ความทรงจำเนียลอง ft. wannaone

“เห้ยยย พวกมึงงมากันได้ไงเนี่ย” เสียงของซองอูดังขึ้นด้วยความตกใจ ดีใจ หลายอารมณ์ปนกันไปอย่างไม่สามารถหาความรู้สึกจริงๆได้

“เอ้าทำมาน้ำตาเอ่อ โตเป็นความเเล้วนะมึง” เสียงมินฮยอนดังขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของเขาเริ่มมีน้ำตาใสๆออกมา

“อย่าร้องไห้น่า ไม่ได้พามาให้เศร้านะ” แดเนียลพูดขึ้นพร้อมกอดปลอบร่างเล็กของเขาอย่างเอาใจ

“55555พี่ซองอูอย่าร้องหมดหล่อแล้วเนี่ย” แดฮวีพูดขึ้นแม้ตัวเองจะน้ำตาคลอเช่นกัน

“ว่าเค้าไม่ดูตัวเองเลย”จินยองดึงร่างเล็กเข้ามากอดปลอบโยน

“เลิกหวานกันก่อนได้ป่ะหมั่นไส้” เเจฮวานพูดเสียงดังก่อนจะโดนตอกลับเบาๆ

“ว่าคนอื่นเขามึงปล่อยมือผัวมึงก่อนไหม” พี่จีซองพูดขึ้นก่อนจะหันไปยักหน้ากับพี่ซองอุน

“แล้วเมื่อไหล่ไอ้อูจินจะมา” จีฮุนพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าควานหลินที่ยืนกอดคอเขาอยู่

“นั้นไงมาแล้ว” ควานหลินพูดพร้อมชี้ไปทางที่อูจินวิ่งมา

“โอ้ยยยเกือบหลงไปแล้ว” อูจินหายใจหอบก่อนทุกคนจะมองหน้ากันพร้อมรวมตัวกอดกัน

คิดถึง เฝ้ารอ ความทรงจำของเรามันทำให้เรารักกันเสมอจริงๆ