At the library รักนี้ที่ห้องสมุด

"เอ๊ะ จะบ่ายสองแล้วนี่" ผมเหมือนโดนสะกดจิต มองไปที่ประตูลิฟท์พร้อมนับถอยหลัง

"สิบ เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ สาม สอง..." ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ใครมันจะมาตรงเป๊ะๆ ขนาดนั้นวะ

ตึ๊ง

เฮ่ย! เสียงลิฟท์เปิด! ผมหันกลับไปมองโดยอัตโนมัติ ใช่พี่เค้าจริงๆ ด้วย

ร่างสูงเดินหน้าตาบอกบุญไม่รับเข้ามาในห้องสมุดเหมือนทุกวัน เดินผ่านผมไปเงียบๆ นี่มันมองไม่เห็นผมหรือยังไง อย่างน้อยเจอกันมาสองอาทิตย์แล้วทักกันสักคำก็ยังดี

.

.

.

"พี่ครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ผมฉีกยิ้มกว้างอย่างใจดี แต่ดูหน้าพี่มันสิ มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกำลังวิเคราะห์ว่าผมเป็นมนุษย์โลกหรือมาจากดาวอังคาร

"ไม่มี"

"ผมเห็นพี่มาทุกวันเลย ถ้าหาเล่มไหนไม่เจอ ถามผมได้นะครับ"

"อืม"

เดี๋ยวนะ นี่ใจคอจะตอบแค่คำสองคำแบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ ผมก็ว่าผมน่ารักอยู่ในระดับนึงนะ ไม่แกล้งสนใจผมมากกว่านี้สักนิดเลยเหรอ นี่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นโดนผมยิ้มหวานให้ขนาดนี้คงจะฉุดผมเข้ามุมไปแล้ว

ผมไม่ยอมแพ้ รับไม่ได้ที่เค้าทำเหมือนผมไม่มีตัวตน ทั้งๆ ที่ผมไม่ใช่คนที่จะเข้าหาใครก่อนง่ายๆ พอเจอแบบนี้มันช่างรู้สึกท้าทายยิ่งนัก! คอยดูนะ ถ้าเผลอตกหลุมรักผมเมื่อไหร่ ผมจะทำให้โงหัวไม่ขึ้นเลย!!!