ภาพวาดอิริยาบถใครบางคนลอยล่องลงมาจากชั้นบนสุด
นาวินยืนมองมันปลิวว่อนไปทั่วด้วยอาการชาหนึบในอก
ยิ่งเสียงรอบข้างที่ได้เห็นภาพพวกนั้นดังเซ็งแซ่มากเท่าไร
ก็เหมือนตอกย้ำคำปฏิเสธของเขาคนนั้น
ที่แม้ไม่พูดออกมาแต่ดังชัดในความรู้สึก
ราวกับตอนจบบทละครแสนเศร้า
เม็ดฝนเริ่มสาดเทลงมาจากท้องฟ้าสีหม่น
กลบหยาดน้ำตาและคำบอกรักครั้งสุดท้ายของผมเอาไว้
#เปิดเรื่องไว้ก่อนเน้อ!!!
>_<
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น