Oneday's two seven

   ในครั้งหนึ่งที่ข้าเคยใช้ชีวิตกับแม่มดผู้หนึ่ง....ผู้ที่มอบความสุขให้แก่ข้า.....ข้าเชื่อใจเขา ข้ามอบทุกอย่างแก่เขาเช่นกัน แต่แล้ว...

'ดอกไม้ก็ร่วงโรยลง'

ข้าเป็นหนังสือนามว่าทาร์ส ข้าได้ตื่นขึ้นในฤดูหนาวครบรอบ1000ปี ในห้องที่ไม่มีใคร ชั้นหนังสือเก่าฝุ่นเกาะเรียงราย ความหนาวเน็บได้ปกคลุมทั่วร่าง

"ท่านริสเทอร์..." ทาร์สมองรอบทั่วห้อง แต่ยังคงไม่เห็นร่างของผู้ที่เขาเอ่ยชื่อ

เขาลุกออกจากกล่องไม้เก่าๆที่ไม้ผุพังไปพอสมควร ผมที่ยาวลากพื้นถูกมัดรวบขึ้นทันที

" ลิเอน่า ตื่นได้แล้ว" เมื่อทาร์สเอ่ยภูติแสงทองใสราวกับแก้วก็โผล่มาจากหนังสือที่ทาร์สถือซึ่งก็คือตัวเขา

"ลิเอน่า ความทรงจำของข้า..."

"ตี้?"

"ริสเทอร์...."

ลิเอน่าเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินชื่อผู้ที่ทาร์สเอ่ย

" ตี้ คุณพูด...อะไร..."

" ริสเทอร์.... ข้าจำอะไรไม่ได้... จำได้เพียงคำว่าริสเทอร์.... ลิเอน่า ริสเทอร์ คือใคร...."

" ตี้ คุณอย่าคิดมากเลย คุณต้องใช้เวลา..." ลิเอน่าเอ่ยก่อนจะเสกกรรไกรสีเงินเงาวับออกมา

" เรามาลบสิ่งที่ไม่น่าจดจำกันเถอะ..."

- Fhinise -

***ฝากกดไลค์ + ติดตาม +กำลังใจให้ด้วยน้าาาาา***