Fic Kai x Aichi // Forever Love You.ทั้งหัวใจ...รักนายแค่คนเดียว

               สวัสดีผู้อ่านทุกๆ ท่านที่(หลง)เข้ามา ^0^ เป็นครั้งแรกที่แต่งฟิค ดีไม่ดียังไงก็ติชมกันเข้ามาได้นะจ๊ะ...เวลาชมก็ขอให้ชมกันอย่างเต็มที่ แต่เวลาติช่วยใช้คำพูดแบบซอฟๆ หน่อยนะ พอดีคนเขียนหัวใจบอบบางรับคำพูดแรงๆ ไม่ค่อยได้ ^-^ (จริงเหรอ?)

ข้อตกลงเพื่อทำความเข้าใจ

          - นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการ(ยามจิตว่าง)ของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักแต่อย่างใด

          - เนื้อหาของเรื่องเกี่ยวกับความเป็นวายหรือชายรักชาย หากไม่ชอบก็กดออก ขอให้เข้าใจว่าคนเรามีความชอบแตกต่างกัน ขอให้ใช้ภาษาดอกไม้ในการพูดคุยกันนะจ๊ะ

          - เรื่องราวเน้นไปทางความรักของตัวละคร อาจไม่ได้ไฟท์การ์ดกันอย่างที่ควร หากอยากรู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไงก็ติดตามในอนิเมะนะจ๊ะ...ส่วนตัวผู้แต่งชอบเล่นแวนการ์ดมาก ซื้อการ์ดมาก็เยอะ แต่ไม่เคยได้ไปแข่งกับเค้าสักที ^-^

ปล.ขอฝากนักเขียนตัวน้อยๆ(หรือเปล่า?)ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยน้า~ *0*

แนะนำตัวละคร

     

    ไค โทชิกิ

ดูภายนอกเหมือนเป็นคนเย็นชา...แต่จริงๆ แล้วเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ให้ความสำคัญกับคนที่ตัวเองรักมาก ทำทุกอย่างและทุกวิธีทางเพื่อไม่ให้เสียคนที่รักไป

 

เซ็นโด ไอจิ

หนุ่มน้อยหน้าหวานที่มีนิสัยขี้อาย และเป็นคนที่ได้รับของสำคัญอย่างหนึ่งมา...เขาหวงสิ่งๆ นั้นมาก และหวังว่าสักวันผู้ที่มอบให้นั้นจะกลับมา

 

สึซึงาโมริ เร็น

                เป็นทั้งเพื่อนและคู่แข่งของไคคุง มีใจให้กับไอจิและหลงรักไอจิตั้งแต่พบกันครั้งแรก มีนิสัยแปลกๆ หลุดโลก อารมณ์ดี ขี้เล่นและขี้อ้อน แต่เมื่อเจอกับคู่แข่งก็จะเอาจริงมากจนดูเป็นคนละคน

มิวะ ไทชิ

                เพื่อนสนิทของไคคุง เป็นคนคอยช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างไคคุงกับไอจิ ให้คำแนะนำและเป็นที่ปรึกษาในเรื่องต่างๆ ให้กับไคคุง

 

อิบุกิ โควจิ

                อดีตเพื่อนและศัตรูของไคคุง ชอบไอจิมากและต้องการจะแย่งไอจิไปจากไคคุง ทำทุกวิธีทางไม่เลือกว่ามันจะดีหรือเลว

*** ขอขอบคุณทุกเว็บไซด์ที่มีภาพสวยๆ ไว้ให้คนเขียนนิยายคนหนึ่งได้สร้างฝัน ^0^

บทนำ

ทางกลับบ้านเส้นทางเดิมๆ สถานที่ที่เดินผ่านก็เป็นที่เดิม และตัวผมที่เป็นคนเดิมๆ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงชีวิตให้ดีขึ้นได้...

