รักนี้ต้องลุ้น Friend or Boyfriend

สวัสดีครับผมปาล์ม นักศึกษาปี1สาขาการจัดการโรงเเรมภาคอินเตอร์ วันนี้เป็นวันเเรกครับที่ผมเข้ามาใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย วันนี้ผมย้ายเข้ามาอยู่ในหอพักนักศึกษาของมหาวิทยาลัย

"ปาล์มลูก พ่อกับเเม่ไปแล้วนะลูก ดูเเลตัวเองด้วยหล่ะโตเเล้ว ตั้งใจเรียนนะลูกนะ" เเม่ของผมพูดก่อนเดินทางกลับใต้ ใช่ครับ พ่อกับเเม่ของผมมาส่งผมเข้าหอพักของมหาวิทยาลัยสำหรับนักศึกษาปี 1 อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นหรือกลัวอะไรหรอกครับ เพราะผมเป็นเด็กที่ห่างจากบ้านมาตั้งเเต่สมัยมัธยมต้นเเล้ว พ่อกับเเม่คงอยากมาดูว่ามหาวิทยาลัยที่ลูกเรียนเป็นยังไงอยู่ที่ไหนมั้งครับ ที่บ้านของผมมีอาชีพเป็นชาวสวนยางพาราและปาล์มน้ำมันอยู่ทางใต้ เพราะฉะนั้นคงเดาไม่อยากว่าชื่อเล่นของผมมาจากไหนนะครับ ตอนจบชั้นประถมพ่อกับเเม่อยากให้ลูกชายได้รับโอกาสดีๆก็เลยส่งผมเข้ามาอยู่ในกรุงเทพกับป้าซึ่งเป็นพี่สาวเเท้ๆของเเม่ผม

"ปาล์มโว้ยยยย !!! ทางนี้ๆๆๆ" ไอ้กอล์ฟเพื่อนผมที่เรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ ม.1

ด้วยความที่ผมรีบเดินไปหามัน ไม่ทันระวัง เห้ย !!! ตุ้บบบบ "โอ้ยย เจ็บชิบ"หัวของผมไปกระแทกกับแผ่นอกของใครบ้างคนเข้าอย่างจัง แล้วก็มีมือยื่นมาช่วยจับให้ผมลุกขึ้น หลังได้สติจากการเดินชนกับใครก็ไม่รู้ ผมก็รีบขอโทษเขาทันที แต่ดูเหมือนว่าเขากลับแสดงสีหน้าเฉยเมย แถมดึงหน้าตึงใส่ผมอีก รู้แล้วหน่าว่าผิด แต่กูไม่ต้องทำหน้าขนาดนั้นรึเปล่า แล้วไอ้ความรู้สึกแปลกที่เกิดขึ้นกับผมอีก ทำไมใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ แถมยังประหม่าอีก เกิดอะไรขึ้นกับผมเนี๊ยะ