Always be by your side Destiny #สืบสวนฮฮ

INTRO

     เซฮุนเขาได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในอายุราวเพียง 6 ปีภายในรถนั้นมีเขาเเละพ่อ....รถยนต์ที่เขาได้ประสบอุบัติเหตุนั้นคนขับรถเขาจงใจจะฆ่าพ่อเขาให้ตายเเต่พ่อเขายังพอหายใจได้เเละพยายามบอกให้เขาหนีไปเเต่เซฮุนเขาไม่ยอมหนีไปเพราะเขาจะอยู่กับพ่อ

     ฆาตรกรได้ลงมาเเละจัดการเขาต่อหน้าต่อตาลู่หาน โรคจิตคนนั้นเขาเห็นว่าเซฮุนยังไม่ตายจึงจะฆ่าเเต่บังเอิญลู่หานเเละเพื่อนของเขาที่ชื่อว่า....เขาได้ไปพบพอดีเเละนั่นทำให้เขาได้เปลี่ยนเหยื่อเเละจะฆ่าเซฮุนเพื่อให้ปิดปากเงียบ 

     เขาวิ่งสุดชีวิตเเละเขาหลบได้ในที่สุดเเละโรคจิตนั่นได้เตือนเเล้วว่าอย่ายุ่งเพราะเขาจะมาฆ่าตนเอง เเต่มันกลับมีเหตุการณ์พลิกจึงจำเป็นต้องให้เขาได้เป็นพยานในเรื่องนี้ เซฮุนรู้สึกขอบคุณลู่หานมากที่เขาได้เป็นพยานให้ เเละมันก็ทำให้ฆาตรกรที่ฆ่าพ่อของเซฮุนได้เข้าคุก

     เซฮุนสัญญาว่าจะดูเเลลู่หานจะปกป้อง...ให้สุดชีวิตถึงเเม้ตัวเองต้องตายก็ตาม........

CHAPTER 1 ตามหา {10%}

10 ปีต่อมา

Luhan Talk

          เจ้ากวางเอ๋อคนนึงที่กำลังจะเก็บกวาดของที่ตนเพิ่งจะทำเสร็จไปวางไว้บนโต๊ะด้วยความเหน็ดเหนื่อยเพื่อนสนิทของตนก็ทักขึ้นมาทันที

     "นี่ลู่หานใกล้เที่ยงเเล้วเราไปหาอะไรกินไหม ฉันหิวอ่ะ" บยอน เเบคฮยอนเพื่อนสนิทกวางเอ๋อพูดขึ้นขณะที่ตนกำลังปิดเเฟ้มเอกสารเเละเมื่อเห็นเพื่อนขอตนที่เพิ่งทำงานเสร็จอย่างเหนื่อยๆก็คงกำลังจะหิว

     "ฉันรู้นะเเบคว่านายยังทำงานไม่เสร็จเเล้วยังจะเลี่ยงความขี้เกียจของนายโดยการชวนฉันพาไปกินข้าวกับนายน่ะ"

     "โธ่! ลู่อย่าพูดเเต่ความจริงซิ เดี๋ยวคุณคิม จงอินมาได้ยินเเล้วเดี๋ยวฉันโดนด่าอีก ฉันไม่ไว้หน้านายเเน่ พาฉันไปกินเถอะนะ ฉันหิวจริงๆ" 

     "เเต่นายต้องสัญญากับฉันก่อนว่าถ้าทำงานเสร็จเเล้วต้องมาทำงานต่อให้เสร็จ ห้ามมาให้ฉันช่วยอีก เข้าใจไหม" กวางเอ๋อพูดขึ้นด้วยเสียงเเละสีหน้าจริงจัง

     "ฮือT^T ก็ได้ งั้นเราไปกันเถอะ"  เเบคฮยอนพูดขึ้นด้วยเสียงหมดหวัง

     "อืม" 

@ร้านอาหารคิมจุนมยอน

     "นี่ลู่หานนายจะเอาไงกับคดีนั้นอ่ะ จะยื่นป่ะ" เเบคฮยอนเอ่ยถามเพื่อนสนิทตนขณะตนกำลังพลิกเรื่องเมนูอาหารอยู่

