ถ้าชีวิตฉันขาดเธอไป

"แต่งงาน" เกิดขึ้นเมือคนสองคนตกลงปลงใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสร้างครอบครัว นี่คือสิ่งที่ฉันคิดเสมอมา  

ถ้ามีคนถามว่าถ้าเลือกจริงๆอยากทำงานอะไร เอาจริงๆนะ ตั้งแต่เด็กจนทำงานมา สิ่งที่ฉันอยากเป็นมากที่สุดคือ แม่ และ ภรรยา  ฉันคิดแบบนี้มาเสมอ แต่ปัญหาคือไม่มีใครเข้ามาขอให้ฉันเป็นภรรยาหรือแม่ของลูกเลยนี่ซิ่ ถ้าพูดง่ายกว่านั้น คือ ฉันไม่มีแม้กระทั่งคนให้เข้ามาเรียกว่าแฟน 

ฉัน "พริ" ชื่อฉันอ่านว่า พะ-ริ หรือคนอื่นเรียนฉันว่า "หมอพริ" แพทย์หญิงพริมาวดี เสียงก้อง  สาวโสด อายุ 28 ปี 

"พริ เมื่อไหรจะแต่งงาน" คำถามติดปากของแม่

"มันก็อยากแต่งนะแม่ แต่มันขาดไปอย่างนึง.. ผู้ชายที่จะมาแต่งด้วย" ฉันตอบติดตลก

"ไม่ยาก เดี๋ยวแม่หาให้!!" 

"ฮะ แม่พูดเหมือนมันหาง่ายงั้นแหล่ะ"

"เออ  ไม่ยากหรอกน่า"

"ได้ แล้วหาฤกษ์ให้หนูแล้วกันนะ" ฉันตอบโดยไม่ได้คิดอะไร

ใครจะไปคิดว่า ฤกษ์ที่แม่หาให้ในวันนั้น คือวันที่ฉันได้แต่งกับนายคนนี้  คนที่ทั้งชีวิตฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเจอ