ลำนำรักแสงจันทร์ทรา

                                  ***************นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติของผู้แต่ง*************                             

บทนำ

             "  ในตำนานได้กล่าวไว้ว่าเทพเจ้าผู้สร้างมนุษย์และโลก พระองค์ได้สร้างมนุษย์จากรูปลักษณ์ของขององค์เองแม้นกระทั่งโลกใบนี้ก็ใช่กันพระองค์ก็ได้สร้างโลกใบนี้ให้เหมือนโลกของพระองค์ทุกสรรพสิ่งล้วนมีคู่ที่จะเกื้อกลูและดึงดูดซึ่งกันและกันหลังจากนั้นพระองค์ก็ได้ฝากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ให้ทำหน้าที่เป็นผู้ส่องแสงสว่างแก่โลกใบนี้หลังจากที่เทพพระเจ้ากลับไปยังโลกของตน  

                  กาลเวลาได้ดำเนินนานผ่านไปหลาย 1,000ศตวรรษ ดวงอาทิตย์กับดวงจันทร์ผ่องก็ได้ทำหน้าที่ของตนเฉกเช่นทุกวันที่ผ่านมา  เพียงแต่ราตรีนี้ดวงจันทร์ผ่องได้ยินเสียงอ้อนวอนของหนูน้อยคนหนึ่งเธอได้แต่นั่งมองดูแสงจันทร์แล้วร้องไห้ จันทร์ผ่องผู้แสนอ่อนโยนสงสารมนุษย์ผู้บอบบางเธอได้เอ๋ยถามมนุษย์ตัวจ้อยร่อยคนนี้ "หนูน้อยทำมัยเธอถึงร้องไห้"หนูน้อยที่กำลังร้องไห้อยู่สะดุ้งตกใจกับเสียงหวานใสปริศนาที่ได้ยินเธอมองหาต้นเสียงไปรอบๆ "ฉันอยู่ข้างบนนี้มองหาข้างล่างไม่เห็นหลอกเจ้าเด็กน้อย"ว่าแล้วเธอก็เงยหน้าตอบพระจันทร์ถึงสาเหตุที่เธอร้องไห้ "พระจันทร์ขา หือๆ ช่วยน้องหนูที" พระจันทร์เพ่งพินิจไปยังห่อผ้าเก่า ๆ ของหนูน้อยคนนี้ ก็ปรากฏเห็นทารกน้อยที่กำลังนอนหายใจรวยรินตรงหัวไหล่มีรอยคมดาบฝังลึกเลือดไหลไม่ยอมหยุด "โอ้เจ้าทารกน้อยผู้น่าสงสาร"เด็กน้อยเอามือลูบใบหน้าที่ไร้เลือดฝาดของทารกน้อย "แม่เจ้าไปอยู่ไหนทำมัยถึงปล่อยพวกเจ้าไว้เพียงลำพัง" เด็ดหน่อเด็กยิ่งพูดถึงแม่ก็ยิ่งร้องไห้  หนูน้อยพูดปนสะอื้น "แม่หนูถูกทหารฆ่า หือ ๆ ทุกคนตายหมดเลย หือๆ " ว่าแล้วพระจันทร์ก็สงสารเด็กสองคนนี้นัก เลยเปล่งแสงเป็นประกายจนร่างกายพระจันทร์เองแตกออกเป็นเสี่ยงๆเพื่อจะให้พลังแสงสว่างแก่หนูน้อยสองคนนี้  หนูน้อยรีบตั้งอธิฐานจิตขอให้ทารกน้อยรอด แสงจากดวงจันทร์กลายเป็นผีเสื้อเรืองแสงบินวนทารกน้อยแล้วจางหายไป ทุกครั้งที่พระจันทร์ให้พรมนุษย์แสงจันทร์นวลก็จะหายไปแล้วกลายเป็นหลุมดำแทนอย่างที่เห็นในทุกวันนี้"

พรึบ!!