     "คงไม่นะ เพราะเห็นว่าเป็นการเข้าใจผิดกันอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก เเล้วงาน

     นายล่ะเเบคถึงไหนเเล้ว"

     "ก็อย่างที่นายเห็นยังไม่ถึงครั้งเลยด้วยซ้ำ ฉันล่ะเหนื่อย อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกให้เต็มที่ซักที" ก็นายมันดินพอกหางหมูน่ะสิ(จับมือเเบคฮยอน)

     "นายอยากรู้ไหมล่ะว่าทำไมนายถึงยังไม่เสร็จ"

     "อือ ทำไมเหรอ"

     "ยื่นหน้าผากมาสิ เดี๋ยวฉันดูให้ว่าทำไม" ว่าเสร็จเเบคฮยอนก็วางเมนูลงเเละพลางนำหน้าของตนยื่นเข้ามาใกล้

     "อ๊ะ! ไอ้กวางบ้า ทำอะไรเนี่ย นายมาดีดหน้าผากฉันทำไม" 

     "เอ้า! ก็ถ้าฉันไม่ทำเเบบนี้นายจะรู้ไหมล่ะ ตอนนี้หายสงสัยยังล่ะ หืม?"
     "หายเต็มที่เลยล่ะ ฝากไว้ก่อนเถอะ"
     "555จะรอนะ เเล้วเอ่อ.....เเบคฉันมีอะไรจะถาม" 
     "เรื่องนายกับน้องหนุ่มๆคนนั้นอ่ะ ยังไงกันเเล้ว"
     "ก็เรื่อยๆ ทำไมหวงอ่อ"
     "อ๊ะ! อีกเเล้วนะ อย่าดีดหน้าผากฉันนักสิ เดี๋ยวหัวสมองฉันมันก็ไม่มีอะไรเพราะนายหรอก"

     "ก็นายตอบกวนนี่ ฉันให้โอกาสตอบใหม่ พูดมา"

     "ก็บอกว่าเรื่อยๆไงเล่า ไม่ได้จริงจังอะไรน้องเขาก็ดูใจดีนะ เเต่ไม่ใช่สเปคฉันอ่ะ ฉันชอบคนรุ่นเดียวกัน"

     "เเล้วเมื่อไรจะได้เจอเล่าสเปคเเบบนายที่ชอบอ่ะ น้องเหว่ยหลงก็หล่อเเถมเป็นนักเเสดงด้วย นายนี่มันหลายเรื่องชะมัด"

     "ว่าเเต่ฉันนายล่ะเมื่อไรจะมีคนชอบสักทีล่ะ ฉันเห็นครองโสดมาตั้ง4-5ปี

เเล้วนะเสี่ยวลู่"

     "ก็ฉันบอกเเล้วไงว่าตอนนี้ขอฉันเเต่งงานกับกฎหมายก่อนฉันยังไม่อยากมีเรื่องรักๆชอบๆหรอกเเค่งานนี่ก็จะปวดหัวจะตายเเล้ว"

     "ฉันจะรอดูนะวันที่นายเลิกกับกฎหมายน่ะ ถ้าถึงวันนั้นฉันจะปิดซอยเลี้ยงเลยอ่ะ ขอพนัน"

     "จ้าาาา"

     "อะเเห่ม พูดอะไรกันหืมเด็กๆ" ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกันอย่างสนุกเจ้าของร้านที่ชื่อคิม จุนมยอนก็เอ่ยคำทักทายเเละเดินตรงมาหาพวกเขา

     "อ้าวพี่ซูโฮสวัสดีครับ วันนี้พี่ว่างเหรอครับเลยมาทำงานเเทน" ผมเอ่ยถามขึ้นเพราะปกติมาทานข้าวที่ร้านนี้ทีไรจะไม่เห็นพี่ซูโฮตลอดเเต่นี่วันนี้พี่ซูโฮกลับอยู่

     "ก็มาทำเเปปเดียวก็จะไปทำงานที่อื่นต่อเเล้วอ่ะ เเล้วเมื่อกี้พูดะไรกัน ได้ยินว่าคุยเรื่องความรักอยู่หรอ"

     "ใช่ครับๆ พอดีผมคุยเรื่องความรักไอ้ลู่มันน่ะครับ มันจะอายุเข้าสามสิบเเล้วเเต่มันยังไม่มีเเฟนเลย ผมล่ะสงสารมัน" ไอ้เพื่อนบ้านี่!!!

