詛咒的愛คำสาปรักนิรัน

สวัสดีค่ะเราก็แค่คนที่อยากแต่งไม่ใช่นักแต่น่ะอาจ

จะม้วมบางเละคงเข้าใจกันน่ะแถมนิยายที่เราแต่งทุกเรือง

คิดสดทุกเรืองอีกอย่างเรืองนี้อาจจะไม่จบเหมือนเดิมนุกไม่นุกบอกด้วยน่ะ///////////1/////////////////////////////////////////////////////////////////////1

                                เรื่องย่อ

" ทรราชวันนี้คือวันตายของเจ้า!! "ชายหนุ่มผู้ยืนต่อหน้าบัลลังก์ทองพร้องใช้ง้าวที่ตนถือชี้ไปที่คนที่ขึ้นชื่อว่าทรราช

"เสี่ยวหลงเจ้าคิดว่าในวังหลวงแห่งนี้มีทหารเกราะดำกี่คนกันอย่าหวังว่ารอดไปจากวังหลวงเลยฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"บุรุษผู้สวมผ้าไหมสีดำเงางามพร้อมรวดลายมังกรทองนั้งหัวเรอะอยู่บนบัลลังก์ทอง

"หึเสียใจด้วยทหารของเจ้าได้ไปประตูทิศเหนือเกือบทั้งหมดแล้วด้วยคำสังหลอกของข้าที่สร้างขึ้นมา"ชายหนุ่มพูดพรางจับง้าวหมุนวนรอบคอก่อนจะเหวียงสบันคอทหารเกราะดำที่นายนึงที่แอบย่องมาด้านหลังจนหัวกระเด็น

"แก!! ทหารฆ่ามัน!! "หลังจากบุรุษในบัลลัลก์ตะโกรก็มีทหารเกราะดำลายทองออกมา4นายแต่ละนายเป็นแม่ทัพใหญ่ทั้ง4คน

"เสี่ยวหลงข้ามาแล้ว"หลังจากสิ้นเสียงก็ได้ปรากดตัวของชายหนุ่มผมโ

กระโดดเข้ามาพร้องใช้หอกแทงทะลุอกของทหารเกราะดำจนทะลุอกและในเวลาเดียวกันอีกด้านนึงก็ได้ปรากดชายอีกคนนึง

"ขอโทษที่มาช้า"ชายหนุ่มผมเทาได้ปรากกดตัวพร้อมใช้หมัดที่รวบรวมลมปรานเอาไว้ต่อยใส่ทหารเกราะดำจนเกราะที่แข็งเท่าเหล็กกล้าแตกเป็นเสี่ยง

"เตี้ยวจือ เหลาตี้"เสี่ยวหลงหันไปมองพี่น้องสาบานของตน

"เสี่ยวหลงไปฆ่าเจ้าทรราชชะเดียวข้าจะการกับทหารเกราะดำเองย๊าาาา"ชายผมเทารึเตี้ยวจือได้ชัดหลังมือใส่จนหมวกเกราะแหก

"อืมเข้า.  ตายซะเชน!! "ชายหนุ่มได้กระโดดใส่คนที่นั้งบนบัลลังเพือสบันหัวจนขาดและนั้นก็คือเอง

"เชนสิ้นแล้ว!! ทรราชตายแล้ว!! "นี้คือเสียงดีใจของประชาชนทหารเกราะดำก็ยอมจำนนเมื่อไม่มีนายอีกแล้ว

"นี้ข้าอยู่ที่ไหน?! "เสียงเอ๋ยขึ้นกลางป่าแห่งนึง