“แงงงงงงงงงง”
“...” เฮ้ นี่มันบนรถไฟฟ้าขนส่งสาธารณะนะเว้ย เกรงใจกันหน่อย
“แงงงง ฮือ จาอาว!” ไอเด็กเวร
“โอ๋ แปบนะคะเด็กดี กินขนมไหม อ้าม~”
“…” น่ารำคาญ ทำไมเขาต้องมาเจอกับเด็กด้วย น่ารำคาญ
“ไปเร็วค่ะลูก ถึงสถานีบ้านเราแล้วนะ” เออ ออกไปได้ก็ดี
.... หวังว่าเขาคงไม่ต้องมานั่งดูแลเด็กแบบนี้นะ …
19:07 น.
“กลับมาแล้วครับ” เขาพูดขณะเปิดประตูเข้าบ้าน จัดวางรองเท้าให้เรียบร้อย เสียงดังโวยวายมาจากห้องรับแขก เดาได้ไม่ยากว่าวันนี้คงมีแขกมาอีกหล่ะสิ งานนี้เขาขอบายละกัน แค่เรียนวันนี้ไหนจะซ้อมกีฬาอีก เขาเหนื่อยพอแล้ว
“อ้าวเอส กลับมาแล้วหรอ” สิ้นเสียงอันคุ้นเคย เอสหันไปมอง ชายแก่ที่เขาเคยอยู่ด้วยตอนเด็ก
“ครับ ปู่การ์ป”
“ไหนๆมาแล้ว ปู่มีเรื่องจะวานหน่อย ไปเก็บของแล้วตามปู่มาที่ห้องรับแขกนะ” ปู่พูดก่อนเดินจากไป เพราะบ้านของเขาออกแบบมาโดยที่ห้องรับแขกนั้นอยู่เกือบริมสุด ต้องเดินเข้าไปผ่านบันไดชั้นบน เขาจึงสามารถขึ้นไปเก็บของก่อนได้
“อ้าว ป้าดามาด้วยหรอครับ”
“จ้า คือป้ามีเรื่องอยากรบกวนเอสหน่อยหน่ะ” ดา หรือ ดาดัน อีกบุคคลหนึ่งที่เคยเลี้ยงดูเขาในสมัยเด็ก ในช่วงที่พ่อกับแม่หนีไปเที่ยวกันอะนะ
“รบกวน รบกวนอะไรครับ?” คงไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกมั้ง
“คือป้ากับการ์ป พอดีว่าต้องไปเคลียงานสำคัญอย่างนึง ซึ่งคิดว่าใช้เวลาค่อนข้างนานพอตัว เลยอยากจะฝากให้ช่วยดูแลหลานป้าหน่อยนะ”
“อ๋อ ได้ครับ” …เดี๋ยวนะ หลาน
“หลานของป้า…”
“ใช่จ๊ะ มานี่สิ’ลูฟี่’ “ สิ้นเสียงเรียก เด็กที่ดูแล้วตัวเล็กกว่าเขาหน่อยมีหมวกฟางห้อยอยู่ด้านหลังก็วิ่งเข้ามา
“…” gu ask real
“นะ ป้าฝากหน่อย น้องอายุน้อยกว่าเอส2ปี แกเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่ดื้อ พูดง่าย กินง่ายแต่กินจุ(?) ยังไงก็ฝากด้วยนะ”
นี่เขาต้องอยู่กับเด็กจริงๆหรอวะเนี่ย!!!!!!!!!
ยิ่งหนียิ่งเจอชัดๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น