     "นายก็เหมือนกันยังมีว่ามาพูดเเต่ฉัน" ผมพูดสวนกลับ

     "ฉันก็ยังมีคนคุยๆอยู่เเต่ไม่เหมือนนายนี่วันๆเอาเเต่ทำงานไม่คิดถึงเรื่องความรักซะมั้งเลย" จะไปสนใจทำไมว่ะเรื่องงานก็จะเครียดตายห่าอยู่ล่ะ

     "เรื่องนี้มันเเล้วเเต่นะว่าเนื้อคู่เข้าอาจจะยังไม่มาถึงก็ได้ รอไปเถอะ" พี่ซูโฮเอ่ยพร้อมกับพูดด้วยเสียงจริงจัง

     "เห้อ! ครับรอก็รอ" ผมตอบกลับไปอย่างเบื่อหน่าย

     "เเต่พี่ว่าคงอีกไม่นานหรอก น้องพี่ต้องมีคนมาดูเเลเเน่ๆอ่ะ" 

     "ทำไมพี่มั่นหน้าจังครับ" 5555เวรเเล้วไง 

     "เดี๋ยวเอาฟันถิ่มหน้าซะเลยไอ้เด็กนี่" 

     "5555โทษครับ" 

     "อ่ะๆ ถือว่าวันนี้วันดีพี่เลี้ยงข้าวเราล่ะกัน จัดให้เต็มอิ่มเลยนะ"

     "ขอบคุณครับพี่" พูดเสร็จทั้งสองก็ลงมือสั่งอาหารอย่างเต็มที่

Sehun Talk

สวัสดีครับ ผมเซฮุน ก่อนที่จะเข้าเรื่องผมมีอะไรจะถามทุกๆคนครับ พวกคุณมีพลังพิเศษไหมครับอาจจะเป็นคำถามโง่ๆแต่ผมมีครับก็ไม่เชิงว่าเป็นพลังพิเศษหรอกครับแต่ผมมักจะได้เสียงที่คนอื่นๆมักไม่ได้ยินนั่นก็คือผมสามารถได้ยินคนเดียว ผมสามารถอ่านใจคนได้ครับ(?)ใช่ครับผมมักจะได้ยิน………..ทุกครั้ง

ผมได้ยินเสียงพวกนี้ตั้งแต่ผมอายุเพียง 6 ขวบ ผมได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ภายในรถนั้นมีพ่อแม่ผมที่จะเดินทางกลับบ้านหลังจากเราเที่ยวเสร็จแต่มันกลับสายไปแล้วพ่อแม่ผมเสียภายในรถคันนั้นมีเพียงผมคนเดียวที่รอดออกมาได้และพอพ่อแม่ผมเสียนั้นผมก็ถูกนำตัวไปที่สถานเด็กกำพร้า…..ผมลูกคนเดียว ไม่มีญาติเลย แต่ถึงจะอย่างนั้นก็ยังมีคนที่ใจดีมาช่วยผม….เลี้ยงผมจนเติบใหญ่นั้นก็คือพ่อบุญธรรมท่านเป็นผู้มีพระคุณอย่างมาก เขาเลี้ยงอุปการะผมมาอย่างดีจนมันทำให้ผมทิ้งความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้นได้เลย