“นี่ๆ ดูไอ้เด็กคนนั้นสิ กลับบ้านทีไรก็เจ็บตัวทุกที”

“นั่นสิ สงสัยเป็นพวกชอบหาเรื่องใส่ตัวเอง”

เฮ้อ~ คำพูดพวกนี้ผมได้ยินอยู่เป็นประจำจนชิน อ้อ! แล้วอีกอย่าง ผมไม่ได้อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง แต่เรื่องมันชอบมาหาผมทุกที

“นี่นาย...”

เสียงใครหว่า?

ผมเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าผม ตัวของเขาสูงกว่าผมและโตกว่าผมมาก เขามองผมด้วยแววตาเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มสดใสนั่น...

...ช่างเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลจากผมเหลือเกิน....

ผมเลือกที่จะเดินเลี่ยงเด็กผู้ชายคนนั้น ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะพูดคุยกับใครเลย คิดเพียงอย่างเดียวคืออยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด

“นี่นาย! เดี๋ยวก่อนสิ!”

เด็กผู้ชายคนนั้นรีบเดินมาขวางหน้าผมไว้อีกครั้ง และคราวนี้เขาก็ยื่นสิ่งๆ หนึ่งมาตรงหน้าผม

การ์ดงั้นเหรอ?

“อะนี่...ฉันให้ ^0^”

เด็กคนนั้นยิ้มกว้างด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอีกครั้ง ผมไม่รู้จะทำไงจึงรับการ์ดใบนั้นจากเขาและอ่านชื่อการ์ดที่เขียนอยู่ด้านล่างนั่นเบาๆ

“บลาดเตอร์...เบลด...”

“ใช่...นี่คือภาพของอัศวินนักรบผู้ยิ่งใหญ่”

“อย่างฉันไม่มีทางที่จะเป็นแบบนั้นได้หรอก”

เด็กผู้ชายคนนั้นก้มหน้าเข้ามาหาผมใกล้ๆ และใช้มืออีกข้างจับที่ไหล่ของผมเบาๆ

“จินตนาการสิ”

“เอ๋?”

“จิตนาการถึงชัยชนะของตัวนาย สักวันนายจะยิ่งใหญ่อย่างอัศวินในรูปนี้ได้แน่”

จากนั้นเขาก็ยิ้มให้ผม แต่ความรู้สึกของผมมันบอกว่า...มันช่างแตกต่างจากที่ผ่านมา หัวใจของผมกระตุกเล็กน้อยและเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเต้นรัว ผมจึงรีบก้มหน้าลงมองการ์ด

“อ้อ! แล้วนายชื่ออะไรล่ะ”

“ฉันชื่อไอจิ...เซ็นโด ไอจิ”

ผมตอบเขากลับด้วยเสียงแผ่วเบาทั้งที่ตาก็จ้องมองแต่การ์ดที่อยู่ในมือ

“ส่วนฉันชื่อ ไค โทชิกิ ยินดีที่ได้รู้จัก...ต่อไปนี้เราสองคนก็เป็นเพื่อนกันแล้วนะ”

เพื่อน...งั้นเหรอ? เป็นคำถามที่ติดค้างอยู่ในใจ จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมาสบตากับดวงตาที่ทอประกายนั่น...เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่ผมได้สัมผัสกับคำๆ นี้...

“นี่ก็เย็นมากแล้ว ฉันต้องกลับแล้วล่ะ”

“เอ่อ คือ...ไค...คุง”

“สักวันเราต้องได้พบกันแน่ ไอจิ!”

ไคคุงยิ้มให้กับผมอย่างสดใสก่อนจะวิ่งออกไปอีกทาง และแล้วหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เคยเจอกับเด็กผู้ชายที่ชื่อ ไค โทชิกิ อีกเลย...

 **************************************************************************************************************

//เป็นการเริ่มต้นฉากระหว่างไคคุงกับไอจิ เจอกันในวัยเด็กก็ดูน่ารักแบบสมวัย อย่าเพิ่งหนีหายก่อนน้า~ ฝากติดตามต่อด้วยล่ะ แล้วไว้เจอกันนะจ๊ะ ^0^//