[OS/SF] SANGGYUN X JUSTHIN #PRODUCE101

พูดคุยติดตามได้ที่ tw: @meditrn_ จ้า ♡

       ผมไม่ชอบกลับบ้านช้าเท่าไหร่ แต่พักหลังผมต้องมาบ่อยขึ้นเพราะ.. เด็กหนุ่มผมทองปรายตาคู่กลมเล็กของเขามองไปที่ ชายหนุ่ม อายุราวๆ 20 ผิวของเขาจัดว่าคมเข้ม แต่ก็ไม่ได้เข้มจนขนาดที่ว่าจะเรียกว่าผิวแทนได้ใบหน้าคมที่ถูกประดับตกแต่งไปด้วยสันกรามเด่นชัดและดั้งที่โด่งพอดีกับรูปหน้าราวกับรูปปั้นในพิพิธภัณท์มันทำให้เขารู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้านี่..เซ็กซี่ชะมัด  

       เด็กหนุ่มครุ่นคิดอยู่กับตัวเองในใจถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาคงจะชื่นชอบในรูปร่างแบบไอดอลไม่ก็อิจฉาไปเลยที่หล่อได้ขนาดนี้ แต่ทว่าคนที่เขากำลังตามดูอยู่ทุกวันมีแรงดึงดูดบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ว่าทำไมถึงอยากจะเขาหาอีกฝ่าย

       มันเริ่มจากการที่เขากำลังจะกลับบ้านแต่กลับต้องโดนผู้หญิงที่เขากำลังคุยด้วยลากมาหลังโรงเรียน เขาเป็นแบบนี้บ่อยอาจจะเป็นเพราะเขาขี้เหงาเลยต้องหาคนคุยด้วยอยู่บ่อยๆ แต่แค่คนคุยจริงๆ เขาเบื่อเพราะมันก็เหมือนกันไปหมดทุกคน คุยเสร็จก็มีตติ้งทั่วไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง คนพวกนี้ก็ได้แต่นั่งนิ่งๆรอให้ผมปฎิบัติให้เธออย่างเดียว บางทีชีวิตถ้าเลือกคบจริงจังเขาก็ต้องการผู้หญิงสักคนที่เหมือนแม่คอยปกป้องเอาใจใส่เขาแค่นั้น แต่ก็นะมันยากจะตายไปเลยเป็นแบบนี้นี่ละ

       "นี่ ตกลงนายจะเอายังไง?" ผู้หญิงตัวเล็กที่ใส่เครื่องแบบมอปลายเธอแต่งหน้าจัดเล็กน้อย ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยวซึ้งเกิดจากอารมณ์ที่กำลังครุกครุ่น เท้าสะเอวจ้องมองมาทางเด็กหนุ่มสลับกับเด็กสาวอีกคนด้วยสายตาที่ต้องการจะเค้นเอาคำตอบ

       "พี่คะ รีบๆเลือกเถอะฉันมีไปคาราโอเกะกับซอนอาอยู่นะ" เด็กสาวใบหน้าหวานที่ไร้การเติมแต่งใดๆก็ดูดี ส่วนสูงขอเธอก็พอประมาณสวมชุดมอต้นยืนมองรุ่นพี่ผู้หญิงตัวเล็กด้วยสีหน้าเยาะเย้ยเล็กน้อยพร้อมกับเกาะแขนเด็กหนุ่มเอาไว้

       "เอ่อ..คือว่า"

       "ว่าไงจัสติน บอกยัยเด็กนั้นไปสิว่านายคุยกับพี่ก่อนอะ"

       "ใจเย็นๆพี่ยูนากับเจนนี่..คีอผมน่ะชอบทุกคนแบบพี่น้องนะครับ" 

 

       "ทุกคน?!?!" ทั้งสองคนผสานเสียงพร้อมกันก่อนจะหันมามองเด็กหนุ่มตาขวาง

       "คะ..ครับ?" 

