Love's rule [BeeCris]

ความรักเป็นสิ่งที่วิทยาศาตร์ไม่สามารถพิสูจน์ได้

ความรักไม่มีกฎเกณฑ์




You can't blame gravity for falling in love.

คุณไม่อาจโทษแรงดึงดูดของโลกได้ เมื่อคุณตกหลุมรักใครสักคน

อัลเบิร์ต ไอสไตน์

INTRO

“คุณยาย คุณยาย น้าคริสมาแล้ววๆ” เสียงใสดังเจื้อยแจ้วเมื่อมินิคูเปอร์สีดำคันหรูคุ้นตาแล่นเข้ามาในเขตตัวบ้าน

“จีน่า อย่าวิ่งสิลูก” น้ำเสียงแหบพร่าของผู้เป็นยายเอ่ยเตือนหลานสาว เป็นแบบนี้ทุกทีเวลาที่ศิริน
ลูกสาวคนโตของหล่อนมาหา

“น้าคริส.. น้ำหวานคิดถึงจังเล้ย” เมื่อผู้เป็นน้าเปิดประตูลงมาจากรถ น้ำหวาน หลานสาววัย 5 ขวบของเธอก็รีบวิ่งมากระโดดกอด

“เหมือนกันค่ะตัวเล็ก ไหนมาให้น้าคริสหอมทีซิ” ผู้เป็นน้าเริ่มฟัดแก้มนุ่มย้ำๆไปมา

“คิกคิก น้าคริสง่า ไหนบอกทีเดียวคะ เดี๋ยวแก้มน้ำหวานช้ำน้า”

“งั้นน้าจะรับผิดชอบโดยการให้กินไอศครีมดีมั้ยคะ” คนเป็นน้ายิ้มหวานพร้อมชูถุงที่ภายในบรรจุกล่องไอศครีมสีหวาน
ที่หลานสาวชื่นชอบไว้หลายกล่อง

“2 กล่องนะคะ”

“โอเค้” ใบหน้าหวานผินไปทางข้างหลังก็พบว่าคุณแม่ของเธอยืนมองเธอเล่นกับหลานสาว
ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “สวัสดีค่ะแม่”

“จ้ะ เป็นไงบ้างเรา เดี๋ยวนี้บินกลับมาไทยบ่อยเชียวนะ”

“คิดถึงเจ้าตัวเล็กนี่แหละค่ะแม่” ศิรินตอบพลางหันไปยิ้มกับหลานสาว
ตัวน้อย “น้ำหวาน เข้าไปกินไอศกรีมรอน้าคริสในบ้านนะคะ น้าคริสขอคุยกับคุณยายก่อน”

“ค่า” น้ำหวานน้อยขานรับเสียงใสแล้ววิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าบ้านด้วยไปหน้าที่เปื้อนยิ้ม

“แม่คะ แม่จะว่ายังไงถ้าคริสจะเอาหลานไปอยู่ด้วย”



หญิงวัย 61 ปีขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับประโยคคำถามของลูกสาว



“ที่อเมริกาน่ะหรอ แม่ตอบประโยคปฏิเสธได้มั้ย หืม” คงเหงาน่าดูถ้าให้คนแก่วัย 61 อยู่บ้านกับคนงานในไร่องุ่นที่ต่างจังหวัด 
โดยปราศจากเสียงเจื้อยแจ้งและร่างเล็กที่ชอบวิ่งไปมาจนทั่วสวนบ้านเหมือนอย่างเคย


“เปล่าค่ะ คริสจะย้ายมาอยู่ที่ไทยแล้ว”

“แล้วเรื่องงานของเราล่ะ”

“ลาออกแล้วล่ะค่ะ คริสอยากมาเปิดโรงเรียนสอนเองที่ไทยมากกว่า ไหนจะร้านที่หุ้นกับเจนี่อีก”

.....





“น้ำหวานคะ กินดีๆสิ เลอะหน้าหมดแล้ว” น้ำเสียงหวานเอ็ดหลานสาวอย่าไม่จริงจัง เมื่อตัวแสบเอาแต่จ้องโทรทัศน์ที่กำลังฉายการ์ตูนโปรด 
แต่มือก็ถือช้อนจกกินไอศกรีมมั่วๆเพราะไม่ได้ก้มลงมองจนเลอะเทอะไปหมด


“คิก น้าคริสดูสิ ลาร์วามันน่ารักเนอะ น้ำหวานอยากกอด กอดลาร์วา” เสียงใสเอ่ยเจื้อยแจ้วอย่างมีความสุข เมื่อดูการ์ตูนเรื่องโปรด เจ้าหนอนตัวสีส้ม 
กับสีเหลืองสุดเปิ่น




เป็นเด็กนี่ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องเครียดหรือคิดอะไรมากเหมือนผู้ใหญ่อย่างเราๆ แคทเธอรีนเป็นเด็กสดใส และบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาว 
หลานสาวของเธอมองโลกในแง่ดี และยิ้มแย้มเสมอ แต่แกก็เป็นเด็กที่น่าสงสาร 
เชนทร์และพลอย พ่อแม่ของน้ำหวานเสียไปตั้งแต่ตัวคนนั้นยังตัวน้อยๆด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ศิรินจึงรักหลานสาวของเธอมากๆ 
เธอต้องดูแลน้ำหวานแทนพลอย น้องสาวของเธอ





“น้ำหวานคะ หนูอยากไปอยู่กับน้าคริสมั้ย” เสียงหวานเอ่ยถามหลานสาวหลังจากการ์ตูนเรื่องโปรดจบไปและ
เด็กตัวน้อยกำลังละเลียดทานไอศกรีมอยู่

“หนูอยากไปอยู่กับน้าคริสค่ะ แต่หนูไม่อยากไปอเมริกา มันไกล น้ำหวานเป็นห่วงคุณยาย คุณยายอยู่คนเดียว” เธอไม่คิดเลยว่าเด็กวัย 
5ขวบจะรู้จักคำว่าเป็นห่วง และศิรินคิดว่าหลานสาวของเธอหมายความตามที่พูดจริงๆ




“ไม่ใช่อเมริกาค่ะ เราจะไปอยู่กรุงเทพกัน แล้วเราก็จะกลับมาเยี่ยมคุณยายทุกๆเสาร์-อาทิตย์”

ตัวเล็กไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าหงึกหงัก และเลียช้อนที่ใช้ไอศกรีมคำสุดท้ายเข้าปากอย่างน่าเอ็นดู









.....










“เดินทางดีๆนะลูก” 

“ค่ะแม่” ศิรินยิ้มให้ผู้เป็นแม่ “อาทิตย์หน้าน้าคริสจะมารับ น้ำหวานเก็บของรอเก็บเลยนะคะ”

“งื้อ แล้วจะคิดถึงนะคะ”

“อาทิตย์เดียวเองน้าตัวเล็ก”












อีกหนึ่งอาทิตย์เราจะไปอยู่ด้วยค่ะแน่นอนค่ะ :)

-

Hi สวัสดีค่ะ เรานำความมุ้งมิ้งมานำเสนอ :-)