Mission steal your heart ภารกิจพิชิตใจยัยตัวแสบ

แนะนำตัวละคร

Mission steal your heart

แนะนำตัวละคร

#ทีมหล่อลาก

นำทีมโดย  'ทันกาล'

cr.คริส

"เธอคือเป้าหมาย....ที่ต้องแย่งชิง!!!"

ปลาวาฬ

cr.เฮนรี่ sj-m

"น่ารักแบบพี่..ไม่นิยมเด็กแรดนะครัช"

ไปป์

cr. V BTS

"โบราณว่าเกลียดสิ่งไหน มักได้สิ่งนั้น"

 สีไม้

cr.Jung kook

"นิ่ง....ไม่ได้แปลว่าจะ'อ่อน'"

#ทีมสวยแรดสลบ

นำทีมโดย 'คัพเค้ก'

cr.แทย็อน snsd

"เห็นหนู..เงียบๆ ฟาดเรียบทั้งคณะนะค่ะ"

อบอุ่น

      cr.ซันนี่ snsd

"ดูแต่ตาวาจาอย่า...เกรียน!!!"

ถุงเพรช

cr.ยูรี snsd

"หน้าตาอาจไม่หน้าปี้..แต่ถ้าปาดชิมสักทีจะติดใจ"

ไวโอลิน

cr.ซูยอง snsd

"ถ้าอยากจะ'สี' ....ก็เดินมาขอดีๆสิค่ะ"

ร่วมด้วย

มาเฟียร์

cr มาร์ค

"แลกกันอีกสักยก ก็คงไม่ถึงตาย"

..................................................

      

      “ฉันท้องกับนายนะ”

“เธอจะบ้าหรือไง ไปเอากับใครมาหรือเปล่าแล้วมาบอกว่าเป็นลูกฉัน”

“แต่ฉันนอนกับนายแค่คนเดียวนะ แล้วจะเป็นลูกคนอื่นได้ไง”

“ก็ลูกพี่ลูกน้องฉันไง”

ณ ห้างสรรพสินค้า

“มาการีน มาการีน อยู่ไหนเอย? ออกมาได้แล้วนะคะ อาเค้กไม่เล่นแล้วนะเราต้องกลับบ้านกันแล้วคะ”ฉันเรียกหาหลานสาวตัวแสบ ถึงจะแค่สองขวบแต่ก็ซนเกินเด็กจริงๆสงสัยคงได้เชื้อพ่อมาแรง

 “จ๊ะเอ๋ เจอแล้วมาแอบอาเค้กตรงนี้เอง”ฉันจับเด็กน้อยที่แอบหลบหลังเก้าอี้มาอุ้มไว้ ก่อนจะหอมแก้มนุ่มนิ่มไปอีกหนึ่งฟอดใหญ่

มาการีนเธอเป็นลูกสาวของพี่ชายฉันเอง วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันเลยมีเวลาว่างพามาการีนมาเที่ยวซื้อของตามประสาอาหลาน ส่วนพ่อกับแม่ของมาการีนก็พากันไปทำงานกันหมด จะว่างก็แค่วันอาทิตย์วันเดียว ฉันเลยรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงดูให้

“หิวไหมจ๊ะเด็กน้อย”ฉันก้มลงถามหลานสาวตัวเองที่ตอนนี้อยู่ในรถเข็นเด็ก มาการีนมีผิวที่ขาวอมชมพู แก้มนิกลมเหมือนซาลาเปา ปากนิดจมูกหน่อย ตาโตเหมือนตุ๊กตา

“รีนหิว กินติมกินติม เค้กกินติม”

“ได้สิ แต่กินได้แค่ลูกเดียวนะ กินเยอะเดียวไม่สบายและที่สำคัญห้ามบอกพ่อแคลร์ เรื่องที่เราแอบขับรถมาเที่ยวกันโอเคไหม”

“เคเค สัญญา”หลังจากที่เราสองคนอาหลานทำสัญญากันเสร็จ ฉันก็อุ้มมาการีนเข้ามาในร้านขายไอศกรีม เพราะวันนี้เป็นวันหยุดคนเลยเยอะไปหน่อย กว่าจะหาที่นั่งได้ก็หลายนาที

“รับเป็นอะไรดีค่ะ”พนักงานยื่นเมนูมาให้ก่อนจะตั้งท่าจดรายการ

“ขอเป็นไอศกรีมรสสตอเบอรี่หนึ่งลูกคะ แล้วก็ซันเดย์ชอคโกแลตอีกหนึ่ง”