 

       "แสดงว่านายมีคนที่คุยเยอะกว่านี้งั้นสิ?" รุ่นพี่ยูนาเดินมาเขย่าแขนของผมเบาๆด้วยมือที่เย็นเฉียบ

       "ตอบมาสิคะพี่..ㅠㅠ" ฝ่ายเด็กสาวเริ่มมีน้ำใสคลอในตากลมโต ก่อนที่เธอจะใช้นิ้วเกลี่ยมันออกเบาๆ 

       สถานะการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆเมื่อเด็กสาวทั้งสองเริ่มเหวี่ยงขึ้นมา เขาเป็นแบบนี้มาราวๆสามรอบแล้วตั้งแต่เข้าโรงเรียนมา จนตอนนี้ยังหาวิธีรับมือไม่ได้นอกจากรอให้พวกเธอใจเย็นแล้วเดินกลับไปเอง

       มือหนาของใครบางคนคว้าหมับเข้าที่ข้อแขนเล็กของเด็กหนุ่ม เจ้าของมือหน้าจ้องเขม็งไปที่เด็กสาวทั้งสองก่อนจะออกแรงดึงเด็กชายออกมาจากวงสนทนา

       เด็กหนุ่มสบัดข้อแขนให้หลุดออกจากการครอบคลุมของชายตรงหน้า เขาตกใจเล็กน้อยเมื่อคนตรงหน้าหันมาสบตาโดยตรงกับเขา สิ่งที่ทำให้ใจเด็กชายแทบหยุดเต้นคือเขา โคตรเท่ห์ พระเจ้าผมนึกว่าเขาเป็นพระเอกหนังจีนหลุดมาซะอีก

       "อยากกลับไปโดนรุมทึ้งรึไง"

       "เปล่าครับ" เด็กชายยิ้มตาหยีให้กับชายตรงหน้าราวกับว่าเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

       "แล้วนี่ใส่เครื่องแบบมอต้นนี่อายุเท่าไหร่ สูบหรี่ หรือดื่มแอลกอฮอลล์ไหม?" คนผิวเข้มขมวดคิ้วมองเขาอย่างพิจารณา ก่อนจะเลิกคิ้วขึนสูงเป็นเชิงถาม

       "15 ครับ ..ไม่สูบไม่ดื่ม"

       "ดีแล้ว แต่สาวตรึมเลยนี่" ตาคมกรอกไปมาก่อนจะเบี่ยงหน้าไปทางอื่นอย่างหน่ายๆ มือหนาที่ถูกสะบัดเมื่อคู่กระชับกระเป๋าสะพายบนบ่าก่อนจะเอ่ยอีกประโยคขึ้นมา

       "จำไว้นะ ถ้าไม่ได้ชอบใครจริงๆก็อย่าไปไล่จีบเขามั่วแบบนี้ ลำบากตัวเอง"

       "ตอนแรกไม่มี แต่ตอนนี้มีครับ" ใบหน้าจิ้มลิ้มกระตุกยิ้มแบบเจ้าเล่ห์นิดหน่อยก่อนจะมองใบหน้าอีกคนอย่างไม่เกรงกลัว

       "หึ เด็กหนอเด็ก" :) คนผิวเข้มหันหน้ามามองเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป

       "จัสตินนะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย!" เสียงใสของเด็กหนุ่มตะโกนขึ้นมา ผู้คนรอบตัวค่อยๆมองไปยังต้นเสียงและสลับกับคนที่เพิ่งเดินออกมาเมื่อครู่ ขายาวรีบก้าวเข้ามาหาคนตะโกน พร้อมกับลากคอออกไปบริเวณที่คนน้อยที่สุด 

       "ลากเค้าอีกแล้ว:/" เด็กหนุ่มกระซิบกับตัวเองเบาๆพร้อมทำหน้าเบ้เล็กน้อยก่อนจะมองค้อนชายหนุ่ม พลางเอามือเล็กลูบท้ายทอยเบาๆ

       "ใคร"

       "จัสตินเหรอ? ผมไง"

       "ใครถาม?" คนผิวเข้มหัวเราะในลำคอเบาๆพร้อมกับทำหน้ายียวนใส่อีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้

