยู่ตรงโต๊ะลงทะเบียนเมื่อเช้าาาา

Rrrrrrrrrrrrr ❤ไอ้แสบ❤เสียงโทรศัพท์ภูมดังขึ้น

"ว่าไง ถึงแล้วเหรอ อืมๆ พี่กำลังออกไป อืม...รออยู่หน้าตึกนั่นล่ะ"ภูมพูดกลับคนในสาย

"เฮียภัทร มาแล้วเหรอค่ะ" ภีมถาม

"อืม มาแล้ว เออ!พวกมึงกูไปก่อนนะ น้องชายกูมาล่ะ"ภูมบอกลาทั้ง5คน

"สวัสดีครับเฮีย"

"ไงเรายายภีม" ภัทรกล่าวทักพี่ชายและน้องสาว

"คิดถึงงงงง เฮียภัทรที่สุดเลยยย"ภีมพูดพร้อมเดิมมากอดพี่ชายตัวเอง

"จะคิดถึงอะไรขนาดนั้น พึ่งเจอกันเมื่อเช้า"ภัทรพูดบอกน้องสาว

"ก็น้องคิดถึงนิ คิดถึงไข่ตุ๋นฝีมือเฮียภัทรด้วย"ภีมตอบพี่ชายตัวเองก็ไข่ตุ๋นฝีมือพี่ชายเธออร่อยที่สุดอ่ะ

"ตกลงนี้ เราหิวแล้วใช่ไหมยายภีม"ภูมยืนมองน้องชายและน้องสาวคุยกันก็พูดขึ้นมา

"ใช่แล้วค่ะ เรากลับกันเลยดีกว่า ภีมหิวแล้ว"พร้อมกับเดินไปจูงมือพี่ชายทั้งสองคนไปที่รถ

"อ้าว เฮียยังไม่กลับอีกเหรอ"คีย์ทักขึ้นเพราะเห็นภูมเดินมาที่รถ เพราะเมื่อเช้าคีย์จอดรถไว้ข้างรถภูมพอดี แต่สายตาเขาก็ต้องไปสะดุดกับคนที่เดินมากับน้องภีม

@ทำไมยิ้มน่ารักขนาดนั้นว่ะ เห็นแล้วไอ้คีย์คนนี้ยิ้มตามเลยคร้าบบ(คีย์คิดในใจ)

"ไอ้คีย์ ไอ้ห่าคีย์ มึงมองอะไรว่ะ กูเรียกตั้งหลายรอบล่ะ"

"ไม่มีไรเฮีย คิดอะไรนิดหน่อย"คีย์ตอบ

แต่สายตาก็ยังจ้องคนที่เดินมากับน้องภีมอยู่ เดินมาทางนี้ด้วยว่ะ

"แล้วนี้มึงยังไม่ไปร้านเฮียการณ์อีกเหรอว่ะ"ภูมถามคีย์ พร้อมคิดในใจ มันมองอะไรของมันว่ะ คุยกับกูแต่มันมองอะไรว่ะ

"กำลังจะไปครับ เฮียไม่ไปจิงดิ"

"เออ ไว้วันหลังโว๊ย"

"อ้าว พี่คีย์ กำลังจะกลับหรอค่ะ" ภีมทักขึ้นเมื่อเห็นคีย์ยืนอยู่

"กำลังจะกลับครับ"

"เออ ไอ้คีย์ นี่ภัทร น้องชายกูเองที่เรียนหมอ ที่กูเล่าให้ฟังอ่ะ ส่วนนี่คีย์ รุ่นน้องพี่ที่คณะแล้วก็รุ่นพี่ยายภีม'ภูมพูดบอกทั้งคีย์และภัทร

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"

เป็นไงกันมั้งสำหรับตอนแรก

สนุกหรือไม่สนุกยังไงต้องขออภัยทุกคนด้วยนะค่ะ พึ่งหัดแต่งฝากผลงานด้วยจ้าาา????????????????????