" Epic War Angel " มหากาพย์สงครามเทวดา

ปฐมบทมนุษยชาติ

               “              ณ.วิหาร ราเดียทอร่า หรือ วิหารชุมนุมแห่งทวยเทพ

               ได้มีการจัดงานเลี้ยงสวรรค์ขึ้นทุกๆ หนึ่งพันปี เพื่อให้เหล่าทวยเทพได้

               พบปะสังสรรค์ และคลายความเหนื่อยล้าจากหน้าที่ของตนในการ

               ดูแลจักรวาล เหล่าเทพต่างรื่นเริงในงานเลี้ยงอย่างเต็มที่เพราะเก็บกด

               มานานกับการทำงานที่ยาวนานถึง1000ปี แต่หามีเทพองค์ไหนเลย

               ที่จะล่วงรู้ถึงชะตากรรมอันวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า และเป็น

               จุดกำเนิดเรื่องราวที่ต้องทำให้เหล่าทวยเทพปวดหัวไปอีกหลายพันปี

               เสียงแตร์อันยิ่งใหญ่ดังขึ้นจากทุกทิศทางเป็นสัญญานบงบอกว่า                                                                     

               ประธานในพิธีมาถึงแล้ว เทพทุกองค์ต่างเงียบและพร้อมใจคุกเข่า

               ต่อหน้าต้นไม้แห่งชีวิต ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางวิหารและเป็นแกรนกลางของ

               จักรวาลทั้งหมด ทันใดนั้นก็มีแสงสีทองเรืองรองส่องสว่างจ้าออกมา

               จากใจกลางต้นไม้แห่งชีวิต บัดดลเมื่อแสงสว่างลับไปปรากฏ ร่าง

               เทพผู้สง่างามองค์หนึ่งร่างกายกำยำ มีหกปีก ทรงชุดเกราะสีทอง

               ยืนต่อหน้า เหล่าทวยเทพ อย่างองอาจและสง่าผ่าเผย ผมสีขาว

               นัยน์ตาสีรุ้ง ชวนให้หลงใหล เขาผู้นี้คือ “เทพเซลาฟาส” เทพนักรบ

               และเทพผู้มีหน้าตาหล่อเหลางดงามที่สุดในจักรวาลแห่งทวยเทพ

               เขามียศศักดิ์สูงสุดในบรรดาทวยเทพ เป็นรองก็แต่”พระผู้สร้าง”

               เท่านั้น “ ลุกขึ้นเถิดเหล่าทวยเทพ "เสียงอันสุขุมนุ่มลึก ได้เอ่ยขึ้น

               “ ในงานเลี้ยงครั้งนี้พระผู้สร้างมีของขวัญมอบแด่ท่านทั้งหลาย

               ในฐานะที่ท่านทั้งหลายตรากตำทำงานมาอย่างยาวนาน

               ปีนี้ครบหนึ่งแสนปีที่ต้นไม้แห่งชีวิตได้ออกผล และพระผู้สร้าง

               ได้ตัดสินใจมอบผลไม้แห่งชีวิตให้พวกท่านคนละหนึ่งลูก”

               ทันทีที่เทพเซลาฟาสกล่าวจบ เสียงโฮ่ร้องดีใจก็ดังกึกก้องไปทั้ว

               วิหาร ผลไม้แห่งชีวิต นอกจากเป็นยาสารพัดนึกแล้วยังสามารถ

               เพิ่มพลังให้แก่ผู้ที่กินให้ชีวิตอมตะ และยังใช้ประโยชน์ได้อีก

               มากมายหลายประการ ถือได้ว่าเป็นผลไม้วิเศษที่หาได้ยากยิ่ง

               ในคืนวันนั้นเหล่าทวยเทพต่างพากันเฉลิมฉลองเต้นรำกันอย่าง

               สนุกสนานเทพทุกตนต่างพากันกินผลไม้แห่งชีวิต อย่างมีความสุข

               หนึ่งในนั้นคือเทพมีนนายา เทพแห่งการอวยพร ในขณะที่นาง

               กำลังคบเคี้ยวผลไม้แห่งชีวิตอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้น ผลไม้เกิดติดคอ

               นางจึงไปตักน้ำพุแห่งมารดาดื่ม ประจวบเหมาะที่เทพหนุ่มสาว

               สององค์เดินเข้ามาขอพรนาง

               “พระนางมีนนายาได้โปรดอวยพรให้เราสองคนมีลูกด้วยเถิด”

              “เจ้าทั้งสองประสงค์บุตรชายหรือบุตรตรีเล่า” เทพมีนนายาถามกลับ

              นางพูดในขนะที่ปากก็ยังกัดและคบเคี้ยวผลไม้อยู่ เทพหนุ่มสาวสอง

              สามีภรรยาต่างถกเถียงเรื่องบุตรเพราะ เทพหนุ่มอยากได้บุตรตรี

              เทพสาวอยากได้บุตรชาย ด้วยความรำคาญ มีนนายานางจึงตัดบท

              ด้วยการอวยพร

              “งั้นเอาเช่นนี้เถิด ข้าขออวยพรให้ท่านทั้งสองมีลูกแฝด

              คนหนึ่งเป็น หญิง คนหนึ่งเป็น ชาย ก็แล้วกัน”

              พอนางพูดจบนางก็ถ่มเมล็ดผลไม้แห่งชีวิต ลงบนพื้น แต่เมล็ดผลไม้

              ดันกระเด็นไปตกลงในบ่อน้ำพุแห่งมารดา ด้วยพลังแห่งบ่อน้ำพุแห่ง

              มารดาและเมล็ดผลไม้แห่งชีวิตบวกกับคำอวยพรของนาง

              จึงก่อกำเนิดเกิดร่างกายชายหญิงคู่หนึ่งขึ้นมา

                                           “และนั่นจึงคือจุดกำเนิดของมนุษยชาติ”