                 เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างงี้ล่ะแก แม่ฉันเล่าให้ฟังตั้งแต่เด็กยันโต ฉันเลยเชื่อมาจนถึงทุกวันนี้และที่สำคัญน่ะยัยเพลงเวลาฉันขออะไรฉันก็สมหวังจริงๆน่ะแกเนี้ยไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองหรือเปล่า  เอ๋..ทำมัยเหมือนเราพูดคนเดียวน่ะ รดาคิดในใจ  นี้!!ยัยเพลงเแกได้ยินที่ฉันพูดมัยเนี้ย  รดาหมุดเก้าอี้หาเพื่อนสาวที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังนอนเข้าเฝ้าเทพเจ้าอยู่  ดูสิ..เออ..เอ้าเข้าไปน้ำลายยืดใหญ่ล่ะ เออโซฟาฉันเปื้อนคราบน้ำลายยัยนี้หมดเลย รดาส่ายหน้านิด ๆ ก่อนที่อดขำเพื่อนไม่ได้จึงเดินมาปลุกเพื่อนสาวให้ไปนอนบนเตียงจะได้นอนหลับให้สบายตัว แรงปลุกของเพื่อนทำให้เจ้าตัวตื่นขึ้นอย่างงัวเงียเพราะเคยชินเวลาฟังรดาพล่ามเรื่องต่างๆให้ฟัง นัตย์ตากลมโตสีดำเป็นประกายเหมือนตาเนื้อทรายถูกแต่งแต้มด้วยแพรขนตางอนงามมองเพื่อนสาวแล้วกระพริบเปลือกตาเบา ๆ   อ้าว..นี้..แกเล่าจบแล้วหรอกเนี้ย พอเพื่อนสาวพูดจบประโยค รดาทำหน้าบึ้งเล็กน้อยยืนเท้าใส่เอว แกใส่ใจด้วยหรอก เพลงยิ้มหวาน ๆ ให้เพื่อน สนใจสิรดาแต่เสียงแกมันเหมือนคลื่นเดลต้า ฉันฟังแกเล่าทีไรหลับตลอดเลย  รดาขมวดคิ้วปนอมยิ้มนิดหน่อย ไปนอนที่เตียงเลยแก รดาชี้นิ้วสั่งเพื่อนสาว   อืม..ไม่ล่ะแกขอบใจวันนี้ฉันจะกลับไปนอนบ้านอ่ะน่ะ เมื่อกลางวันแม่โทรบอกให้ฉันไปเป็นเด็กเฝ้าบ้านตัวเอง..เสียงพูดอย่างงัวเงียของเพลง ทำให้รดาอดสงสัยไม่ได้เพราะตอนแรกเพลงบอกจะมาค้างกับเธอตามประสาเพื่อนสนิทกัน อ้าวไหนแกบอกจะค้างกับฉันไงเพลง เพลงลุกขึ้นนั่งแล้วพูดถึงเหตุผล ก็ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันนี้ค่ะคุณเพื่อนใครจะไปรู้ล่ะ ว่าจู่ ๆ แม่จะบินไปลอนดอน   อืม..ฉันเข้าใจแก   รดาเดินไปเปิดประตูอย่างรู้งาน เชิญค่ะคุณเพื่อน เพลงหันซ้ายขวาดวงตาคู่สวยเพ่งมองหากระเป๋าสะพายใบโปรดที่ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าเจ้าตัวเอาไปวางไว้ส่วนไหนในห้อง รดาแกเห็นกระเป๋าฉันป่ะ   รดารีบขานตอบเพื่อนทันควัน จำได้ว่าแกวางไว้บนเก้าอี้นอกระเบียง เมื่อได้ความเพลงก็เลื่อนเปิดประตูกระจกสองขาเรียวก้าวออกมาจากตัวห้องพร้อมสอดส่องสายตาหากระเป๋า อยู่บนเก้าอี้จริงๆด้วย มืองามรีบคว้ากระเป๋าขึ้นสะพานก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง เพลงสังเกตเห็นเงาสะท้อนของตนเองก็เกิดความสงสัย  ทำมัยคืนนี้ท้องฟ้าสว่างเวอร์ผิดปกติ

