วิมานบ้านไพร

B
E
R
L
I
N
❀

วิมานบ้านไพร

             "คนที่คุณควรขอความช่วยเหลือมากที่สุด คือผม ที่เป็นสามีคุณตอนนี้”

“ฉันรู้ค่ะ ว่าอาพรฝากฝังฉันไว้กับคุณ แต่คุณก็รู้ว่าเราไม่ได้เป็นสามี-ภรรยากันจริงๆ แต่คุณคิมเขาคือแฟนฉันตั้งห้าปีเลยนะคะ บางทีเขาอาจจะช่วยฉันได้ แล้วคุณจะได้ไม่ลำบากด้วยที่อุปการะฉัน”

ธรรมาทิตย์รู้สึกปวดหนึบในใจขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินประโยคที่ว่าเขาและเธอไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ มันก็ถูกของเธอทุกประการ ในคราแรกที่เขายื่นมือมาช่วยเหลือเธอมันเพราะเขาถูกพรชนกฝากฝังไว้ให้ดูแล เขาจึงรับเธอมาด้วยความสงสารกับชะตาชีวิต แต่ความสงสารมันได้ถักทอเยื่อใยขึ้นทุกวัน ตลอดคืนทุกที่เขานอนกอดเธอ ความรู้สึกค่อยๆ ประสานขึ้นในใจจนเขาทีละน้อย

“แล้วผมต้องทำยังไงถึงจะช่วยคุณได้ ต้องเป็นสามีจริงๆ เหรอ”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ฝากติดตาม

สันนิวาสรักเอย

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1964260

วิมานบ้านไพร มาศชนก www.mebmarket.com ความทรงจำที่หายไป 7 ปีทำให้พรรษต้องแบกรับอะไรมากขนาดนี้เชียวเหรอ มีสามีเพิ่มมายังไม่พอ พ่วงท้ายด้วยลูกสองคนอีกต่างหาก“ขอโทษที่สามีปลอมๆ อย่างผมต้องไปขัดขวางความรักแฟนตัวจริงของคุณนะครับ คุณพรรษ”น้ำเสียงของเขาห้วนจัด ก่อนจะตัวเธอเข้ามาจนล้มลงในตักของเขามือหนาเปลี่ยนจากจับข้อมือของเธอเป็นกระหวัดกอดพันธนาการตัวเธอไว้แน่น“สามีปลอมๆ อย่างผมก็คงต้องทำตามหน้าที่ที่พรสั่ง คุณไม่มีสิทธิ์พบเจอใครที่ข้องเกี่ยวกับคุณ แม้กระทั่งคนที่คุณรักก็ตาม”คำว่า ‘หน้าที่’ ของธรรมาทิตย์บีบหัวใจของพรรษมนเหลือเกิน สัมผัสจูบที่อ่อนโยนของเขามันยังตรึงในหัวใจเธอ พอๆ กับจุมพิตที่ดุดันเมื่อเช้าวันนี้ที่เธอไม่อาจยอมรับเลยแม้แต่น้อย“หน้าที่ของคุณ รวมถึงจูบด้วยเหรอคะ ถ้าคุณทำไปเพราะหน้าที่ ได้โปรดอย่าทำมันอีก”