ยืมร่างเธอแล้วทำตามใจอยาก

"อิคุณชายขนมเข่งเอ้ยชอบเค้าก็พูดกับเค้าไปสิ!"

เด็กสาวที่นั่งดูปรมาจารย์ลัทธิมารอยู่บ่นพึมพัมหน้าคอมของตน

"เฮ้อ....ถ้าเข้าไปในเรื่องนั้นได้ก็ดีสิ"

เด็กสาวถอนหายใจ

"ยัยหลิงนางลูกคนนี้ไปนอนได้แล้ว!!!"

เสียงแม่เด็กสาวดังขึ้นไล่ให้ไปนอน

"ค่า~"

เธอนอนลงพร้อมกับเปิดเพลงพรากจากนิรันด์เอาไว้

"เอะ...นี่ฉันอยู่ที่ไหน"

เธอมองห้องรอบๆกายที่ไม่คุ้นชิน

"ท่านพี่ตื่นได้แล้วขอรับท่านอารั่วหานเรียก"

เสียงของคนผู้หนึ่งเรียกเธอจากนอกห้อง

'ท่านพี่หรอ??'

เธอเดินไปส่องกระจก

'น...นี่ฉัน.....'

เธอมองร่างกายของตัวเองที่หน้ากระจกแล้วได้รู้ว่าเธอกลายเป็นเวินฉิง

'นี่ฉันโผล่เข้ามาในอนิเมะจริงๆหรอ'

เธอได้แต่คิดในใจ

"ท่านพี่ตื่นรึยังขอรับท่านอารั่วหานเรียก!"

'เสียงนั้น....เวินหนิง!'

เธอรีบเดินไปเปิดประตูทันที

"ท่านพี่ขอรับท่านอารั่วหานเรียกไปพบที่ตำหนักเพลิงสุริยัน"

เวินหนิงกล่าว

"อื้องั้นข้าไปก่อนนะ"

เวินฉิงก้าวขาเดินไปก่อนจะหยุดลงแล้วพูดว่า

"อาหนิงตำหนักเพลิงสุริยันไปทางไหนรึข้าลืม??"

เวินฉิงกล่าว

*ต่อไปนี้จะเรียกตัวละครหลิงเป็นเวินฉิงเลยนะเจ้าคะ

"งั้นเดี่ยวข้าพาท่านไปนะ"

เวินหนิงจูงมือของเวินฉิงที่สาวตนไปที่ตำหนักเพลิงสุริยัน

พูดคุยกับ ไรท์

ดีค่า~~

เรื่องนี้คือเรื่องแรกที่จะแต่งในเด็กดีถ้าไม่สนุกหรือตอนสั้นต้องขออภัยด้วยนะคะ