The First person ...on my mind

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

               ฉันชื่อ ' ชา ฮัคยอน '  อายุ 16 ปี

          เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว  พ่อกับแม่ของฉันได้ตัดสินใจแยกทางกัน   และแม่พาฉันมาอยู่ที่โซลด้วยกัน... กับครอบครัวใหม่ของแม่ 

          ใจจริงฉันก็อยากอยู่ที่ชางวอนกับพ่อมากกว่านะ  แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง...ฉันจึงต้องย้ายมาอยู่ที่กรุงโซลกับแม่

.

.

.

     เคยเจอใครครั้งแรกแล้วรู้สึกว่า 'เค้าเป็นใครนะ?' ทำไมเค้าถึงได้ทำให้เรารู้สึกสนใจเค้าได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยละเนี่ย?! 

     มันน่าอัศจรรย์ใจจริงๆนะ

เพราะเราเป็นคนที่มีอคติเกี่ยวกับผู้ชาย[โซล]  ถึงขนาดเคยออกปากบอกกับแม่ว่า  ' ไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีทางมาชอบผู้ชายที่นี่เลยเด็ดขาด '

แต่ทว่า  ความไม่แน่นอนมันก็ความไม่แน่นอนอยู่ดี...

อะไรๆ ทุกอย่างที่เคยคิดว่ามันเป็นแบบนั้นมาตลอด สุดท้ายแล้ว...ในวันนี้มันก็กำลังจะพังลงเพราะการได้เจอผู้ชายที่ชื่อ ' จอง แทคอุน '

ฉันได้เห็นเค้าครั้งแรกตอนที่กำลังถือของเดินตามหลังอาจารย์ ไปทางลานจอดรถข้างสนามฟุตบอล

ตอนนั้นอาจารย์ ได้เอ่ยเรียกชื่อของเค้าที่กำลังเดินผ่านสวนมาพอดี เพื่อมาคุยเรื่องกิจกรรม ที่มันก็บังเอิญอีกว่ามันก็เป็นกิจกรรมเดียวกันกับที่ฉันต้องไปด้วย

ฉันแอบมองหน้าเค้าอยู่แป๊บนึง...?

ตึก..ตัก..

แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกหน้าร้อนและก็ใจกระตุกเต้นแปลกๆไปในทันทีที่เห็นหน้าเค้า  แม้ว่ามันจะแค่วินาทีสั้นๆ ที่ฉันได้มองเห็นเค้า 

แต่ทว่า เค้าก็สามารถทำให้ฉันที่เคยคิดว่าตัวเองชอบผู้หญิงด้วยกันมาโดยตลอด  สุดท้ายก็มาหวั่นไหวใจเต้นกับผู้ชายอย่างเค้าคนนี้ได้

นี่... ฉันกำลังสนใจผู้ชาย...เป็นเหมือนอย่างที่ผู้หญิงเค้าควรจะเป็นแล้วใช่ไหมเนี่ย?!

จากวันนั้นเป็นต้นมา  ฉันก็เริ่มสนใจเค้า จอง แทคอุน มากขึ้น  

ฉันพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับเค้าจนได้รู้ว่า  เขาก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียน เป็นนักเรียนปีเดียวกันกับฉัน  แต่เค้าอยู่ห้อง 7 ส่วนเราอยู่ห้อง 4 

มันคงอาจจะเป็นเพราะนักเรียนในโรงเรียนมีเยอะ  แล้วเราก็ยังอยู่กันคนละห้องเลยด้วย  หรือจะเพราะว่าเมื่อก่อนฉันไม่เคยสนใจเรื่องผู้ชายเลยก็อาจจะเป็นไปได้  ฉันเลยไม่เคยเห็นเค้าเลยตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนที่นี่จวนจะจบเทอมแรกแล้วแบบนี้

ฉันมักจะชอบถามเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันและก็เป็นเพื่อนของฉันเพียงคนเดียวในห้องที่รู้จักกับ จอง แทคอุน  เพราะบ้านอยู่ใกล้กันกันและยังเคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ชั้นประถมเลยด้วย

เพราะแบบนี้. เพราะฉันชอบเข้าไปถามเพื่อนคนนี้เกี่ยวกับ จอง แทคอุน บ่อยๆตอนนี้เพื่อนคนนี้ของฉันก็เลยเริ่มจะสงสัยรู้แล้วละว่า 

ฉันคงแอบชอบ จอง แทคอุนคนนั้นอยู่แน่ๆ

ฉันรู้จัก จอง แทคอุนมาได้เดือนกว่าๆแล้ว แต่ฉันยังไม่เคยเข้าไปทำความรู้จัก รู้ทักทายอะไรกับเค้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว

อ้อ?! 

