เจ้าพระยา

“ไอ้แก้วมันตายเพราะรัก ความรักเรียกมันไปตาย ถ้ามันไม่รักเขาขนาดเพียรว่ายน้ำข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาไปหา มันก็คงจะอยู่ได้นานกว่านี้”

          “แล้วคนเราเลือกได้ด้วยหรือจ๊ะ ว่าจะรักใคร แล้วถ้าไอ้แก้วมันเลือกได้จริง มันจะยังเลือกรักคนที่ทำให้ตัวมันต้องจมลงแม่น้ำเจ้าพระยาอีกหรือไม่”

“ข้าไม่รู้โว้ย ที่ข้ารู้คือไอ้แก้วมันตายเพราะมันรักคุณดุเหว่า สู้อุตส่าห์ว่ายน้ำไปหาทุกวัน สุดท้ายเขาก็ไม่เอามัน ไอ้แก้วมันถึงปล่อยให้แม่น้ำเจ้าพระยากลืนร่างของมันบูชารักเสียในน้ำนั่น”

เจ้าพระยาเอย เมื่อสะบั้นรักตัดเยื่อขาดใยกันเสียแล้ว ขอจงจมร่างข้าลงก้นแม่น้ำเสียเถิด ให้หยาดน้ำตาละลายไปกับสายน้ำ แม้นตัวตายหากน้ำตาที่ตราตรึงอยู่ในกระแสสินธุ์แห่งเจ้าพระยาจะคอยพร่ำรำพันกระซิบว่ารักเจ้าปานใด

มิอาจจะครองคู่ตุนาหงัน  ไห้รำพันช้ำอาดูรพูนใจหนอ

ขอจมร่างสู่น้ำแล้วเพียงลออ  พี่จะขอฝากรักเศร้ากับเจ้าพระยา

“ความรักของไอ้แก้วมากมายเหลือคณา แม้แม่น้ำเจ้าพระยาทั้งสายก็บรรยายความรู้สึกของมันออกมาไม่หมด เมื่อรักแล้วไม่อาจได้ครองคู่ ไอ้แก้วคนนี้ก็ขอให้แม่น้ำเจ้าพระยาจมร่างของไอ้แก้วไป เพื่อที่มันจะได้คอยมองดูคุณอยู่ตรงนี้ มิต้องเทียวว่ายน้ำข้ามฟากมาอีก เกิดชาติหน้าฉันใด หากมีจริงก็ขอให้ได้ครองคู่สมหวังรักกับคุณตลอดไป ขอแค่ชาตินี้ชาติเดียวเถิด ที่น้ำตาไอ้แก้วคนนี้จะฝากไปกับสายน้ำเจ้าพระยาเพื่อบอกว่ามันรักคุณแค่ไหน”

“ฝากรักช้ำไปกับลำน้ำเจ้าพระยา”

๑๕ / ๐๒ / ๖๐