รักที่ยอมลืม...

สวัสดีค้าาาา  ทุกคน เราชื่อวิทยุนะ วันนี้เรามีนิยายมานำเสนอ ลองแต่งให้อ่านดูเล่นๆก่อน ถ้าไม่ชอบหรือชอบยังไงรบกวนแสดงความคิดเห็นบอกเราบ้างนะเราจะได้ปรับเปลี่ยนแก้ไขให้ถูกใจคุณเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆ ผู้อ่านทั้งหลายๆคน 

เรามารู้จักกับเนื้อเรื่องย่อยๆกันเรียกน้ำจิ้มกันดีกว่านะค้าาาาา  

   

     "พี่พลัมท์...ไม่ไปได้ไหมค่ะ?" ฉันที่ตอนนี้ที่เหมือนจะใจสลายที่ได้ยินคนรักบอกว่าจะต้องย้ายไปเรียนต่อ ที่อิตาลีตามคำสั่งของพ่อและแม่ของพี่เขาที่ไปตั้งที่อยู่อาศัยที่นั่น ฉันจะไม่เจ็บเลยถ้าหากพี่เขาไปและยังมีหวังจะกลับมาหาฉันที่ประเทศไทย แต่...สิ่งนั้นไม่เป็นอย่างที่หวัง

     "แล้วจะให้พี่ทำยังไง มันเป็นความต้องการที่พ่อกับแม่ของพี่อยากให้สืบทอดกิจการ" พี่พลัมท์เอ่ย ระหว่างที่จับมือฉันเพื่อปลอบใจอยู่เรื่อยๆ

     "แล้วทำไมพี่ถึงบอกว่าจะไม่กลับมา?" ฉันหันกลับไปมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าในสภาพที่น้ำตาไหลอยู่ไม่หยุด พี่พลัมท์จึงเลื่อนมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันเบาๆ

     "แต่ก็ไม่ใช่พี่จะไม่ติดต่อกับเราซะหน่อย เรายังเจอกันได้ตอนที่พี่ปิดเทอม หรือเราเองปิดเทอมก็บินไปหาพี่ได้ตลอด" พี่พลัมท์พูดพร้อมส่งร้อยยิ้มเพื่อให้ฉันสบายใจมาให้

     "ถ้าพี่ไปแล้วจะติดต่อกลับมาจริงๆนะค่ะ สัญญานะ!?" ฉันเอ่ยพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยไปชูไว้รอให้ผู้ชายตรงหน้ายื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวสัญญาเหมือนเด็กๆ

     "ครับ! พี่สัญญา"

จากวันนั้นจนทุกๆวันนี้ เราสองคนยังติดต่อกันเรื่อยมา เพียงแต่วันนี้เป็นวันที่ฉันเลือกที่จะบินไปเซอร์ไพร์พี่พลัมท์ที่อิตาลีในวันวาเลนไทน์ ของปีนี้ ...แต่สิ่งที่วาดหวังมาตลอดระหว่างนั่งเครื่องมากลับไม่เป็นอย่างที่ต้องการ ในเมื่อเปิดประตูบ้านที่พี่พลัมท์เคยให้กุญแจไว้กับฉันเมื่อครั้งที่ฉันมาเมื่อตอนปีที่แล้ว มาเจอสภาพที่เศษชิ้นเสื้อผ้า กระจายประปลายตามพื้นบ้าน ฉันจึงเดินตามเศษชิ้นส่วนเสื้อผ้านั้นขึ้นไปยังชั้นสามของบ้าน ใจสั่นและรู้สึกกลัวกับสิ่งที่คิดตลอดระหว่างทางที่ก้าวเท้าขึ้นบรรไดมาที่ล่ะขั้น เศษชิ้นเสื้อผ้าที่ตกล่นลงพื้นนั้นไปไปจบลงที่ประตูห้องพี่พลัมท์ ประตูห้องที่ปิดไม่สนิท ทำให้ฉันเห็นภาพผู้หญิงผมแดงอมม่วงกำลังกอดรัดกับผู้ชายที่ฉันนั้นคุ้นเคยและรู้จักเป็นอย่างดี ห้องที่ฉันและเขาเคยนอนอยู่ด้วยกันมาก่อน ตอนนี้มันไม่ใช่ที่ของฉันเหมือนอย่างเคย แต่กลับเป็นผู้หญิงอีกคน

ตอนนี้ก็มาลองทายกันดูนะค่ะว่าความรักของเธอจะเป็นยังไงรออ่านบทที่ต่อไปเลยนะค่ะ

เดียวจะทยอยอัพให้อ่านเรื่อยๆนะค่ะ สัญญาว่าถ้ามีคนติดตามผลงานชิ้นนี้จะอัพให้ไม่ให้ขาดตอนแน่ๆค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะค่ะ