       "ถ้าไม่อยากรู้คงไม่ลากคอหนูมาแบบนี้หรอก ใช่ม๊า~" เด็กหนุ่มไม่ได้สะทกสะท้านใดๆแถมยังตอกกลับไปแบบกวนๆจนอีกฝ่ายเริ่มชักสีหน้า เด็กหนุ่มตกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าพี่เขาจะโกรธจริงๆ ใบหน้ากวนเมื่อสักครู่กลายเป็นรอยยิ้มเจื่อนเล็กน้อย

       "สรุปจะแทนตัวเองยังไง ผม หนู เค้า ฟังแล้วขัดชะมัด" 

       เอ๋ ไม่ได้โกรธนี่น่า ใช่แสดงว่าผมเล่นได้ใช่ไหม..

       "ผมใช้กับคนรู้จัก เค้าใช้กับสาวๆ แต่ว่าพี่เป็นใครไม่รู้ งั้นแทนหนูละกันเน๊อะะ" เด็กชายทำจริตจีบปากจีบคอพูดให้น่าหมั่นไส้ จนชายผิวเข้มรู้สึกอยากจะกระทืบเด็กนี่สักทีสองที

       "ขนลุกโว้ย เอ็งเป็นผู้ชาย" 

       "ก็ถ้าคุยกับผู้ใหญ่ต้องนอบน้อมสิถึงจะถูก :3"

       "ผู้ใหญ่? เห้ยน้องพี่ 22 ใจเย็นๆนะ.." คนอายุ 22 ทำหน้าเห่ย ชีวิตไม่เคยพบเจอเด็กเวงอะไรแบบนี้เรย..

       "แหนะ 22 ลบ 15 อืมๆ 7 ปี ห่างกันตั้งเยอะ" เด็กผมทองทำท่านับนิ้วอย่างไร้เดียงสาก่อนจะยื่นมือมาโชว์ให้เขาดู 

       นับแต่นั้นมาพอเด็กนี่รู้ชื่อ รู้ว่าผมเรียนมหาลัยฯข้างๆ ก็เหมือนจะเห็นกันบ่อยขึ้นไม่ใช่แค่เห็นหรอก แต่เล่นพุ่งเข้ามาหาแบบไม่ทันตั้งตัวทุกๆวัน

---------------------------------------------------------------------------

       "ซังกยุนโอปป้า~" เสียงทุ่มที่พยามบีบให้เล็กนั้นมันช่างกระดากหูยิ่งนัก ไหนจะคำเรียกโอปป้าที่มีแต่ผู้หญิงใช้นั้นอีก อยากจะเอาสันมือฟาดให้รู้แล้วรู้รอด เด็กผู้ชายร่างสูงรีบวิ่งถลามาหาเขาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าทีดีใจราวกลับลูกหมานั้น แถมยังมาวิ้งค์ๆใส่อีก อ่า..มันจะน่ารักเกินไปแล้ว

       "ไร" คนที่กำลังใจเต้นทำเสียงเข้มใส่อีกฝ่ายเป็นการกลบเกลื่อนเล็กน้อย

       "กินป่าว" มือเล่นยื่นส้อมพลาสติกที่จิ้มต๊อกบกกิชิ้นพอดีใส่ปากคนผิวเข้ม พร้อมกับมองสันกรามเด่นชัดที่ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเวลาเคียวอาหาร คะ โคตรเซ็กซี่ -/////- อะไรกันทำไมเขาดูโรคจิตขนาดนี้

       "ไม่ต้องถามแล้วเอายัดใส่ปากฉันขนาดนี้" คนผิวเข้มทำหน้าดุพลางส่ายหน้าเล็กน้อยทั้งทีความจริงไม่ได้โกรธหรอก ต่อให้โกรธจริงๆเด็กนี่มันกลัวซะที่ไหน

       "อือ"

       "อะไร โกรธหรือไง"

       "โอปป้าพูดมากน่า กินไปสิ" เด็กชายละสายตาจากใบหน้าของอีกคนมามองค้อนใส่

        "ไม่กินละ จะกลับ"

        "กินสิ" มือเล็กยัดต๊อกบอกกิให้คนผิวเข้มอีกครั้งแต่ก็ถูกจับข้อแขนเล็กไว้

        "ทำไมพักนี้ถึงชอบบังคับฉันให้กินจังเลยหือ?" 

