หลงอิแก่ข้างบ้าน Jessica x Stephanie

สเตฟานี่ ฮวัง อายุ 18 ขวบ

'โหยหาความรักความเมตตา....'

"คุณเจ รับรักฟานเถอะนะ ฟานสัญญาว่าจะปรนนิบัติรับใช้คุณอย่างดีเลย ฟานจะอาบน้ำแต่งตัวให้คุณบวกโปรโมชั่นเสริมดูแลลูกให้ด้วยนะคะ"

เจสสิก้า จอง อายุ 28 ขวบ

"ฟานคะ ผัวกับคนใช้ถึงแม้ว่ามันจะมีเส้นบางๆกั้นแต่มันก็ต่างกันนะคะ"

Prologue

สวัสดีค่ะ หนูสเตฟานี่ ฮวัง ลูกครึ่งคนครึ่งหมี แต่เพื่อนของหนูไม่คิดอย่างนั้น มันชอบบอกว่า หนูอ่ะ เหมือนแรดยิ่งกว่าคนด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าหนูอยากจะเถียงใจแทบขาด แต่มันก็จริงแหละ ที่ว่าหนูแรดบ้าง แต่ถ้าใช้คำว่ามากก็จะเข้าใกล้ความจริงมากขึ้น

เห็นแรดๆอย่างงี้ หนูชอบผู้หญิงนะคะ

คุณไม่ต้องตกใจหรอก เพราะเพื่อนหนูตกใจแทนคุณแล้ว

ย้อนกลับไปเมื่อเดือนก่อน

ระหว่างช่วงพักเที่ยงกลุ่มชะนีโฉดอย่างเราๆ ก็จะมานั่งเมาท์มอยพร้อมกับส่องผู้ที่โรงอาหารอยู่เป็นประจำ

แต่วันนี้มันต่างออกไปที่

"สเตฟ เป็นไร ทำหน้าหงอยเป็นหมาเลย" ซันนี่เอ่ยถามตามมารยาท เพราะปกติ พอได้ข้าวปุ๊บ ร่างปอบของอิเตฟลงปั๊บ ไม่มานั่งเขี่ยข้าวไปมาแบบนี้แน่ๆ

"มึง กูอกหักอ่ะ"

"แหม กูก็นึกว่าเรื่องอะไร มึงอกหักบ่อยพอๆกับเวลากูปวดขี้เลยอิเตฟ" ยูริพูดขึ้นมาเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่สเตฟจะอกหัก

"มันเอามาเทียบกันไม่ได้ป่ะ ตอนมึงขี้อ่ะ มึงเจ็บเท่ากูตอนอกหักมั้ยล่ะ"

"อิยูล มึงก็ขัดมันจังเลย กูอยากรู้แล้วเนี่ย ว่าใครมันมาหักอกอิเตฟรอบที่ล้านเอ็ด"

"มึงก็อีกคนอิหยอง สเตฟ ยังไง ไหนเล่าสิ" เป็นซันนี่คนเดิมที่ค่อยตัดบท

"คือถ้ากูบอกไป พวกมึงต้องไม่เชื่อแน่ๆ"

"เอาลองบอกมาก่อนดิ ได้ทีแล้วลีลาใหญ่เลยนะมึงเนี่ย"

"กูชอบผู้หญิง"

"เหอะ พูดไรออกมา มึงอิงหลักความจริงหน่อยดิ ถ้ามึงบอกกูว่า มึงท้อง กูยังจะเชื่อมากกว่านี้อีก แค่มึงอ้าปากกูก็เห็นไปถึงกระเพาะแล้ว กูหลงกลมึงหรอก" แทยอนหัวเราะในลำคอพร้อมกับกรอกตาขึ้นบน

"ตบปากให้ อิเตี้ย กูบอกแล้วว่าพวกมึงไม่เชื่อกูแน่"

"แต่ยุนเชื่อนะพี่" มาละหนึ่ง แฮชแทคทีมสเตฟ

ทุกคนเงียบเพื่อโอกาสให้ยุนอาพูด

"พี่คิดตามยุนนะ อิพี่เตฟอ่ะ ตอนที่ไปดูบาสกับพวกเราอ่ะ แม่งไม่ดูกล้ามนักบาสเหมือนพวกเราเลยพี่ ยุนเห็นอิพี่เตฟมองเชียร์หลีดเดอร์ตลอด นมบ้างละ ขาบ้าง ที่เหี้ยสุดนี่คือจ้องตูดอาจารย์โมโมะตาเป็นมัน"

"ยุน มึงใส่ความกูเกินไปเปล่าวะ"

"กูก็เห็น" ฮโยยืนยัน ทำให้คำพูดของยุนอายิ่งมาน้ำหนักขึ้นไปอีก

"แล้วยังงี้ มึงเคยชอบคนในกลุ่มบ้างเปล่าวะ?" ยูริถามขึ้นมา เพระกลัวสเตฟมาหลงสเน่ห์ตัวเอง

"แหมมมม ถามมาได้ กูไม่ชอบคนตอแหล"

"อิเตฟ!!! ถ้างั้นมึงก็คงไม่ชอบตัวเองเหมือนกันนั่นแหละ"

"แล้วคนล่าสุดนี่ เค้าทำมึงอกหักได้ไง?"  ซูยองรีบถามขึ้นมา

"คืองี้เว้ย เค้าย้ายบ้านเข้ามาอยู่ติดกับบ้านกู แล้วคือคนสวยและจิตใจอย่างกู ก็เข้าไปช่วยไง แต่แค่เห็นหน้าเค้าครั้งแรกอ่ะ มันรู้เลยว่าคนนี้เค้าเกิดมาเพื่อกู"

"เกินไปปปปป แล้วเค้าอายุเท่าไหร่อ่ะ?"

"น่าจะใกล้ๆสามสิบแล้วมั้ง" สเตฟลองนึกหน้าคุณเจ แล้วประมาณอายุคร่าวๆ

"โห อิเตฟ มึงเด็กมอหกนะ อายุแค่สิบแปด ห่างกันเกินไปเปล่าวะ?"

"แต่กูว่าดีแล้ว" ฮโยเห็นต่าง

"ทำไมอ่ะ?"

"นิสัยเหี้ยๆแบบนี้ อยู่ไม่ถึงแก่หรอก คบคนแก่อ่ะดีแล้ว เค้าจะได้สอนมึงว่าตอนแก่ชีวิตเป็นไงบ้าง แต่อิเตฟ แค่เขาอายุมากกว่ามึงก็อกหักเลยเหรอวะ?"

"นี่ไง ประเด็นของกูมันไม่ได้อยู่ที่อายุ ปัญหาของกูคือ เขามีลูกมีผัวแล้วววว"

"สารเลว ไม่มีศีลธรรม กากเดนสังคม พี่ทำแบบนี้พี่อยากปีนต้นงิ้วเหรอคะ?" การด่าของซอฮยอนเหมือนโดนตบหน้าแล้วลากไปให้รถชนอีกที

"นี่พี่เอง พี่สเตฟไงคะน้องซอ.............."

ฝากเรื่อง หลงอิแก่ข้างบ้าน ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ

ตามกันได้ที่ #หลงอิแก่ข้างบ้าน

เอาใจช่วยน้องเตฟด้วยนะตะ ถึงแม้ว่าตอนนี้ขาน้องจะก้าวเข้าไปอยู่ในนรกข้างนึงแล้ว