[Fic SNSD] Midnight Serenade - YoonA x Tiffany ft.Taeyeon

                         

Prologue

October, 2016


"

ฉันรักรอยยิ้มของพี่
ฉันรักดวงตาคู่นั้น ยามที่พี่มองมาที่ฉัน
ฉันรักรอยสักหมิ่นเหม่อยู่ข้างลำตัวของพี่
ฉันรักมัน รักเหลือเกินที่จะได้ครอบครองพื้นที่ตรงนั้น

"

ความคิดฟุ้งเฟ้อแล่นเข้ามาในหัวทุกเช้าที่ได้เห็นทิฟฟานี่นอนหลับใหลในห้องนอน ร่วมกัน เสื้อกล้ามสีขาวตัวจิ๋วปกปิดทุกสรีระเอาไว้ไม่อยู่ มันเลิกขึ้นมาจนเห็นรอยสักของพี่ และมันอยู่ใกล้กับเนินอกเสียจนต้องเผลอใจจินตนาการไปไกล

แต่มันคงจะดีกว่านี้หากพี่กลายมาเป็นคนรัก มากกว่าที่จะเป็นเพียงรูมเมทร่วมห้องที่ทางมหาลัยจัดสรรเอาไว้ให้

อิม ยูนอาคนนี้กำลังเตรียมตัวออกไปเรียนจิตวิทยาแห่งการออกแบบ ซึ่งเป็นหนึ่งในวิชาของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยชื่อดังอยู่ในบอสตัน เมืองที่ขึ้นชื่อด้านการศึกษาอีกแห่งในอเมริกา  กระเป๋าถูกสะพายข้างเอาไว้เรียบร้อย กระบอกซูมเป็นสัญลักษณ์ของเด็กคณะนี้ มันมีหน้าที่เก็บดรออิ้งทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ด้วยกัน เสียงฝีเท้าผลัดกันนำหน้าไม่ลดละลงมาถึงใต้หอพัก จักรยานบรอมพ์ตันสีครีมคู่ใจถูกปลดโซ่แห่งพันธนาการออก ก่อนจะเคลื่อนตัวออกไป จากช้าเป็นเร็ว หูฟังเฮดโฟนปิดครอบหูทั้งสองให้ได้ร้องคลอตามเสียงที่ได้ยิน

ฉันอยู่อย่างนี้มาถึงปีที่สองแล้ว นักศึกษาคณะสถาปัตย์ที่จากบ้านมาไกลถึงอเมริกา หอบข้าวหอบของมาตั้งไกลขนาดนี้ แต่กลับได้มาอยู่ในหอพักกับคนเกาหลีด้วยกัน แม้ว่าทิฟฟานี่จะใช้เวลาแทบทั้งชีวิตอยู่ที่อเมริกาก็เถอะ

ฮวัง ทิฟฟานี่เป็นนักศึกษาคณะแฟชั่นดีไซน์ในชั้นปีที่สี่ การแต่งตัวในแต่ละวันของเธอนั้นก็สมกับเป็นแฟชั่นนิสต้าไม่ผิดเพี้ยน เธอมีนัยตาคมแต่ก็พร้อมจะเปลี่ยนเป็นพระจันทร์เสี้ยวหากมีใครทำให้เธอ หัวเราะหรือยิ้ม ผมยาวเลยบ่าสีดำเข้มเหยียดหยัดเป็นเส้นตรง ทุกอย่างบนตัวทิฟฟานี่ลงตัวเข้ากันจนน่าดูเสียไปหมด

ทุกคืนพี่จะมีแขกรับเชิญมาที่ห้องบำบัดทุกกิจแห่งความปรารถนา เสียงหวานกระเส่าของพี่จะลอยมาถึงห้องนั่งเล่นให้ฉันได้ยิน ฉันไม่รู้หรอกว่าแทยอนทำอะไรให้พี่บ้างเพราะฉันนั่งตัดโมเดลอาคารเสียจน ดึกดื่น แต่ฉันก็รู้ดีว่าพี่มีความสุขเหลือเกิน จนกระทั่งแทยอนต้องกลับออกไปกลางดึกเพราะที่หอมีกฎห้ามนำคนนอกเข้ามานอนค้าง คืนที่นี่

'ช่วงเวลาหลังจากนี้จึงกลายเป็นเวลาของฉัน'

แม้โมเดลจะยังไม่เสร็จดี แต่ทุกครั้งที่พี่ส่งเสียงเรียกฉัน ฉันก็พร้อมที่จะทิ้งมันเอาไว้ตรงนั้น แล้วทำตามความเรียกร้องของพี่เอาดื้อดื้อ พี่เอาแต่ใจแค่ไหนทำไมฉันจะไม่รู้ ในเมื่อฉันเองเป็นคนตามใจพี่เสียจนพี่ได้ใจ

"ไม่ถึงอีกแล้วเหรอ?" คำถามแรกของวันในขณะที่ฉันกำลังลากลิ้นยาวไปยังพื้นที่ต้องห้ามที่ยังเปียก ชุ่มไปด้วยความพิศวาส แทยอนไม่เคยทำให้เธอถึงฝั่งฝันสักครั้งเพราะต้องรีบออกจากหอไป ไม่เช่นนั้นอาจถูกจับได้ ทิฟฟานี่อาจต้องถูกไล่ออกจากหอแห่งนี้ แม้ว่าแทยอนจะอยากให้ทิฟฟานี่ย้ายตามเธอไป แต่ใช่ว่าเรื่องมันจะง่ายแบบนั้น

ทุกวันหลังเที่ยงคืนจะเป็นเวลาของฉันและทิฟฟานี่ ฉันปรนเปรอพี่เขาได้ตามใจสั่งตามที่พี่เขาต้องการ แลกกับการได้เขาใกล้ กลืนกินทุกความเป็นพี่เขาในทุกคืนหลังจากที่แทยอนกลับออกไป ฉันกับรุ่นพี่ทิฟฟานี่มักเก็บเกี่ยวความต้องการของกันอย่างโหยหา วันวันนึงเราแทบไม่พูดคุยราวกับคนไม่รู้จัก และฉันจะต้องออกมาทำงานที่ห้องนั่งเล่นทุกครั้งที่แทยอนมาหาพี่ ในตอนนั้นฉันจะกลายเป็นแค่เด็กร่วมห้องที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร ปล่อยให้แทยอนแห่งคณะศิลปกรรมศาตร์มาครอบครองพี่

ฉันตกอยู่ในบ่วงแห่งความปรารถนาของพี่
โดยที่พี่เองก็รู้อยู่เต็มอกว่าฉันรักพี่ด้วยใจจริง
เรามีความสัมพันธ์กันแค่หลังเที่ยงคืน
ฉันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะกอด หรือจูบพี่
ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะถามไถ่ถึงชีวิตแต่ละวัน
ได้แค่เฝ้าดูพี่จากมุมมองของเตียงข้างข้างในทุกเช้า

พี่จะมองว่าฉันเป็นเศษเหลือเดนก็ไม่เป็นไร
ตราบใดที่แทยอนไม่เคยให้พี่ได้เป็นตัวจริง
ฉันจะคอยเป็นไอ้โง่ให้พี่หลอกใช้อยู่เรื่อยไป

บทเพลงยามรัตติกาลจะขับกล่อมให้พี่เปลี่ยนผัน
ส้กวันหนึ่งพี่จะต้องเลิกกับเขา เพื่อมาคบฉัน
ได้โปรดจำเอาไว้

'ไม่มีคนดีในห้องห้องนี้'

#ฟิค0001

CR.SQW