อาศิรวิษพยาบาท

     

          หญิงสาวร่างสะโอดสะองสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวที่เริ่มเก่าหมอง ก้าวเท้าออกจากโรงแรมจิ้งหรีดที่เงียบสงัด ดึกมากแล้ว คงไม่มีใครสอดส่องมองเห็นกิจลับที่เธอกำลังจะทำ เธอสาวเท้าให้เร็วขึ้น เมื่อมีสัญญาณเตือนภายในเร่งเร้า

          กลิ่นคราบไคลจากการเสพสมยังคงโชยฟุ้งจากร่าง ขณะที่เธอก้มตัวลงใช้มือโกยเศษใบไม้และดินออกเป็นหลุมกว้าง ดวงตาเหลือบแลไปโดยรอบเป็นระยะๆ เพื่อป้องกันแขกผู้มิได้รับเชิญ

          เมื่อได้หลุมกว้างราวสองศอก เธอไม่อาจทนได้อีกต่อไป

          เสียงขย้อนอาเจียนดังขึ้น หากไม่มีผู้ใดให้ความสนใจ ด้วยในย่านแห่งราคะแสนโสมมนี้ ไม่มีเลยที่จะห่างหายจากนักเลงสุรา นักเสี่ยงโชค และโสเภณี

          เมือกใสๆไหลพรูออกจากช่องปากที่อ้ากว้าง หญิงสาวสูดหายใจกว้างเรียกกำลัง เพียงเพื่อที่จะส่งเสียงโอ้กอ้ากอีกครั้ง 

          จนกระทั่ง ฟองไข่ขนาดเขื่องไหลออกมาจากปากของเธอ 

          หากด้วยสัญชาติญาณบอกว่า มันยังไม่จบสิ้น

          ดูเหมือนจะนานชั่วกัปชั่วกัลป์ ความทรมานนั้นจึงสิ้นสุดลง

          หญิงสาวมองฟองไข่ในหลุมดินของภูมิใจ ยิ้มอ่อนโยนให้กับทายาททั้งห้าของเธออย่างแสนรัก

          หากแต่ ---

          "เสร็จธุระหรือยังจ้ะ ตนยาคนสวย"

          หญิงสาวสะดุ้งเฮือก หันไปมองชายข้างต้นไม้ใหญ่ด้านหลังด้วยความโกรธ

          "ไอ้งูเขียว !!"

          หากผู้ที่ปรากฏมาสมทบโดยการไหลเลื้อยลงมาจากคาคบไม้ใหญ่ ทำให้ไม่ได้อยู่ลำพังเพียงคู่ปรับร่างผอมผิวสีเขียวตองอ่อนเท่านั้น 

          งูสีทองตัวยาวใหญ่เลื้อยลงยังพื้นอย่างสง่างาม ก่อนจะปรากฏร่างเป็นมนุษย์เพศชายที่สูงใหญ่ หล่อเหลาและเปี่ยมอำนาจ

          "ฝ่าพระบาท"

          หญิงสาวก้มลงกราบแทบพื้นอย่างศิโรราบตัวสั่นงันงก อาการโกรธเกรี้ยวและปั้นปึ่งหายไปสิ้น

          "ตนยาถลชะ งานที่ข้าได้มอบหมายให้เจ้านั้น ราบรื่นดีหรือไร"

          "ฤาเอาแต่เสพสมสังวาสกับอ้ายมนุษย์หน้าโง่อยู่เล่า นางงูดิน"

          แม้นางจะโกรธเกรี้ยวต่อคำดูหมิ่นของอ้ายหน้าแหลมเพียงไร ก็มิอาจแสดงออกได้ ด้วยเกรงบารมีของเจ้าชีวิตที่อยู่เบื้องหน้า

          "ตนยาทำดังพระบัณฑูรแล้วเจ้าข้า ในวันพรุ่งจะดำเนินการ มิได้รอช้าแต่อย่างใด ขอฝ่าพระบาทอย่าได้โกรธกริ้วตนยาเลยเจ้าข้า "

          เสียงพ่นลมไร้กริยาดังมาจากเจ้างูเขียว ดุจว่าเธอเพ็ดทูลเจ้าชีวิตกระนั้น หากแต่ชายผู้กลายร่างจากงูสีทอง มิได้แสดงอาการอย่างใด เพียงแต่สำทับว่า

          "เร่งมือเข้าเถิดหนา ตนยาถลชะ แลอย่าให้ผิดไปจากคำสั่งข้าได้"

          หญิงสาวก้มลงกราบแทบพื้นอีกครั้ง ก่อนที่บุรุษทั้งสองจะเดินเข้าสู่พุ่มไม้ใหญ่ และกลายร่างเลื้อยหายไปในความมืด

          ตนยา หันกลับไปมองกองดินหลังพุ่มไม้อีกครั้งดังว่าจะสั่งลา แล้วจึงกลับเป็นร่างดังกำพืด เลื้อยหายไปอีกทางหนึ่งเช่นกัน

...............................................................

เปิดเรื่อง 25 เมษายน 2562

อาศิรวิษพยาบาท อ่านว่า อา-ศิ-ระ-วิด-พะ-ยา-บาด

อาศิรวิษ แปลว่า พญานาค ค่ะ

รักนะ

ไรท์เอง