ลิขิตรักต้องสาป

“ข้าจะขอจักเกลียดสวรรค์ตลอดไป! เกิดชาติหน้าฉันใดมิขอเกิดเป็นลูกพวกท่าน!

มิขอข้องเกี่ยวกับสวรรค์อีก! หากต้องข้องเกี่ยวกับเทพอีกข้าขอเป็นสัตว์เดรัจฉานที่อยู่ในแดนปีศาจ

 ดีกว่าเจอเทพเลวๆ อย่างพวกท่านให้แค้นใจ!”

สิ้นวาจาของธิดาสวรรค์ สรรพสิ่งเงียบงันสงบนิ่ง  บรรยากาศแดนสวรรค์เริ่มตรึงเครียด

ร่างบอบบางที่ยืนอยู่ทรุดลงไปด้วยจิตสังหารของผู้เป็นบิดา นางพยายามค่อยๆยันตัวออกมาจากพื้น

พลางไอออกมาเป็นลิ่มเลือด  ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด

โลหิตสีแดงฉานเปรอะเปื้อนทั่วกาย...

นัยน์สีม่วงเข้มสบตาผู้เป็นบิดาและมารดาวาวโรจน์ด้วยความชิงชัง

ฉับพลันกายของธิดาสวรรค์กระตุกขึ้น!  ลมหายใจของนางเริ่มแผ่วเบา.....

ริมฝีปากซีดขาวที่มุมปากมีเลือดแห้งกรังติดขยับขึ้นเค้นเสียงออกมา

“ในแดนสวรรค์  พวกท่านเมตตาต่อสรรพสิ่ง..

อึก! แต่ไม่เคยเมตตาหรืออาลัยต่อข้าผู้เป็นลูกเลยสักนิด...”

สิ้นคำ....

ชีวันแห่งสวรรค์สิ้นลงไม่หวนคืน ลมหายใจสุดท้ายหมดไปดั่งกลีบใบไม้หลุดออกจากขั้ว

เสียงฟ้าคำรามลั่นทั่วสามภพอย่างโกรธเกรี้ยว  สายลมกำลังกรีดร้องแปรเปลี่ยนเป็นพายุอันโหดร้าย

มวลพฤกษา บุปผชาติแห้งเหี่ยว ไร้ความสดใสงดงาม โลหิตสีแดงฉานย้อมพื้นหินอ่อนเป็นสีชาด

เพื่อบอกสามภพอย่างอาลัย

ว่า

‘ธิดาสวรรค์ได้สิ้นลง...’

 ร่างบอบบางกลายเป็นละอองสีทองกระจายไปทั่วสวรรค์ แล้วค่อยๆจางหายไป....

ทว่า....

เสียงแหบแห้งที่สั่นพร่านั้นยังตรึงใจชาวสวรรค์

ทุกคำพูด!! ทุกคำสาบาน!!

CR.SQW