กฎแห่งกรรม

หากว่ากันด้วยเรื่องราวของเหล่าเด็กผู้ด้อยโอกาส พวกเขาเหล่านี้ช่างดูน่าสงสารและน่าเห็นใจ บางคนก็ไม่มีพ่อไม่มีแม่ และถูกปล่อยมายังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่เรื่องราวนี้จะเป็นเรื่องราวของผู้เขียนโดยไม่มีการปรับแต่งใดๆ โดยใช้ตัวละครในนามสมมุติว่า เพียงฟ้า เป็นการดำเนินเรื่องราวของผู้เขียนบทความนี้ แม้ว่าหลายต่อหลายครั้งจะมีความรู้สึก ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ทว่ากำลังใจของคนรอบข้างทำใหฉันเลิกคิดที่จะตายได้เหมือนกัน...นั่นก็เพราะ ได้รับกำลังใจที่ดีจากคนรอบข้าง...บทความที่แสนทรมารและน่าเศร้าจะเริ่มต่อจากนี้

เรื่องราวของฉันมันคงเริ่มจากคนที่ให้กำเนิดฉันขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าจะอยู่คนละจังหวัดและต่างถิ่น ก่อนทั้งพ่อและแม่จะลงเอยจนตัดสินใจแต่งงานมาใช้ชีวิตร่วมกันโดยคุณแม่เคยมีสำมาอาชีพเปิดร้านทำผมส่วนพ่อที่ทำงานอยู่ที่กรุงเทพ นำยาแก้ท้องพุมาให้ในวันที่แม่การขับถ่ายขัดคล่องจนหายเป็นปกติ คุณยายที่เป็นคุณแม่ของสาวชาวเหนือได้อนุญาตให้คบหาจนทั้งสองเริ่มคุยกันเป็นเวลานานแม้ว่าคุณแม่ในวัยสาวจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก เพราะสเปคของแม่คือหนุ่มหล่อหน้าตาดีและออกไปทางฝรั่งหน่อยๆ แต่ทว่าครั้งนี้เหมือนเป็นหนี้ชีวิตเพราะความช่วยเหลือของพ่อ จนทางครอบครัวของแม่ ยอมรับและให้คุณแม่ของฉันแต่งงานกับคุณพ่อ

แต่แล้วก็เกิดความผิดพลาดเมื่อคุณแม่ ตั้งครรภ์ครั้งที่ 2 จนจะคลอดทารกแฝดออกมาแม้ว่าก่อนจะคลอดท้องที่สองแม่จะเจองูเขียวตัวเล็กๆเลื่อยผ่านตรงหน้าบ้านจนคุณแม่ได้ไปเรียกกอาคนนึงมาดู แต่ทว่า อาคนนั้นเอาก้อนหินเล็กๆปาใส่ที่หัวเจ้างูเขียวตัวนั้น แม้ว่าสุดท้ายจะไม่มีใครรู้ว่ายังรอดอยู่หรือไม่แต่นั่นก็เหมือนไปสร้างกรรมขึ้นมาเล็กๆ จนกระทั่งมาถึงตอนคลอด คุณหมอมือใหม่ในยุคนั้นได้นำพี่สาวออกไปก่อน..ส่วนตัวฉันนั้น ขาดอากาศไปราวๆ 5 นาที ก่อนพวกเขาจะมาพบกับถุงน้ำ ที่กรีดออกมาแล้วเจอเด็กทารกที่มีน้ำหนักไม่ได้มาตราฐานแถมตัวเล็กมากอีกด้วยจนได้รับการดูแลจากทางโรงพยาบาลก่อนคุณหมอจะเดินมาบอกกับคุณแม่

“เด็กคนนี้โอกาสรอด 50 50 นะคะ ขอให้ทำใจเอาไว้ด้วยค่ะ” แต่แล้วคุณแม่ของฉันทำได้แค่เพียงพยักหน้ารับ จนนำพี่สาวฝาแฝดกลับไปก่อนแต่คุณแม่ก็มาที่โรงพยาบาลเรื่อยๆเพื่อรอรับตัวฉันที่เป็นทารกน้อยกลับไปบ้าน แม้ว่าแรกเริ่มจะดื่มนมเองไม่ได้จนต้องป้อนทางสายยางตลอด เข้าตู้อบอยู่บ่อยครั้งจนผลิวทั้งเหี่ยวและดำ พอคุณแม่ขอดูหน้าของฉัน คุณแม้ถึงกับตกใจไปเล็กน้อยเพราะในขณะมองภาพที่แว๊บขึ้นมาในหัวของแม่นั้นก็คือเจ้างูเขียวที่โดนคุณอาปาก้อนหินใส่ในขณะที่อุ้มทารกน้อยที่ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสีชมพู