My Devil Lover ผมจะเอายังไง ? กับคุณดีครับคุณบาทหลวง

                     องศา

                  ลมหนาว

ผมสัญญาและสาบานกับคนๆนึงไว้ว่า ถ้าสิ่งๆนั้นมันยังไม่เกิดขึ้น ก่อนที่ผมจะอายุครบ 25 ปี ผมจะถวายร่างกายและจิตใจให้แก่พระเจ้าอย่างไม่ลังเลใจโดยทันที แต่ทว่าถ้าสิ่งๆนั้นมันเกิดขึ้นมา ก่อนที่ผมจะอายุครบ 25 ปี ผมก็จะยอมทำตามคำสัญญาและข้อตกลงของคนๆนั้นทันที และสิ่งนั้นก็คือ กฎระหว่างมนุษย์และปีศาจ H&D

ความฝันของผมในตอนที่ยังเป็นเด็กจวบจนถีงปัจจุบันนี้คือการที่ตนเองนั้นจะได้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า หรือ บาทหลวงตามความคิดความและเข้าใจของหลายๆคน

ผมชื่อ ลมหนาว อายุ 24 ปี แต่เหลืออีกเพียง 1 เดือน กับอีก 3 วัน ผมก็จะมีอายุครบ 25 ปี บริบูรณ์แล้ว ซึ่งนั้นมันเป็นสิ่งที่ผมภาคภูมิใจและตื้นตันใจเป็นอย่างมาก ตลอดเวลาหลายๆปีที่ผ่านมา

ผมเติบโตมาพร้อมกับโบสถ์แห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ซึ่งนั้นก็หมายถึงผมเป็นเด็กกำพร้านั้นเอง แต่ถึงอย่างนั้นผมเองก็มีความสุขที่ได้มาอยู่ใน ณ ที่แห่งนี้ เพราะที่นี่นั่นมีทั้งคุณพ่ออดัม และซิสเตอร์ออโรร่า ที่คอยช่วยเหลือและให้กำลังใจแก่ผมและเด็กคนอื่นๆที่อยู่ในโบสถ์แห่งนี้ด้วย

ผมจบ จิตวิทยาคลินิก จากมาหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ และได้เริ่มทำงานในโรงพยาบาลของรัฐทันทีหลังจากที่เรียนจบจากมหาลัย

แต่ ณ ตอนนี้มันก็ใกล้ถึงเวลาที่ผมจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้รับใช้พระผู้เจ้าอย่างสมบูรณ์แบบในอีก 1 เดือนข้างหน้า

[ลมหนาว] โบสถ์

ในที่สุดความฝันอันสูงสุดของเรามันก็จะเป็นจริงเสียที

"ร่างกายและจิตใจของข้าขอมอบมันให้แก่ท่าน"

ชายหนุ่มตัวบาง ผิวขาว ตาคมกลมโต ปากอมชมพูระเรื่อๆ ฉีกยิ้มออกกว้าง พร้อมกับกุมมือเรียวเล็กๆทั้งสองข้างของตนเองไว้ที่อก

ดวงตาที่เปล่งแสงประกายระยิบระยับดั่งดวงดาวบนท้องฟ้า กับต้องมืดดับลงทันทีหลังเมื่อมีความคิดเสี้ยววินาทีหนึ่งแว๊บเข้ามาในหัวหลังจากที่เขาดีใจและมีความสุขได้ไม่นานนัก

"เอ่อ จริงสิ

ิยังมีเรื่องนั้นอยู่นี่น่า"

ชายหนุ่มขุ่นคิดหนัก ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปมองยังรูปปั้นพระแม่มารี พร้อมกับอธิฐานอย่าให้เรื่องที่ตนเองคิดนั้นเกิดขึ้นมาเลย เขากุมมืออย่างแน่นพร้อมกับอธิฐานสวดมนต์ภาวนาอ้อนวอนต่อรูปปั้นพระผู้เป็นเจ้า

ทันใดนั้นประตูโบสถ์ก็ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

ตึ่ง...

แอ๊ด...

เสียงหัวใจที่เต้นตึกตักๆคร่อมจังหวะไปมา

ชายหนุ่มที่นั่งสวดมนต์ภาวนาหน้ารูปปั้น ถึงกับชะงักและต้องหันหลังกลับมามองดูอย่างตกใจ ว่าใครกันที่เปิดประตูเข้ามา

อีกด้านหนึ่ง

กิเลสตัญหาที่มนุษย์เป็นคนสร้างขึ้น มันยิ่งทำให้เหล่าปีศาจมีพลังและหิวกระหายมากยิ่งขึ้นพร้อมกับความต้องการในสิ่งต่างๆโดยไม่มีวันสิ้นสุด

เสียงลมหายใจและไออุ่นๆที่พ้นออกมาจากปากของหญิงสาวในชุดนอนสีดำที่กำลังนั่งคร่อมชายหนุ่มผมดำตาคมกริบอยู่บนเตียงนอนสีแดง จมูกและปากของเขาสวยงามดั่งภาพในจินตนาการ แถมแผงอกหนาแน่นสวยเซ็กซี่นั้นก็กำลังค่อยๆขยับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ พร้อมทั้งเสียงครวญครางของหญิงสาวที่แสดงให้เห็นถึงอารมณ์และความสุขที่ตนได้รับจากชายผู้นี้

อึม...

อ่า...

ชายหนุ่มจ้องมองมายังใบหน้าอันเรียวเล็กของหญิงสาวด้วยสีหน้าแววตาที่ไร้อารมณ์ กับดวงตาที่แสนจะเยือกเย็นดั่งภูเขาน้ำแข็งที่ตั้งอยู่ใจกลางมหาสมุทรที่ลึกลงไปเป็นพันๆเมตร

ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่นิ่งและเย็นชาอย่างเช่นเคย

"เธอลุกออกไปได้แล้วฉันมีธุระที่จะต้องไปทำ"

หญิงสาวทำหน้านิ่งตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆเย็นชาเหมือนกัน

"ได้ค่ะ ถ้างั้นฉันไปรอคุณที่บริษัทแล้วกันนะ"

หลังจากที่เธอพูดเสร็จ เธอก็ลุกขึ้นเดินลงไปจากเตียงนอนและเข้าห้องน้ำไปทันที

ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอื้อมมือหนาใหญ่ไปหยิบโทรศัพท์มือถือบนหัวเตียง แล้วกดโทรออก สั่งใครบางคนในสาย พร้อมกับรอยยิ้มระดับมุมปากอันทรงเสน่ห์และสายตาที่แสดงออกถึงความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

"ถึงเวลาแล้วสินะ"

ถอยคำใดไม่สุภาพกราบขอประทานอภัยไว้ด้วย ณ ที่นี่

Lomnaw.