“รอสักครู่นะค่ะ”ไม่นานของที่สั่งไปก็ถูกยกมาเสริฟร์ตรงหน้า เด็กน้อยทำท่าทางดีใจแบบสุดๆที่ได้กินของที่ชอบ แต่มาการีนชอบไม่สบายเวลาทานของเย็นเยอะๆ เอแคลร์เลยสั่งห้ามให้เธอกิน แต่จะให้ขัดใจหลานได้ไงสงสารเด็ก

หลังจากที่เราสองคนทานกันเสร็จ ฉันก็เดินซื้อของต่ออีกสามสี่อย่าง ส่วนมากจะเป็นชุดนักศึกษา ข้างของเครื่องใช้ที่จำเป็น อีกสองวันมหาลัยฉันก็จะเปิดเรียนแล้วจึงเตรียมความพร้อมไว้ก่อนแล้วกัน ตอนนี้มาการีนหลับไปแล้วฉันเลยมีเวลาเลือกซื้อของได้เต็มที

“ดีจ้า”

“ไง ตัวเล็กมากับใครเอย ไหนแม่ครับงื้ม!!!”ฉันหันไปทางรถเข็นทันทีที่ได้ยินเสียงมาการีน เพราะฉันมั่วแต่เลือกของเพลินเลยไม่ทันดูว่าเธอตื่นตอนไหน

“ชื่อไรครับตัวเล็ก ไหนพูดชื่อตัวเองได้หรือยัง”ผู้ชายแต่งตัวดีนั่งลงย่องๆหน้ารถเข็น พูดคุยกับหลานสาวจอมจุ้นของฉัน ฉันเลยว่างเสื้อไว้กับไม้แขวนก่อนจะเดินไปจับรถเข็นไว้

“ลูกสาวคุณเหรอครับ ธะ เธอ”เขาเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะนิ่งและเงียบไป ท่าทีของเขาดูแปลกๆตั้งแต่เห็นหน้าฉัน ทำเหมือนคนรู้จักกันยังไงยังงั้น แต่ว่าคงไม่ใช่หรอกเพราะฉันไม่รู้จักและไม่คุ้นหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

“ขอโทษนะคะ พอดีต้องกลับแล้ว”เพราะเขายืนข้างทาง ฉันเลยต้องขอทางเขาอย่างมีมารยาท แล้วเขาก็หลีกทางให้ฉันแต่ก็ไม่วายสายตาที่มองมานั้นยังเหมือนเดิม แต่ฉันไม่ได้สนใจเดินเข็นมาการีนมาที่ลานจอดรถเพราะตอนนี้ใกล้จะถึงเวลากลับจากทำงานของพี่ชายและพี่สะใภ้แล้ว

................................................................................................................

ทันทีที่ถึงบ้านฉันก็รีบอุ้มมาการีนเข้าบ้านทันที ก่อนจะเดินไปหยิบข้าวของออกจากหลังรถเดินขึ้นห้องตัวเอง

“กลับมากันแล้วเหรอ ไหนมาการีนของย่าได้อะไรมาบ้างเนี่ย ซื้อขนมมาฝากย่ากับปู่บ้างไหมนะ”

“พี่แคลร์ยังไม่กลับมาใช่ไหมคะแม่”ฉันถามแม่เสียงเบา เพราะกลัวว่าจะโดนพี่ชายดุเอา เอแคลร์ไม่ค่อยยอมให้ฉันขับรถออกจากบ้านไปไหนไกลๆนอกจากหน้าปากซอย เพราะเมื่อสองปีก่อนฉันเกิดขับรถสปอตร์ของเขาไปชนอัดเสาไฟฟ้านะสิ เขาเลยสั่งห้ามฉันขับรถไปไหนไกลๆคนเดียวอีก

นี่ถ้ารู้ว่าฉันขัดคำสั่ง คงโดนระเบิดลูกใหญ่เชื่อดิ บ่นสามวันไม่ซ้ำคำไม่รู้พี่เยลเอาทำผัวไปได้ไง

“ยังไม่กลับหรอกเห็นโทรมาบอกว่าจะกลับดึกนะ มีงานต้องไปตรวจสอบด่วน”ค่อยโล่งอกหน่อย นึกว่าจะไม่รอกสะแล้ว ฉันเลยเอาของขึ้นมาเก็บบนห้อง ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ เดินชอปปิ้งเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขอแช่น้ำให้สบายใจหน่อยเถอะ

