[OS/SF] PRODUCE101 All x Seonho ::: You’re my man :::

ความรักของคนเรามันก็มีหลายรูปแบบ

และความรักมันก็มีหลากหลายรสชาติ

ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกแบบไหน

     ผมกำลังเดินอยู่บนถนนสายใหญ่ที่ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปทั่ว บ้างก็เป็นกลุ่มรักเรียนคู่รักหวานแหวว หรือวัยทำงานต่างก็พูดจากันถูกคอ ทั้งยังวัยชราที่ไม่อาจมีสิ่งใดมาพลัดพรากสองเราไปได้ แต่ผมกับเดินอยู่บนถนนอย่างโดดเดี่ยว ไร้เรี่ยวแรงที่จะอยู่ เพียงเพราะว่าผมไม่รู้ว่าผมจะเลือกใครเป็นคนที่ผมจะฝากชีวิตไว้

     “ เฮ้อ ทำไมยากจัง ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินต่อไปข้างหน้า

     เสียงรถไฟฟ้าจากด้านบน เสียงรถยนต์ และเสียงผู้คนดังระงมอยู่ในโสตประสาทหูของผม เสียงเหล่านั้นทั้งอื้ออึงและไร้ความหมาย ผมเดินอย่างคอตกเพราะในหัวของผมมีแต่เรื่องที่ให้ขุ่นคิดจนแทบจะเป็นโรคประสาท

     “ เราควรเลือกควานลินดีไหม เขาดูแลเรามาตลอดเลยนะ ”

     “ แต่พี่ดงโฮก็ดูแลเราไม่แพ้กัน ”

ทำยังไงดีล่ะ ยิ่งคิดยิ่งปวดสมอง

     ผมยังมีเรี่ยวแรงอีกนิดที่จะเดินไป พอๆกับหางตาที่เหลือบไปเห็นร้านเบเกอรี่ที่ทาสีสดใสร้านหนึ่งที่ตรงข้ามกับตัวผม ผมไปหยุดยืนรอบนทางม้าลายเพื่อรอสัญญาณไฟ

     “ แดฮวีดีไหม เขาน่ารักจะดูเข้ากับเราได้ ”

     “ แต่รอยยิ้มของแพจินยองก็ทำใจเราเต้นแรงเหมือนกัน ”

เฮ้ออออ ผมถอนหายใจเป็นครั้งที่สองแล้ว

     ผมเดินข้ามทางม้าสายแถบสีขาว สวนทางกับผู้คนที่กำลังข้ามมาฝั่งตรงข้าม บรรดารถยนต์ทั้งหลายต่างหยุดรอเพื่อให้พวกเราเดินข้ามไปได้อย่างปลอดภัย ไม่นานผมก็ยืนอยู่หน้าร้านเบเกอรี่แล้ว

     “ พี่มินฮยอนก็ชอบให้เรากอด ”

     “ พี่จีซองก็กอดเราอย่างอบอุ่นเหมือนกัน ”

ยิ่งคิดก็ยิ่ปวดหัวแล้วก็หิวมากขึ้นอีก

     ผมเปิดประตูร้าน เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นสัญญาณทำให้พนักงานในร้านหันมาต้อนรับผมและพาผมเดินไปยังที่ว่างของร้าน

     “ พนักงานคนนี้หล่อเหมือนพี่ฮยอนบินจัง สูงด้วย ”

     “ แต่พี่จงฮยอนก็หล่อน่ารักไม่ต่างกัน ”

     หัวใจของผมตอนนี้ ผมอยากแบ่งมันสักล้านห้องเพื่อให้คนที่ผมแอบชอบเข้ามาอยู่ได้อย่างไม่คับแคบ เพียงแต่ว่าหัวใจของผมรับได้แค่เพียงคนเดียว ซึ่งผมก็ไม่อยากเลือกเลย

     ผมสั่งช็อคโกแลตเย็นกับเค้กบราวนี่ สีเข้มๆแบบนี้เมื่อได้ลิ้มลองแล้วมันก็จะช่วยให้สมองเริ่มผ่อนคลายเหมือนกัน ผมค่อยๆแตะสัมผัสรสชาติที่หวานหอมนี้ ให้ผมมีความรู้สึกที่ผ่อนคลายมากขึ้นแต่...

     “ นึกถึงตอนที่พี่กอนฮีป้อนขนม มันอร่อยกว่ากินเองซะอีก ”

     “ แต่เราก็ไม่สามารถละสายตาจากรอยยิ้มหวานๆของพี่ยองมินได้เลย ”

     ถึงแม้ว่าขนมจะอร่อยมากแค่ไหนก็มันก็ไม่ทำให้ผมสามารถหยุดคิดเรื่องราวเหล่านี้ไปได้ ผมได้แต่นั่งเท้าคางที่ข้างหน้าต่างอย่างเหงาๆ ผู้คนด้านนอกต่างก็มากันเป็นคู่ๆแต่ทำไมยูซอนโฮถึงต้องอยู่คนเดียว

     “ นึกถึงตอนที่ซามูเอลจับแก้มของเราจัง แบบนั้นมันเขินมากนะ ”

     “ แต่แก้มนุ่มๆขาวๆของน้องอูจินเราก็ชอบเหมือนกัน ”

     ผมนั่งคิดไปสักพัก ขนมตรงหน้าก็หายไปในพริบตา นี่ผมแทบจะไม่รู้สึกว่ามีอาหารลงท้องของผมเลยด้วยซ้ำ ผมจึงยกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งขนมเพิ่ม สายฝนด้านนอกค่อยๆโปรยปรายลงมาทำให้ผมมีเวลาอยู่ในร้านที่บรรยากาศดีแบบนี้อีก ไม่ต้องรีบกลับบ้าน คืนนี้ผมต้องคิดมากจนนอนไม่หลับเป็นแน่

     “ ถ้าพี่ดงฮันอยู่ด้วยเราคงจะโดนลูบหัวให้หลับสบายแน่ๆ ”

     “ ถ้าได้นอนหนุนตักพี่ยงกุกก็คงจะดีเลยแหละ ”

     พนักงานเดินมาเสริฟขนมแล้ว เป็นเค้กส้มรสชาติเปรี้ยวอมหวาน แถมยังหอมกลิ่นส้มเวลาทานเข้าไปอีกด้วย แต่ยิ่งกินผมก็ยิ่งคิด ถ้าคนที่ผมอยากเลือกมันเยอะขนาดนี้ผมยอมแยกร่างไปหาพวกเขาทีละคนจะดีกว่ามาตัดสินใจเลือกแค่คนๆเดียว อยากเก็บไว้ในใจให้หมดแถมล็อคไว้ไม่ให้ออกด้วย

     เฮ้ออออ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด

     ทำไงดีล่ะซอนโฮ เรื่องความรักแบบนี้

     ไหนๆมันก็ไหนแล้วนะ ผมคิดว่า...

     ไม่ต้องเลือกใครทั้งนั้น แล้วเข้าไปอ่อยทุกคนให้ติดกับดักความน่ารักของผมก็พอ

พร้อมเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ทำให้สายตาจากคนในร้านจับจ้องมาที่ผมคนเดียว

 เจี๊ยบกินกับใครก็อร่อย !!

เปิดฟิคสั้นๆรวมเด็กในคลังของน้องเจี๊ยบ

จะเป็นตอนสั้นๆนะประมาณ 5 ตอนต่อคู่

ฝากติดตามกันด้วยนะครับ

พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็อย่าลืมซัพพอร์ตเจี๊ยบต่อไปนะครับ

B
E
R
L
I
N
?