ตั้งแต่พ่อแม่ผมได้เสียไปผมก็กลับได้ยินเสียงประหลาดของใครก็ไม่รู้ ซึ่งเป็นเสียงที่ผมได้ยินไม่เหมือนคนอื่นได้ยิน โลกของผมมันน่ารำคาญมากครับ จนวันนึงผมไปบอกพวกท่านๆก็มักจะบอกกับผมว่า “เซฮุน ลูกมันไม่มีทางเป็นจริงหรอกนะคนเรามันจะเป็นแบบนั้นได้ไงกัน พลังพิเศษหรืออะไรมันไม่มีจริงหรอกลูก มันมีแต่เพียงความฝันเท่านั้นแหละ อย่ากังวลมันไปเลยนะลูก เชื่อพ่อ/แม่ สิลูก” เเต่ถึงอย่างไรผมก็หยุดคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้หรอกเพราะมันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมันทำให้ผมได้เข้าโรงพยาบาล....เพราะผมได้ยินเสียงพวกนั้นมากจนเลือดตรงที่หูของผมมันไหลออกมา…ด้วยสาเหตุที่ผมก็ไม่รู้เช่นกันว่าทำไมมันเกิดขึ้น พวกท่านเป็นห่วงผมมาก และนั่นทำให้เวลาผมได้ยินเสียงอะไรผมมักจะไม่บอกพวกท่าน เพราะกลัวว่าพวกท่านจะเป็นห่วงผมมากไปเกินกว่าคำว่า “ลูกบุญธรรม” แค่พวกท่านได้เลี้ยงผมจนเติบใหญ่ขนาดนี้แล้วก็ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรแล้วล่ะครับ

ผมเลยพยายามไม่บอกพวกท่าน คนรู้จัก แม้แต่เพื่อนสนิทของผมก็ตาม เพราะทุกคนก็จะว่าผมบ้าน่ะสิ555

พวกคุณรู้ไหมครับว่าทำไมพ่อของผมตายมันไม่ใช่อุบัติเหตุเเต่มันเป็นการฆาตรกรรมต่างหาก เเต่โชคดีมากที่มีคนดีมาช่วยผมไว้ทัน เขาเป็นผู้ชายครับเเต่เขาหน้าตาคลับคล้ายคลับคาเหมือนผู้หญิงเลยล่ะครับ เขาสวยมากกว่าหล่อ ผมได้สัญญากับเขาเเล้วว่าผมจะเป็นคนดูเเลเเละปกป้องเขาเองครับ ถึงเเม้ผมจะต้องตายก็ตาม ผมจะหาเขาให้ได้.....ผมจะอยู่เคียงเขา......

Always be by your side Destiny #สืบสวนฮฮ

         สวัสดีนักอ่านทุกๆคนน้าา ไรท์เอง มากับเรื่องใหม่อีกเเล้วอ่ะ ฮืออ เเต่ครั้งนี้มาเป็นฮุนฮาน ไรท์อยากเเต่งเรื่องมากกก เเต่ก็ยังไม่ปล่อยนิยายเรื่องอื่นหรอกนะ ไรท์ยังคงเป็นดินพอกหางหมูต่อไป เรื่องนี้ก็คงจะมึนตึบๆกันถ้วนหน้าเพราะเรื่องนี้เป็นการสืบสนอีกเเล้วววไรท์ไม่รู้นักว่าทำไมชอบจังเขียนเรื่องเเนวนี่เเต่มันท้าทายดี ใครไม่ชอบกดออกได้นะคะ ไรท์ไม่ว่า อย่าติอะไรติเลย ไม่ถือ ส่วนคนที่รออ่านก็เจิมกันเน้อออเจ้าเรื่องนี้คิดว่าเดือนนึงน่าจะลงสักสองสมตอนเเต่ถ้าขยันก็ไม่รู้นะ อิอิ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยน้า รักส์ หลีดเดอร์ทุกคน เร่องนี้จะลงในจอยด้วยนะคะ ใครอยากอ่านก็ไปตำกันนะ เจอกันตอนหน้านะ จุ๊บๆๆ

อิมเมจ : พี่ซง เหว่ยหลง 

ช่องทางการติดตาม @chanbaek_yoke อย่าลืม #สืบสวนฮฮ นะคะ