คืนพันธนาการ

คืนพันธนาการ

ความสัมพันธ์คืนนั้น เกิดเป็นทารกตัวเล็กๆ แดงๆ อาชวินมองคนเกิดใหม่ที่ถูกห่อพันด้วยผ้าในอ้อมแขนใหญ่โตของตนด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก ต่อจากนี้ไปเขาต้องทำอย่างไร การเป็นพ่อเขาต้องทำอย่างไรกัน แล้วหนุ่มชาวไร่อย่างเขาจะต้องรับมือกับเจ้าของเสียงโหยหวนที่แหกปากร้องทุกสิบนาทีนี้อย่างไร เครื่องหมายคำถามมากมายลอยอยู่รอบๆ หัวของเขาเต็มไปหมด แต่เมื่อหันไปมองแม่ของไอ้ตัวยุ่งที่นอนตาลอยบนเตียงเขาก็ต้องถอนหายใจเฮือก

เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน ต่อให้หล่อนงอแง อารมณ์เสียหรือหาเรื่องทะเลาะเขาก็จะยอมทน คราวนี้ลองมีลูกมีเมียสักตั้งให้มันรู้ไป ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย!!

แต่ก็หวังว่าหล่อนจะไม่หาเรื่องหอบลูกกลับไปบ้านป้าอย่างที่เคยพูดไว้ก็แล้วกัน เพราะเขาก็ไม่คิดจะยอมอยู่แล้ว

อุแว้!!

แล้วให้ตายสิ! ลูกชายของเขากลายเป็นเด็กปากเปราะเสียตั้งแต่เมื่อไร จะแหกปากไปให้ถึงดาวนาเม็กเลยหรือไง! แหกปากไม่หยุดแบบนี้ฆ่ากันให้ตายไปเลยจะดีกว่าไหม!!

ดวงตาคมกริบตวัดมองไปยังกองของใช้ของเจ้าลูกบังเกิดเกล้าแล้วผ่อนลมหายใจเฮือก

ผ้าอ้อม! แพมเพิร์ส! ขวดนม!

ชายหนุ่มกลอกตาไปมา แล้วส่ายหน้าเบาๆ ชักจะยุ่งขึ้นมาแล้วสินะ ยุ่ง! เป็นตัวยุ่งกันทั้งแม่ทั้งลูก ให้ตายเถอะอาชวินเอ๊ย!!

“คุณจะจ้องหน้าแกเฉยๆ แล้วรอให้เงียบก็คงชาติหน้านั่นแหละค่ะ เอาลูกมาให้ฉันสิคะ” ฉัตรระวีสังเกตเขามานานแล้วว่าจะทำอย่างไรกับลูก มีที่ไหนถลึงตาใส่แล้วเด็กจะหยุดร้อง คนบ้าอะไรแบบนี้ก็มีด้วย!