Good bye take care of yourself (ลาก่อน ดูเเลตัวเองดีๆนะ)

                

นางเอก : ที่รัก

สาวสวยสุดแซ่บ มีอาชีพเป็นสถาปนิก นิสัยใจคอนั้นตามเเต่อารมณ์ อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ ตามสไตล์อาร์ตติส เเต่ใครจะรู้บางเล่าว่าเบื้องหลังของเธอนั้นมีงานอีกงานที่เธอทำอยู่นั่นคือ สายลับมือสังหาร!!!

พระเอก : เนียลเเอล

หล่อ สูง ยาว เข่าดี ใบหน้าคมเข้มสมชายชาตรี มีอาชีพเป็นเจ้าของบริษัทสถาปนิก เเนวหน้าของประเทศที่นางเอกนั้นทำงานอยู่ นิสัยใจคอ เป็นคนเจ้าเล่ห์ ฉลาดเเละไม่เเคร์โลกรอบตัวสักเท่าไร มีเบื้องหลังเป็นสายลับสังหารเช่นเดียวกับนางเอก

น้องชายนางเอก :  ฮัน

เป็นชายหน้าหวาน รักสนุก ร่าเริง รักพี่สาวมาก มีอาชีพเป็นนักโปรเเกรมเมอร์ให้กับภายในองค์กรสายลับเเต่เบื้องหน้าเป็นบริษัทซอฟเเวร์ เเต่เเน่นอนเมื่อถึงเวลาต้องลงภาคสนาม ฝีมือในการต่อสู้ก็ไม่น้อยหน้าพี่สาวเลยทีเดียว

น้องสาวพระเอก : ริซ่า

สาวสวย น่ารัก ดูบอบบาง น่าทะนุทะนอม นิสัยร่าเริง ชอบพูด รักพี่ชาย เบื้องหน้าเป็นเจ้าของผับเเละเเน่นอนเบื้องหลังเป็นสายลับสังหารอีกเช่นเคย...

เรื่องย่อ

     ภายในคฤหาสน์ที่ใหญ่โตสวยงาม ตัวอาคารเเสดงถึงความโอ่อ่เเละความสวยงามภายนอกอาคารที่จักตกเเต่งอย่างสวยงาม เเม้เเต่ในเวลาที่มีความมืดปกคลุม ภายในตัวอาคารยังคงส่งเเสงสว่างอยู่บ่องบอกว่าคนภายในอาคารนั้นยังไม่ได้พักผ่อน หลับนอน เเละภายนอกอาคารยังเต็มไปด้วยกำลังคนรักษาความปลอดภัย  ในขณะที่กำลังเฝ้ากันอย่างเข้มงวดเพื่อคุ้มครองบุคคลที่อยู่ในอาคารนั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นบุคคลสามคนที่อยู่บนต้นไม้ในคฤหาสห์นั้นซึ่งได้ถูกจับจองกันคนละต้นเพื่อเป็นที่สังเกตการ

     "ว้าวว คฤหาสน์สวยใช่เล่นนะเนี่ย คงไม่ต่ำกว่าห้าสิบล้านสินะ สงสัยคงมีเงินเหลือเฟือ"

     ที่รัก สายลับมือสังหารเอ่ยขึ้น ฉันมีชื่อว่า ที่รัก ซึ่งถ้ามองตามความจริงเเล้วชื่อนี้คงหวานเกินไปสำหรับฉัน เพราะฉันนั้นเป็นสายลับมือสังหาร เเละพ่วงมาด้วยอาชีพสถาปนิก ดั้งนั้นเลยอดไม่ได้ที่จะวิจารณ์ตัวอาคารที่เห็นขณะปฎิบัติการอ่ะนะ เเละวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องทำภารกิจที่ไดรับมอบหมาย คือการให้นำข้อมูลออกมาให้องค์กร ซึ่งเเน่นอนว่าการจะเข้าไปในคฤหาสน์ไม่ใช่เรื่องง่ายสักเท่าไร เเต่ฉันนั้นไม่ได้มาคนเดียวซะเมื่อไหร่ ฉันมากันทั้งครอบครัว!!!(555 ให้มันรู้ว่านี่มันครอบครัวใคร) เเละตอนนี้พ่อของฉันนั้นสังเกตุการณ์อยู่ทางฝั่งขวาเเละเเม่สังเกตุการณ์อยู่ตรงฝั่งซ้ายของคฤหาสน์  ส่วนน้องชายนั้นคอยดูเเละสังเกตุการณ์ผ่านทางดาวทียม เพื่อคอยดูจำนวนคน เเละการเคลื่อนไหวของเป้าหมาย

     "มันใช่เวลาไหมเนี่ย ที่รัก เเม่อยากให้เราดูว่าด้านหน้ามีกี่คน" เเม่เอ่ยเสียงดุผ่านหูฟังที่เราใชัสื่อสารกัน

     "ค่ะ ค่ะ เข้าใจเเล้วค่ะเเม่เเต่มันอดไม่ได้นี่คะ" 

     "ผมรู้นะเเม่จะรีบกลีบไปมาร์คหน้าละสิ" ฮัน น้องชายฉันเอ่ยเเหย่เเม่

     "รู้ดีตลอดเลยนะฮัน เเต่เเน่นอนลูกพูดถูกเเม่ไม่อยากนอนดึกมันไม่ดีต่อผิวเเม่"

     "นั่นไง! ว่าเเล้วเชียว"

     "เอาน่าาา พอกันได้เเล้ว ทำงานๆ" เสียงพ่อเอ่ยอย่างจริงจัง

     "ส่วนพ่อก็จะรีบกลับไปดูละครต่อใช่ไหมคะ?" ฉันเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน

     "5555 ลูกรู้ใจพ่อจริงๆ" พ่อเอ่ยตอบมา  

เฮ้อออ....ฉันได้เเต่เหนื่อยใจมีใครจริงจังกับงานบ้างไหมมมม??????..............