พูดแล้วเจ้าตัวก็เพ่งดูนาฬิกาข้อมือ ที่ตอนนี้บ่งบอกเวลา 22:30นาที เพลงแหงนหน้ามองพระจันทร์ทรงกลสวยแสงจันทร์ทราเปล่งประกายอย่างเต็มที่ เพลงพูดกับเพื่อนสาวขณะที่ดวงตาคู่สวยยังจ้องมองพระจันทร์อยู่ รดาจะว่าไปแล้วพระจันทร์ก็สวยจริงๆน่ะแก ดูสิสวยอย่างกับต้องมนต์เลยล่ะ ฝ่ายเพื่อนสาวที่เปิดประตูรอเพื่อนอยู่นานก็เดินมาดูพระจันทร์ตามคำชวนของเเพลง  อืม..ก็สวยอย่างที่ฉันบอก พูดไปรดาก็ทำตาโตเท่าไข่ห่านใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแล้วเธอก็พยามรวบรวมสมาธิตั้งจิตอธิฐานขอพรกับพระจันทร์ ส่วนเพลงก็ยืนเกาหัวมองเพื่อนสาวด้วยความ งง?  แกทำอะไรของแกห่ะ รดา อย่าบอกน่ะว่าแกกำลังขอพรอยู่จริงๆ  ชู่...รดาเตือนเพื่อน ฉันกำลังขอพรอยู่น่ะ  อ้อ.. หรอเพลงตาค้างนิดๆ เพลงสะกิดแขนเพื่อนเบา ๆ แกคงจริงจังมากเลยสิน่ะ  นี้!!ยัยเพลงพูดมากจริงฉันไม่มีสมาธิเลย แกไม่เชื่อแต่ฉันเชื่อน่ะ รดาค้อนสายตาให้เพื่อนสาว  เอาล่ะงั้นแกขอพรต่อไปเถอะฉันกลับล่ะ ขี้เกียจดูแก มโนต่อแหละ  เห้ยแก...รดามองเพลงด้วยสายตาจริงจัง ฉันพูดจริงน่ะ เค้าว่าถ้าอธิฐานกับพระจันทร์คำขอนั้นจะเป็นจริง  นี้ฉันพูดจริงน่ะแก อีกอย่างฉันเคยขอมาแล้วด้วย  เพลงพูดสวนทันควัน แล้วไงต่อ... ฉันว่าแกเพ้อเจ้อไปแล้ว ถ้าคำขอมันเป็นจริงน่ะ ฉันจะ สา..ธุ..!!! ดัง ๆ แล้วขอพรกับพระจันทร์เลยถ้าพรนั้นศักดิ์สิทธิ์จริง ยัยเพลงคนนี้จะขอไปอยู่ต่างดาวแล้วมีแฟนเป็นมนุษย์ต่างดาวเลย อ้อ..ขอให้เขาหล่อยิ่งกว่าโดมินจุน  และที่เด็ดสุดขอให้เค้ารวย...รวย ยิ่งกว่าเจ้าชายบนโลกใบนี้เลยด้วยน่ะ สา..ธุ..   เห้ย!!ยัยบ้านี้ถ้าคำขอเป็นจริงแกจะไม่ได้อยู่ที่นี้น่ะ เพลงมองหน้ารดาอย่างจริงจัง ฉันไม่สน  คริ คริ!! ฉันประชดแกต่างหากล่ะรดา    ดึกแล้วฉันไม่ยืนมโนกับพระจันทร์เหมือนแกหรอก ฉันไปล่ะน่ะ   จะไปแล้วหรอแกแล้วเจอกันน่ะเพลง รดาโบกมือลาเพื่อนสาวของเธอพร้อมกับรอยยิ้มอย่างที่เคยทำ และเพลงก็ชอบที่ได้เห็นเพื่อนยิ้มมากกว่ายืนเพ้อกับพระจันทร์เพื่อนเรานี้งมหงายจริง   เพลงค้อนสายตาเอาคืนเพื่อนสาว อืม..แล้วเจอกันรดา  เสียงปิดประตูบ่งบอกถึงการจากลาของเพื่อนสาวแต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเห็นการณ์ในวันนี้มันจะสิ้นสุดไป..  เพราะแท้ที่จริงแล้วทุกอย่างมันเพิ่งจะเริ่มต้น

 

**********************************************************************************

ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก pixabay.com