MY DREAM.MY MEMORY <markdy>

intro

‘ฮึก แง้งงงงงง’

‘นี่หยุดแกล้งซึงวานเดี๋ยวนี้นะ!’

‘แผลแค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอกน่า!’

‘ซึงวานน่ะ จะปกป้องเอง!’

‘โตขึ้นฉันจะแต่งงานกับซึงวานล่ะ!’

.

.

.

‘ซึงวาน เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?หือ? ใครแกล้งบอกมา พี่จะทำหมันให้มันเอง!’

‘…..เหรอ’

…

‘….ดูแลตัวเองด้วย’

กล่าวจบร้างเพรียวสูงก็ไม่หันหลังกลับมาอีกเลย...

อ่า...

3ปีแล้วสินะ...

ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดกลางมีร่างบางของคนๆหนึ่งนอนอยู่บนเตียงกว้าง  แสงแดดอ่อนๆยามเช้าทำให้เจ้าของห้องสลึมสลือตื่นมาโดยสติที่ไม่ครบถ้วน หยาดน้ำตาที่อยู่ตรงหางตาโดนปัดออกอย่างไม่ใยดี ม่านสีขาวพลิ้วไหวไปกับแรงลมที่พัดเข้ามา ข้างเตียงมีสัมภาระจำนวนมากกองอยู่เพื่อเตรียมที่จะออกเดินทาง

ก๊อกๆๆ

“เฮ้ ยัยเปี๊ยกขี้เซา ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก!”

เสียงเล็กสูงตะโกนโหวกเหวกอยู่หน้าห้อง ทำให้คนที่พึ่งตื่นได้แต่จำใจลากสังขารไปเงื้องเปิดประตู

“หือออ พี่ซึลกิเองเหรอ...”

เมื่อเห็นว่าเป็นพี่สาวผู้แสนดีจึงส่งเสียงออกมาจากลำคออย่างเกียจคร้าน

“โฮ่ย...อยากไปสายจริงๆใช่มั้ย ทำไมยังไม่อาบน้ำอีก...”

“ค่าาาาาาา”

  ว่าจบซึงวานก็รับกุลีกุจอเข้าห้องน้ำไป...

.

.

.

.

“ซึงวาน แน่ใจนะว่าไปคนเดียวได้น่ะ..”

“อื้ม แน่นอน”

ในสนามบินปรากฎภาพหญิงสาวคู่หนึ่งยืนร่ำลากันด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ข้างตัวมีสัมภาระจำนวนมากวางกองอยู่แบบที่จะไปแล้วไม่กลับมาอีก

“พี่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”

“ติดต่อมาบ้างล่ะ”

ว่าจบทั้งสองก็กอดกันสักพักก่อนจะแยกย้ายกันไป

.

.

.

.

สนามบินของกรุงโซลวันนี้คึกคักเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะนักเดินทางเยอะหรือมีอีเวนท์อะไรใหม่ๆ แต่เป็นเพราะเรือนร่างอันสะดุดตาของใครบางคน

เส้นผมสีทองที่สะท้อนแสงแดดถูกปล่อยยาวสยายถึงกลางหลังช่วยขับให้ใบหน้าเรียวได้รูปดูงดงามมากขึ้น ตากลมโต จมูกโด่งรั้นกับคิ้วหนาๆก็ดูลงตัวกันพอดีบนใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นพร้อมกับริมฝีปากสีชมพูแบบธรรมชาติยิ่งทำให้เธอดูน่าสนใจขึ้นไปอีก บวกกับการแต่งตัวที่ดูสบายๆในชุดเสื้อสเวตเตอร์สีขาวกับกางเกงยีนส์......”สีน้ำเงินทำให้รูปร่างดูกระฉับกระเฉงซึ่งตัวเธอเองก็มั่นใจเอามากๆเพราะถูกชมอยู่บ่อยๆ

แต่ด้วยการก้าวเดินอันมั่นใจนั้นทำให้ไม่ทันระวังรอบๆตัวสักเท่าไหร่นัก

ปึ้ก!

จมูกเล็กๆปักเข้าที่แผ่นหลังกว้างของใครบางคนพอดี

“อุ......ขอโทษค่---”

ทันทีที่เห็นหน้าว่าคนที่ชนนั้นเป็นใครซึงวานก็ได้แต่เบิกตากว้างพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอกจนเหมือนจะทะลุออกมา

“พี่มาร์ค