ลิขิตกามเทพ---อาริตา

เมื่อกามเทพเลือกเข้าข้าง

หนทางรักจึงหอมหวานและงดงาม

เธอชื่อ กานพลู

เธอเป็นลูกกำพร้า

เหมือนลูกไก่ในอุ้งมืออันแน่นหนาและหยาบกร้านของคนเป็นป้า

เติบโตโดยไม่เคยได้รับความรัก ความเมตตารดรินใส่

ไม่พอแค่นั้น ผู้ชายที่เธอคิดว่ารักก็ยังทิ้งเธอ

คืนที่สูญเสียเธอประชดชีวิตอย่างหนัก

แต่เพราะเธอเป็นแต่ลูกไก่ในกำมือมาร เธอจึงพลัดหลงไปอยู่ในมือ

ชายหนุ่มแปลกหน้า

เสียตัวหรือไม่เสีย  เธอตอบไม่ได้

เธอจึงถูกส่งไปให้ตาแก่ คนพ่อ  งานแต่งรวบรัด ก่อนเธอจะพบว่า

ชายหนุ่มในคืนหลอกลวงคือลูกชายของตาแก่

เขาชื่อ พินิจนัย

เธอร้องไห้ และร้องไห้ อย่างเจ็บปวดแสนสาหัสก่อนจะปาดน้ำตาออก

เธอจะไม่ยอมให้ชีวิตถูกกำหนดโดยคนอื่น

ได้เวลาทวงชีวิตตัวเองมาลิขิตเอง   ในความมุ่งมั่นอันโดดเดี่ยวอ้างว้าง

ท่านกามเทพอยากจะมีส่วนร่วมเพื่อช่วยชีวิตที่เศร้าหมอง ผิดหวังซ้ำซากของเธอ

กามเทพขอประทานลิขิตแห่งรักมาชุบชูชีวิตของเธอ

เขาเอื้อมมือไปแตะริมฝีปากนั้น กานพลูสะดุ้งด้วยความตกใจแกมคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำเช่นนั้น เหมือนหัวใจจะหยุดเต้นเสียให้ได้ 

เขาไม่ได้แตะต้องเฉยๆ หากแต่ลูบไล้ไปมาอย่างย่ามใจ 

แสงไฟกระทบให้เห็นแววตาโชนโชติไปด้วยความพิศวาสของเขา

แต่เป็นความพิศวาสที่ไม่ได้เกิดเพราะความรัก 

มันเกิดจากอารมณ์ดิบของเขาเสียมากกว่า

“กานพลู...คืนนี้...”

เขาเอ่ยชวน เหมือนชวนหล่อนไปกินข้าวอันเป็นเรื่องธรรมดาๆ 

กานพลูตั้งจิตใจให้แน่แน่ว  แล้วก็อ้าปากออกงับนิ้วของเขาอย่างแรง ขบฟันลงไปเต็มที่ 

โดยที่เขาคิดไม่ถึงว่าหล่อนจะทำให้ความโรแมนติกจางหายไปเสียสิ้น เสียงร้องของเขาพร้อมกับการโบกมือสะบัดเร่าๆ อย่างเจ็บปวด 

ทำให้กานพลูเป็นอิสระ หล่อนถอยห่างออกมา

“ไปซ่องซิคะ คุณนิจ...ไปฉลองที่คุณพ่อคุณตายที่นั่น แต่อย่ามาเรียกร้องเอาจากฉัน”