อ่างน้ำขนาดใหญ่ที่เติมไปด้วยฟองสบู่ ฉันนอนถัดๆถูๆตัวอยู่ในนั้นราวกับเจ้าหญิง กระจกบานใหญ่ที่สะท้อนรูปหน้าของฉันในนั้นทำให้ฉันต้องหยุดมอง ก่อนจะยกปลายนิ้วลูบไปตามรอยแผลเป็นที่อกด้านซ้ายตรงหัวใจ มันเป็นรอยกระจกบาดเพราะรถโดนกระแทก

ฉันจำเหตุการณ์ในวันนั้นและก่อนหน้านั้นไม่ได้สักอย่าง ฟื้นมาอีกทีก็เจอตัวเองเหมือนมัมมี่นอนอยู่บนเตียงแล้ว ไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับอุบัติเหตุในครั้งนั้น บอกเพียงแต่ว่าฉันอาจจะหลบหมาหรือไม่รถก็คงเสียหลัก ในเมื่อจำอะไรไม่ได้สักอย่างพ่อเลยสรุปสั้นๆง่ายๆว่าเป็นอุบัติเหตุ

“คัพเค้ก ทำไรอยู่แม่ให้มาตามไปกินข้าว”

เสียงพี่ชายตัวดียืนเคาะประตูเสียงดัง ฉันกำลังจะลงไปแล้วแท้ๆถ้าไม่ติดกับว่าคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสาวนานไปหน่อยจนติดลมบน

“รู้แล้ว เดียวตามลงไป”แปลกเนอะ เมื่อก่อนจะเป็นฉันที่คอยตามพี่ชายตัวดีลงไปทานข้าว แต่ดูตอนนี้สิกลับกลายเป็นเขามาตามฉันแทน

ตอนนี้ทุกคนต่างนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันอยู่ที่โต๊ะอาหาร พ่อแม่ พี่ชายพี่สะใภ้ และคนสำคัญของบ้านหนูน้อยมาการีน ฉันเดินไปนั่งประจำที่ของตัวเอง คือข้างๆหลานสาวตัวน้อย ก่อนจะลงมือทานอาหารกัน

พอทานข้าวเสร็จทุกคนก็ต่างพากันไปนั่งเล่นหน้าทีวีจอใหญ่ ส่วนฉันขอแยกตัวขึ้นมาบนห้องนอนตัวเอง ในขณะที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ๆก็นึกถึงหน้าของผู้ชายคนนั้นขึ้นมา เหมือนจิตใต้สำนึกมันจะบอกอะไรกับฉันสักอย่างแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก

“โอ๊ย!!!”อยู่ๆก็เจ็บแปลบๆที่สมอง เหมือนมีใครเอาเข็มนับร้อยเล่มมาปัก เพราะฉันฝืนที่จะนึกเลยเป็นผลให้เกิดอาการเจ็บปวดแบบนี้ 

คุณหมอเคยบอกว่าอย่าพยายามนึกสิ่งที่นึกไม่ออก เพราะตอนที่ประสบอุบัติเหตุหัวฉันเกิดการกระแทก

ฉันรีบลุกไปคว้านหายาแก้ปวดมาทานก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนอนที่เตียง ภายในห้องนอนของฉันมันเต็มไปด้วยตุ๊กตาบลายที่แทบจะมีทุกรุ่น ทุกแบบไม่ซ้ำกันสักตัว มีทั้งตัวเล็กๆและตัวใหญ่ 

นี้เมื่อก่อนฉันบ้ามันขนาดนี้เลยเหรอ บ้างตัวก็มีคนซื้อให้

โดนเฉพาะตัวใหญ่ที่อยู่ในตู้กระจกนั้น มันมีซื้อย่อของเจ้าของมันติดอยู่ ซึ่งฉันยังนึกไม่ออกว่าเขาคือใคร ’TK’ ฉันเขียนเอาไว้แค่นั้นเลยทำให้นึกไม่ออกว่าใครเป็นคนส่งมันมา

.............................................................................................................

เช้าแห่งการเปิดภาคเรียนก็มาถึง ฉันจบจากไฮสคูลเอกชนแห่งหนึ่งที่ค่าเทมอแพงพอๆกับการผ่อนรถได้สามเดือน ฉันตัดสินใจย้ายมาเรียนที่มหาลัยนี้เป็นเพราะ’ตามแกงค์’เพื่อนสาวมานั้นเอง

 ก็ไม่อยากหาเพื่อนใหม่นิเลยต้องยอมจำนนและจำใจมาเรียนที่นี้