[Hypnosis Mic Fanfiction] HBD.123!

"รักนะ"

"อืม"

"รักนะ"

"อืม"

"รักนะ"

"...อืม.."

ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสุขเอาเสียเลย เมื่อรูมเมทของผมเอาแต่พูดคำว่า 'รักนะ' จนทำให้ป่วนประสาทไปหมด น่ารำคาญจัง..!

"รั.."

"พอได้แล้วน่าฮิฟุมิ ฉันรู้แล้วว่านายรักฉัน.." ผมรีบพูดขัดก่อนที่คนตรงหน้าจะพูดคำว่ารักนะไปมากกว่าจนทำให้ผมเปลี่ยนอารมณ์จากรำคาญมาเป็นโมโหแทน

"นายต้องการอะไรกันแน่"

ไม่รอให้สงสัยไปมากกว่านี้ ผมเอ่ยถามฮิฟุมิด้วยความรำคาญปนสงสัย

ฮิฟุมิทำหน้าเศร้าออกมาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจ "ก็วันนี้วันเกิดฉัน.."

"...งั้นก็สุขสันต์วันเกิดนะ" ผมพูดออกไปอย่างเหนื่อยๆ จริงๆก็ไม่ได้ลืมหรอกนะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของฮิฟุมิ แต่..มันไม่มีอะไรให้นี่นา..

ฮิฟุมิเริ่มฉีกยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีก่อนจะแบมือออกให้ผมดู

"ของขวัญล่ะ?"

"..ฉันไม่มีให้หรอกนะ...."

"..."

"..."

"ง-งั้นหรอ..."

คนตรงหน้าผมเริ่มทำหน้าเศร้าออกมาอีกครั้งก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้นมาชี้ที่แก้มของตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แสนไม่น่าไว้ใจ

"..อะไร?"

"นี่ไง ทดแทนที่นายไม่มีของขวัญ เอาเป็นว่าของขวัญของนายคือการหอมแก้มฉันแล้วกัน!" เจ้าตัวใช้นิ้วจิ้มไปที่แก้มตัวเองราวกับจะบอกว่าให้รีบทำเร็วๆ

"..." ผมถอนหายใจออกมา หลับตาปี๋ก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าของตัวเองไปที่แก้มของอีกฝ่ายอย่างเคอะเขิน

นี่ฉันทำลงไปได้ไงเนี่ย!

พอผละออกมาจากแก้มอีกฝ่ายได้แล้วก็พบกับใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจางๆเหมือนจะไม่ต่างอะไรกับผมสักเท่าไหร่

"ป-เป็นอะไรไปน่ะ.."

"..."

"ฮ-ฮิฟุมิ?"

"ไม่.."

"หะ?"

"ไม่คิดว่าจะทำจริงๆ..." ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำจริงๆเหมือนกันแหละ!

"ก็..ของขวัญวันเกิด.."

"... ดปโปะ!!"

จู่ๆฮิฟุมิก็โผเข้ามากอดผมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว "ฮ-ฮิฟุมิ หาย..หายใจไม่ออก" รู้สึกจะขาดอากาศหายใจตายเพราะเจ้ารูมเมทบ้านี่แหละ! ถึงตัวเองจะอยากตายก็เถอะ...

"รักดปโปะที่สุดเลย!" ฮิฟุมิตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะยื่นหน้ามาหอมแก้มผมทั้งซ้ายและขวา

"พอได้แล้วน่า.."

"รักนะ!"

"ฉันรู้แล้วน่า!"

"บอกกลับมั่งสิ!"

"..."

"..."

"ร-รักเหมือนกัน.."

---

เรื่องสั้นๆไม่เน้นอะไรมาก เน้นแค่ความด้นสด-

ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ อ่านหลังวันเกิดนางด้วย 55555555