Breaking Soda #มัดใจนายซาบซ่า

"ยิ้มทำไม เป็นบ้ารึไง!?" ผมมองไปยังร่างสูงตรงหน้าที่ยังกอดรัดผมอยู่ในอ้อมอกของเขา

"ไม่ได้บ้า แค่เห็นคนน่ารักแล้วชอบยิ้ม" ยิ้มอบอุ่นแต่แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ของเขายังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ตั้งแต่วันแรกที่เจอจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยเปลี่ยนเลย

"หึ พอเห็นคนอื่นน่ารักกว่ากูก็ยิ้มสินะ"

"ไม่อ่ะ พอดีกูเห็นมึงน่ารักคนเดียว" คำพูดเรียบๆของคนตรงหน้า สามารถทำให้หน้าของผมร้อนได้ขนาดนี้เลยหรอ ผมไม่ได้เป็นไข้นะ แต่....

"อ้าวๆ ตัวร้อนเชียว หน้าแดงด้วย กลับห้องมั้ย?"

"กลับ...."

"หืม? อะไรนะ ไม่ค่อยได้ยินเลย"

"พาผม.... กลับห้องหน่อยนะครับ" นี่ผมกำลังอ้อนไอ้คนบ้านี่ให้ไปส่งหอผมอยู่ ถูกม้ะ? แต่ช่างเถอะ

ถ้าไม่ใช่หมอนี่ ผมก็ไม่ยอมให้คนอื่นมาส่งหรอก :)