รักนั้น... พร่างกลางใจ - นิยาย รักนั้น... พร่างกลางใจ : Dek-D.com - Writer
×

    รักนั้น... พร่างกลางใจ

    ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไอ้ใบ้เคยโดนครูพละ ‘จวก’ เสมอค่าที่วิ่งทางไกลได้น้อยกว่าคนอื่นตลอด ถ้าครูพละได้มาเห็นไอ้ใบ้ในวันนี้จะ ‘ภูมิใจแย่’ ภาพลูกศิษย์ฮ่อสุดตีนเหยียดเพื่อหนีตำรวจคงจะตราตรึงใจไม่รู้ลืม!

    ผู้เข้าชมรวม

    929

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    356

    ผู้เข้าชมรวม


    929

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    8
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 ก.ค. 60 / 19:47 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

              ต้องโดด ว่ายตัดคลองไป ตำรวจไม่กล้าโดดตามหรอกเพราะกลัวปืนเปียก!

                    และเมื่อคิดได้อย่างนั้น ร่างกายก็ไปไวเท่าใจคิด ไอ้ใบ้โจนลงในคลองเสียงดัง ตู้ม! แล้วก็ได้จุกแอ้กเพราะลงผิดท่า น้ำในคลองทะลักเข้าปากเข้าจมูกจนฉุนกึก ตอนนี้... เข้าใจแล้วว่าทำไมปลามันถึงตาย! แต่โดดลงมาแล้วจะทำอย่างไรได้นอกจากดิ้นรนต่อไป

                    นายตำรวจที่ฮ่อตามหลังมาติดๆ พอเห็นไอ้ใบ้ทำดังนั้นก็ทำท่าจะโจนลงไปบ้าง ตอนนั้นเองที่คิดถึงปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวแล้วก็ต้องเบรกตัวเองเสียทันควัน จะเอาของหลวงไปพังก็ไม่ได้ คนร้ายก็ต้องจับ ครั้นเหลียวมองสะพานที่เป็นทางอ้อมไปสู่อีกฝั่งแล้วก็คล้ายๆ จะหน้ามืด

                    อ้อมไกลเลย!

                    เอาวะ! เจ้าตัวคิด จะปล่อยมันหนีไปง่ายๆ ได้ที่ไหน

              ผู้กองใหม่ซึ่งชาวบ้านให้สมญาว่า พระเอกจึงทำกริยาสมเป็นพระเอกนั่นคือสับขาวิ่งสุดเหยียดไปตามสะพานไม้โย้เย้ มองเห็นไอ้ใบ้จ้วงน้ำวับๆ อยู่ในคลองก็ยิ่งโหย่งเท้าให้ยาวขึ้น กระบังลมทำงานหนักเหมือนจะพังโดยเฉพาะเจ้าตัวเพิ่งจะได้ออกจากโรงพยาบาลเนื่องจากรักษาอาการกระสุนฝังในไม่นานก็ยิ่งเหนื่อยง่ายไปกว่าเก่า ทั้งผู้(ไม่)ร้ายทั้งตำรวจต่างแข่งความเร็วกันราวกับนักกีฬาโอลิมปิกหวังเหรียญทอง

                    ผู้กองวิ่งเร็ว

                    ไอ้ใบ้จ้วงน้ำเร็ว

                    ผู้กองยิ่งวิ่งตัวปลิว

                    ไอ้ใบ้ก็ยิ่งจ้วงแขนเป็นระวิงเหมือนกัน!

    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น