        "เปล่า หนูแค่ชอบซื้อหนมมาแล้วกินคนเดียวไม่เห็นอร่อยเลย" ใบหน้าหวานหันไปอีกทางก่อนจะพยามชักข้อมือกลับแต่ก็ถูกคนผิวเข้มรั้งไว้

       "เพราะไอนี้ฉันเท่ห์ใช่ไหมล่ะ" :P ใบหน้าคมหันข้างเล็กน้อยก่อนจะใช้ลิ้นดุนแก้มเบาๆพร้อมกับนิ้วเรียวเคาะเบาๆบริเวณสันกรามตัวเอง

       "รู้ได้ไงอ่ะ" เด็กชายทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยและขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

       "ใครๆก็ชมฉันแบบนี้แหละน่า นายก็มองมันออกจะบ่อยจนเหม่อ ใช่ไหมละ?"

       "งั้นทุกคนก็ได้จับแบบบนี้เลยเหรอ?"

       "อือ คงจะใช่" 

       เด็กชายไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมพี่ซังกยุนถึงชอบพูดจาปากร้ายเเซะเขาหรือพูดตรงๆจนแทงใจ พี่ซังกยุนไม่เคยบอกว่าเกลียดเขา แต่บางทีก็พูดเหมือนตบหัวแล้วมาลูบหลัง เขาไม่ได้เกลียดพี่ซังกยุนเลยนะ ออกจะชอบมากเลยด้วย แต่ตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาที่มารอพี่เขาเลิกเรียนก็ไม่เห็นท่าทีพี่เขาว่าจะชอบเขา อาจจะเพราะพี่เขาเป็นผู้ชาย แถมอายุก็ห่างกับเขาเกือบรุ่นลูก เขาเด็กมากจนอาจจะไม่เข้าใจ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ไม่อยากจะเข้าใจอยู่ดี

      "เงียบทำไม?"

      "เปล่าครับ ปล่อยมือได้แล้วผมจะกินต๊อก.." 

       คนผิวเข้มจับมือเด็กหนุ่มที่กำลังถือส้อมที่มีต๊อกบกกิชิ้นพอดีป้อนเข้าปากตัวเอง เด็กหนุ่มชะงักไปเล็กน้อย

       "ก้มลงมาหน่อย เด็กเดี๋ยวนี้สูงจริงๆ" ยังไม่ทันได้ก้มมือหนาของอีกคนก็กดหัวของเขาลงไปใกล้ๆกับบ่ากว้าง เด็กชายยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่

       "อะ ทุกคนได้จับมันก็จริง แต่คนที่ได้มองใกล้ขนาดนี้ไม่น่าจะมีนะ" มุมปากของคนเจ้าเลห์กระตุกยิ้มเล็กน้อยตาคมเหล่มองหัวทุยๆของเด็กผมทองด้วยสายตาเอ็นดู

       "คุกเชิญทางนี้ครับฮ่าๆ" เด็กชายกระซิบเบาๆก่อนกระเด้งตัวออกมากระโดดแหย็งๆ ทำหน้าไม่รู้ร้อนทั้งๆที่ตอนนี้แก้มใสแดงไปหมด

        ครับน่ารักมาก เด็กนี่น่ารักจริงๆนั้นแหละครับ ต่อให้คุกใต้ดินผมก็ยอมเลย..

------------------จบไปด้วยความขี้เกียจ..-------------

(สำหรับใครที่เพิ่งอ่านอันนี้เป็นSFเรื่องที่ 2 นะคะ สามารถตามอ่านอีกเรื่องได้เป็น #Bulluda จ้า ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านะคะㅠㅠ)