สุดแกร่งแทรกโลก

ภาพสุดท้ายของฉันคือใบหน้าอาจารย์ที่เต็มไปด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่เพียวเสี้ยววิเท่านั้น ฉันสาบานได้เลยว่าใบหน้านิ่งเรียบราวหินปูนกลับกระตุกสีหน้าแปลกๆขึ้นก่อนที่จะมีคนปิดไฟ

 ความเหนื่อยจากการฝึกหายไปทั่งร่างกายสัมผัสได้ว่าตอนนี้ร่างกายของฉันมันผ่อนคลายราวกับคนกำลังนอนนิ่ง
มันเกิดอะไรขึ้น!?

เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังหลับตานอนอยู่ ความสงสัยก่อตัวขึ้นเกิดเป็นรอยยันที่หัวคิ้ว มันน่าอายนักที่ฉันจะสลบในการฝึกซ้อมแต่ฉันที่ฝึกมาอย่างหนักตั้งขนาดนี้ไม่น่าที่จะเกิดการฝืนของร่างกายโดยที่ไม่ได้ประเมินตัวเอง ถึงตอนแรกก่อนที่จะได้รับการวฝึกฉันยอมรับว่าตัวเองเป็นพวกชอบฝืนแต่เรื่องแบบนี้น่าจะไม่เกิดขึ้นอีกหลังผ่านการฝึกหฤโหดมาแน่น แต่ถ้าฉันสลบจริงๆแสดงว่าที่ผ่านการฝึกต่างๆนั้นมันก็เหมือนว่าฉันไม่ได้พัฒธนาตัวเองเลย น่าขายหน้าที่สุด

เมื่อทำใจยอมรับว่าตัวเองนั้นได้ทำพลาดไปแล้ว เธอตัดสินใจค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นทว่าภาพตรงหน้ายิ่งทำให้คิ้วของเธอขมวดกันเป็นปมกว่าตอนปิดเปลือกตาซะอีก

เพดานสีขาวสะอาดตา แน่นอนว่ามันไม่ใช่เพดานที่คุ้นเคยแม้แต่น้อยรอบๆเต็มไปด้วยของตกแต่งมากมายเธอไม่คุ้นตาเอาซะเลย

เสียงเปิดประตูทำลายความเงียบและเรียกความสนใจจากเธอให้รีบหันไปมอง คนปริศนา2คนแต่งกายเหมือนกันเดินเข้ามา

“ยินดีต้อนรับกลับขอรับ”

“ทุกคนกำลังรอท่านอยู่ที่ห้องใหญ่ตะวันตกขอรับ”

ทั้งสองชันเข่าก้มหัวทำความเคารพก่อนจะพายมือออกไปที่ประตู ถึงเธอจะไม่รู้ว่านี่มันเรื่องอะไรแต่ที่แน่ๆคือเธอคงเป็นคนสำคัญคนหนึ่งถึงมีคนก้มหัวเคารพได้

ถึงยังจะไม่ได้ส่อนกระจกแต่สำรวจจากการแต่งกายที่มองเห็นแล้ว คงเป็นคนสำคัญจริงๆเพราะการแต่งกายดูไม่ค่อยธรรมดาและเกือบทำเธอสติแตกเพราะเธอค้นพบว่าเธอมีไอนั้นของที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีมัน ไม่มีเธอไม่สมควรมีมันต่างหากแต่ท่าทีตกใจจนเสียจังหวะการเดินทำให้อีก2คนที่ประกบหน้าและหลังต้องแปลกใจเธอจึงต้องรีบเก็บสีหน้าและสงบอารมย์อารมย์รวดเร็ว 

ให้ตายสินี่มันเกิดอะไรขึ้น เจอคนแปลกหน้าที่ต้องมาเดินประกบแล้วยังจะมีของแปลกๆอยู่ระหว่างขาอย่าบอกนะว่าที่เธอสลบไปมีคนมาต่อเพิ่มให้ นี่มันไม่ตลกเลยนะอาจารย์ 

พอสำรวจตัวเองดีๆอย่างไม่ให้เป็นที่สงสัยก็ได้รู้ว่านี่มันแปลกมาก ทั้งใบหน้า ทรงผม นี่เธอกำลังโดนเล่นตลกอะไรแต่ที่น่าตกใจอีกเรื่องกล้ามเนื้อรวมถึงลักษณะผิวและปลายนิ้วมันไม่น่าจะดัดแปลงได้ถึงลักษณะภายในได้ขนาดนี้ เริ่มจะไม่ตลกจริงๆแล้วสิ

เมื่อตอนที่เธอยังอ่อนแอ เธอมักชินจากการถูกกลั่นแกล้งทุกครั้งเมื่อเธอสลบจากการฝึกแต่สำหรับการแกล้งในครั้งนี้ดูเหมือนจะแรงไปหน่อยหรือไม่ต้องมีใครสักคนเอายาหลอนกรอกปากเธอแน่

เธอพยายามคุมสติถึงการเดินจะรู้สึกจักจี้แต่ตอนนี้เธอทำได้คือเล่นไปตามน้ำ บางที2คนที่เธอเห็นอาจจะเป็นใครสักคนในสำนักและทางเดินที่ดูแปลกตาคดเคี้ยวอาจจะเป็นสักที่ในราชสำนักแต่ที่มันดูแปลกไปอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา คาดว่ายาที่เธอโดนอาจเป็นยาหลอนประสาทหรืออะไรสักอย่างส่วนระยะเวลาที่มันส่งผลคงต้องรอดูแต่ที่น่ากังวลคือถ้าได้รับเกินขนาดอาจถึงตายได้ ทำได้แค่ภาวนาให้พวกมันรู้จักคำนวนขอบเขตการแกล้งกันก็คงดีหรืออย่างอันตรายที่สุดเธออาจตื่นมาแล้วเป็นบ้าไปเลยแต่อันเลวร้ายที่สุดคือ ตาย

เอาจริงๆอาจารย์เองก็ไม่ได้ห้ามเสมอไปเพราะมันคือวิธีการรับมือกับเรื่องไม่คาดฝันหรืออันตรายที่ต้องเผชิญกับโลกภายนอก ตามจริงก็ไม่ได้ตกใจเรียกว่าชินมากกว่าแต่ครั้งนี้ เป็นการแกล้งครั้งแรกเลยที่ให้ผลลัพธิ์แบบนี้

ถึงจะกังวลแต่มันก็น่าสนุก พวกแกจะจับฉันขังในฝันนี่ได้นานเท่าไหร่ หึ