ซื่อๆอย่างผมจะเอาอะไรไปทันเขา(นิยายวาย)

     "เห็นหน้าใสๆใครว่าซื่อ" เสียงทุ้มว่า 

     "ก็โง่เองช่วยไม่ได้..."   ผมยักไหล่ไม่สนใจใบหน้าบูดบึ้งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนจะว่าต่อเรียบๆ

     "พี่จะเอาไงก็เรื่องของพี่ แต่อย่ามาทำตัวเยอะกับคนของผม"  คนของผมยิ่งซื่อ... จนเกือบโง่อยู่ด้วย

     "เหอะ... ฉันจะแฉสันดานแกให้มันรู้"

     อุ๊บ!

     ใบหน้าเดือดดาลมองผมที่แทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่

     "ถ้าโง่ๆแบบนั้นเชื่อพี่ ผมซื้อพวงมาลัยจะกราบเบญจางคประดิษฐ์พี่งามๆเลย"

หึๆ คนของใครให้มันรู้

=====================

หวัดดีจ้า เราชื่อวิกกี้นะ จะเรียกเรากี้ก็ได้

พร้อมรับคำติชมทุกอย่าง จะได้ปรับปรุงการเขียนของเราต่อปาย  

คอมเม้นให้กำลังใจเราก็ล่าย ไม่ห้ามๆ อิอิ

เราได้รู้ว่ายังมีคนติดตามอยู่นะ ฮรืออ

อ่านโลดดดด ^3^