ที่จริงเค้าก็เคยเจอกับฉันนะ แต่เป็นตอนที่เราไปกิจกรรมด้วยกันกับกลุ่มรุ่นพี่ แต่ในตอนนั้นเราก็แค่เพียงยิ้มทักกันเฉย   แค่เวลาแปปเดียวตอนที่ได้รวมกลุ่มกัน เพราะงานนั้นเค้าให้แยกกลุ่มชาย-หญิง ถึงจะได้ไปทำกิจกรรมด้วยกันเป็นเวลา7วันก็จริง แต่เราก็แทบจะไม่ค่อยได้เจอกันเลย

แล้วสุดท้าย...เราก็ยังไม่ได้คุยกันเลยสักคำ

จนกลับมาเรียนตามปกติแล้ว ฉันก็ยังไม่กล้าเข้าไปทัก ...อย่าแต่ไปทักเลย แค่ฉันเห็นเค้าเดินมาทางฉัน ฉันก็รีบหาที่หลบเค้าไว้ก่อนตลอด

มันน่าอายชะมัดเลย

ฉันอายเค้ามากๆ มันน่าตลกจริงๆเลย ที่ต้องหลบหน้าหลบตาคนที่เค้าไม่ได้รู้จักตัวเองแบบนั้น 

แต่จะให้ทำไงได้ละ!?  

ก็ฉันไม่สามารถมองหน้าเค้าตรงๆ หรือเข้าไปใกล้ๆเค้าได้เกินสองเมตรอะ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้เลยจริงๆนะ

แต่ยิ่งนานวันเข้า

เพื่อนของฉันที่รู้ว่าฉันแอบชอบ จอง แทคอุน อยู่ เวลาเห็นหรือเวลาที่ จอง แทคอุนเดินมา พวกเพื่อนของฉันก็จะชอบแกล้งเรียกชื่อฉันบ้างละ แกล้งเรียก จอง แทคอุน เข้ามาคุยด้วยบ้างละ. 

อ๊า-----ก

ให้ตายเถอะ!  

ดูเพื่อนฉันทำสิ!  รู้ทั้งรู้ว่าฉันอายก็จะแกล้งกันอย่างนี้อยู่ได้ทุกวันเลย   ฮึ่ย!

เพื่อนของฉันมักจะชอบบอกกับฉันบ่อยๆว่า ...

' นี่นะ ชา ฮัคยอน ถ้าเธอชอบเค้าขนาดนี้ ให้ฉันช่วยเอามั้ย?เพราะตอนนี้ จอง แทคอุน ก็ยังโสดด้วยนะ เอามั้ยๆ'

หึ ให้ตายสิ! แค่ได้ยินที่เพื่อนบอกมาแบบนั้นแล้ว ฉันก็ยิ่งอยากจะบ้าเลยอะ

คือ...โอเค ยอมรับเลยว่าตอนนี้ฉันชอบ จอง แทคอุน แล้วจริงๆ

แต่ว่า...ถึงจะชอบมากแค่ไหน ฉันก็ไม่กล้าพอจะไปทำความรู้จักกับเค้าได้หรอกนะ

ถึงใจจริงแล้วก็อยากจะทำแบบนั้นมากๆเลยก็ตาม แต่ยังไงก็ไม่เอาหรอก

จอง แทคอุน เค้าเป็นผู้ชายที่ป๊อปมากๆคนในสายชั้นเลยนะ มีแต่ผู้หญิงสวยๆ ทั้งนั้นเลยที่เข้าหาเค้าอะ

แล้วดูสิ...

ฉันมันก็แค่เด็กต่างจังหวัดธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ไม่ได้สวย ไม่ได้น่ารักมากพอจะกล้าเข้าไปหาคนอย่างเค้าได้เลยสักนิด

ถึงจะชอบมากแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่ได้ต้องการ ไม่ได้คิดจะหวังสูงอะไรแบบนั้น

อีกอย่างที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ 'ความผิดหวัง'

ฉันกลัวความผิดหวัง...

ฉันกลัวการถูกปฏิเสธ...

และไม่อยากเสียใจ...

เพราะอย่างนี้แหละ ฉันเลยเลือกที่จะยืนมองดูเค้าอยู่ในที่ของฉัน 

แบบนี้มันก็เพียงพอแล้ว...สำหรับฉัน ชา ฮัคยอน คนนี้