ข้ามกาล สานรัก (จบแล้ว)

ข้ามกาล สานรัก

BY เทพธิดาวารี

 พระพายพัดพากระแสแห่งความหนาวเหน็บมายังเรือนไม้หลังงามของท่านเจ้าเมืองมหานทีทอแสง

บุรุษที่ผู้คนต่างขนานนามให้ว่าเป็นบุรุษที่แข็งแกร่งและรูปงามที่สุดในพระนคร

บุตรีของขุนนางขั้นสูงต่างหมายมั่นว่าจักได้กุมดวงใจของท่านเจ้าเมืองสักหน

แม้เป็นเพียงอนุภริยาก็คงได้เชิดหน้าชูตาจนคอตั้งเป็นหงส์

โครงหน้าหล่อเหลาสันกรามเข้ารูปอย่างลงตัว คิ้วโก่งดั่งคันศร

หางตาชี้ขึ้นรับกับดวงตาสีนิลลึกลับชวนให้คนมองลุ่มหลงอยากค้นหาแล้วตกลงไปสู่บ่วงเสน่ห์

ผิวคล้ำเพราะออกแดดไม่ได้ทำให้รูปโฉมของบุรุษผู้นี้ดูด้อยลงนั่นยิ่งเสริมให้ดูสมชายชาตินักรบ

ดวงเนตรสีนิลจดจ้องใบลานในมือนิ่ง

บรรยากาศที่หนาวอยู่แล้วพรันเย็นยะเยือกขึ้นจนบ่าวในเรือนมิกล้าเดินผ่านหน้าห้องทำงาน

เจ้าพระยาสิงหบดินทร์หรือที่ชาวบ้านเรียกท่านเจ้าเมืองนั้นบัดนี้โกรธจนในตาวาววับไปด้วยความอาฆาต

พวกปุรินทร!

 ชาวเมืองปุรินทรนครที่อพยพเข้ามาในเมืองมหานทีทอแสง

เริ่มทำการใหญ่โดยไม่เห็นหัวเจ้าเมืองอย่างเขาได้อย่างไร

ปล้นที่ดินชาวบ้านมาใช้เป็นที่อยู่ของตนเองโดยขับไล่ชาวบ้านเก่าให้ไปทางชายแดน

ริอาจขุดเหมืองลักลอบขายทองคำให้กับชาติอื่นทั้งที่เป็นเพียงผู้อาศัยมิใช่เจ้าของแผ่นดินเสียด้วยซ้ำ

“ไอ้ไก่โต้ง...เอ็งไปเอาเรือมารับข้าที่ท่าน้ำหลังเรือน”

“ขอรับไปเดี๋ยวนี้แหละขอรับ”

ไก่โต้งเห็นสีหน้าทะมึนเป็นสีดำไปเสียครึ่งหน้าของท่านเจ้าพระยาสิงหบดินทร์

ก็รีบโกยอ้าวหายไปจากครรลองสายตาทันทีที่เจ้านายเอ่ยปากบอกยังมิสิ้นประโยคดี

หลังจากไก่โต้งบ่าวคนสนิทออกไปเตรียมเรือบุรุษเนตรสีนิลก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดชาวบ้าน

วันนี้เขาจักปลอมตัวไปดูลาดเลาพวกปุรินแถวปากทางเข้าหมู่บ้านที่พวกมันยึดไว้

เมื่อเรือพายไปจวบจนเกือบจะถึงปากแม่น้ำที่มีทางแยก

เป็นทางที่แม่น้ำ3สายบรรจบกันเรือก็เริ่มสั่น 

ไก่โต้งที่นั่งพายอยู่หางเรือรีบประคองเรือมิให้ล่มไปแต่กลับมิทันได้ออกแรงพาย

สายน้ำที่แต่ก่อนไหลเอื่อยๆบัดนี้กับไหลรุนแรงวนเป็นวง

ทำท่าจะดูดเรือเข้าไปไก่โต้งแลท่ามิดีจึ่งให้เจ้าพระยาจับเรือแน่นๆ

มิทันการเสียแล้วเจ้าพระยาสิงหบดินทร์ที่พยายามเกาะเรือไว้

กลับมิอาจต้านแรงงกระแสน้ำวนไหวกระดอนออกจากเรือหายวับลงไปใต้น้ำวน

น้ำวนค่อยๆคลายกลายเป็นกระแสน้ำธรรมดาเช่นก่อนที่เรือท่านเจ้าพระยาจักมาถึง

เหลือเพียงไอ้ไก่โต้งที่เป็นผู้พายเรือให้เจ้าพระยาสิงหบดินทร์ที่บัดนี้ยกยิ้มอย่างพอใจในผลงานที่ตนสร้างขึ้น

“ปล่อยให้ชะตา นำไปเถิดหนาพ่อสิงห์”

 สายลมหนาวพัดพาให้หนาวเหน็บร่างของไอ้ไก่โต้งก็พลันหายไป

เหลือพียงเรือให้ลอยคว้างไร้ทิศทางเหมือนโชคชะตาที่มิอาจกำหนดได้

...................................................................

นี่คืองานปั่นที่ต้องเสร็จก่อนสิ้นเดือนเอามาลงเพื่อให้ผู้อ่านพิจารณาว่าควรแก้ไขตรงไหนหรือไม่

..................................................................

สถานที่ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริงล้วนเป็นจินตนาการของคณะผู้แต่ง