ใหญ่อยากกินยักษ์

ฉากหน้าคือหนุ่มน้อยใสซื่อผู้ไรเดียงสา นิสัยเหมือนผ้าสีขาวอันบริสุทธิ์ แต่ข้างในคือฆาตกรเลือดเย็นผู้กระหายเลือด นัยตาฉายความบ้าคลั่งพร้อมจะฉีกกระชากผู้คนให้หลุดเป็นชิ้นๆ จิตใจแปดเปื้อนไปด้วยสีดำและเต็มไปด้วยความอำมหิต ที่เห็นว่าไร้เดียงสาน่ะ

มันหน้ากากทั้งนั้น

"เห็น'เขา'ใสสะอาดคิดว่านั่นคือตัวตนจริงๆอย่างนั้นหรอ? "

"เห็น'เขา'น่ารักแบบนั้นคิดว่าเขาเป็นคนดีงั้นหรอ? "

"ที่พวกแกเห็นน่ะมันแค่หน้ากากเท่านั้นเอง และถ้าแกอยากกะชากหน้ากาก'เขา' ละก็... แกไม่มีวันทำได้ เพราะ'เขา'ไม่ได้มีหน้ากากเดียว"

เห็นเป็นคนดีอย่าคิดว่าไม่ใช่คนเลว เพราะสิ่งที่คุณเห็นไม่สามารถยืนยันคุณค่าของคนได้

เห็นเป็นคนดีอย่าคิดว่าไม่ใช่คนเลว เพราะสิ่งที่คุณเห็นไม่สารถวัดสันดานคนได้

เห็นเป็นคนดีอย่าคิดว่าไม่ใช่คนเลว เพราะสิ่งที่คุณเห็น 'อาจไม่ใช่อย่างที่คุณคิด'

สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น

สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลำ

สิบมือคลำ ก็อาจไม่ใช่ความจริง

#สวัสดีค่ะ

เรื่องนี้เป็นนิยายที่ชั่ววูบอยากมีออกมาค่ะ

คือส่วนมากจะไปอ่านของคนอื่นแล้วรู้สึกไม่ค่อยถูกใจ ตัวหลักหรือนายเอก ของเรื่องนั้นๆเลยตัดสินใจแต่งเองแม่มเลยค่ะ สำหรับคนที่หลงเข้ามาอ่านบอกไว้ก่อนเลยนะคะ

1. เราไม่สามารถระบุวันเวลาที่จะลงนิยายที่ชัดเจนได้

2. นิยายเรื่องนี้อาจจะเขียนไม่จบ เพราะมันแล้วแต่ว่าสมองอันขี้เรื่อยของเรานั้นจะสามารถสรรสร้างนิยายตอนต่อไปด้วยเมื่อไหร่

3. นิยายเรื่องนี้ไม่มีช่องติดตามใดๆทั้ง

ทวิตเตอร์ เพจหรืออะไรอื่นๆ

สุดท้ายนี้ ใครหลงเข้ามาอ่านก็ขอบคุณและขอโทษที่ทำให้ผิดหวังแล้วเราจะพยายามมาอัพนะคะ

ปล. การคอมเม้นท์เยอะๆ อาจกระตุ้นสมองอันไกล้พังนี้ก็ได้นะคะ อิอิ 

ข้อมูลตัวละคร

ยักษ์ หรือ นายยักษา จักรีวงศ์

ชายหนุ่มเจ้าของส่วนสูง179เซนติเมตร ผู้มีอายุ19ปีและใบหน้าน่ารัก ตามแบบฉบับชายหน้าหวาน ใบหน้าบ่งบอกถึงลักษณนิสัยที่มองโลกในแง่ดี เข้าถึงง่าย และใจดี บวกกับท่าทางอันใสซื่อ(?) และหัวอ่อน ทำให้ใครต่อใครตกหลุมความน่ารักของหนุ่มน้อยคนนี้ไปเต็มๆ แต่เขาจะเป็นแค่เด็กน้อยจริงๆน่ะหรือ? 

"ยะ อย่า... อย่าทำผมนะครับ (ทำสิ เดี๋ยวมึงจะได้เห็นนรกบนดินเอง)" 

ใหญ่ หรือ นายเจษดา พิเพทไตยรัตน์

ลูกชายของท่าน เทศมนตรี ผู้มีใบหน้าเข้มคมดุ ตามฉบับชายไทย ส่วนสูง185 เซนติเมตรร่างกายกำยำเต็มไปด้วยหมัดกล้าม มีนิสัยเจ้าเล่ห์ กระล่อน ขี้อ่อย แถมหมั่นหน้า แต่แอบซื่อ(?) เป็นพี่ว๊ากประจำคณะวิศวะกรรมศาสตร์

ด้วยใบหน้าที่ดุร้ายของเขานั้นทำให้รุ่นน้องหัวหดไปตามๆกัน

"น้องยักษ์น่ารักจัง สนใจมาเป็นสะใภ้ท่านเทศมนตรีมั้ยจ้ะ?"

เล็ก หรือ นายเจษฎี พิเพทไตยรัตน์

น้องชายของ ใหญ่ ผู้มีส่วนสูงถึง180เซนติเมตร ถึงจะเป็นคนไม่ค่อยออกกำลังกาย แต่ก็มีกล้ามเนื้อโดยที่ไม่ต้องเสียเหงื่อ แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เลยกลายเป็นคนที่อยู่ไกล้แล้วน่าอึดอัด อยู่วิศวะกรรมศาสตร์ ปี2 

"ไม่พูด ไม่มีใครเขาหาว่าเป็นใบ้หรอก"

เลโอ หรือ เลโอลี ฟานันเดส

เพื่อนสนิทของ ใหญ่ ที่มีนิสัยกะล่อน

ปลิ้นปล้อน กวนxีน และเจ้าเลห์ไม่แพ้ใหญ่

ใบหน้าหล่อไปทางชาว ยุโรป แต่ดันสูงไม่ถึง180เซนติเมตร เขามีความสูงแค่ 178 ย้ำ! 178 พระเจ้า!!  แต่ด้วยความที่เป็นคนมีความหมั่นหน้าและมั่นอกมั่นใจบวกแถสีข้างถลอกทำให้หลบหนีคำนินทาว่า เตี้ย!  มาได้

"ไอ้พวกเวรถ้ากูสูงถึง180เมื่อไหร่ พวกมึงโดนกูตื้บแน่ ฮึ้ย!!"

หลักๆที่อาจจะโผล่บ่อยๆมีเท่านี้ค่ะ