ความลับของสาวนักจินตนาการ

ตอนแรกที่เราได้ดูอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับเพลง เกี่ยวกับหนังบ้างอะไรแบบนี้เราก็มีจินตนาการหลากหลายมากๆน้ะ จนกระทั่งหนัง แวมไพร์ทไวน์ไลท์มา เราก็รู้สึกว่าอยากเป็นแวมไพร์เรานั่งคิดอะไรหลายๆอย่างในตอนนั้น (จะหาว่าเพ้อก็ได้น้ะ) เราคิดมาตลอดว่าเราจะได้เป็นแวมไพร์มั้ย บ้านเราก็นับถือศาสนาคริสกันหมด เราคิดในใจมาเสมอว่า ถ้าเป็นแวมไพร์มันต้องดีแน่ๆ เราเพ้อแบบนี้ทุกครั้งที่นั่งข้างริมหน้าต่าง มองไปรอบๆบริเวณภายนอก จนบ้างครั้งครูก็ทักว่า เหม่ออะไร ? เป็นแบบนี้ทุกครั้งแต่คะแนนก็ออกมาดีน้ะ แฮะๆ  =w= เราตั้งสังเกตกับตัวเองมาตลอดทั้งชีวิตนี้เราดูเรื่องแวมไพร์มากไปหรือป่าว ?  จนเพื่อนต้องมาถามว่า ทำไมมึงไม่ไปหาจุดกำเนิดเเวมไพร์ล้ะ ?  เราจะโดนถามแบบนี้ตลอดเวลาที่เราเหม่อลอย บางคนก็ด่าว่า บ้า ปันยาอ่อน เราโคตรอยากจะบอกเลยว่า มึงไม่เข้าใจกูหรอกกูจินตนาการส้ะขนาดนี้  เราเป็นคนที่จินตนาการสูงมั้ง (ไม่ค่อยหลงตัวเอง) จนเราเจอพวกเดียวกันบางคนก็เข้ามาทำเป็นพวกเดียวกันเพื่อจะจีบบ้าง แต่เราไม่ค่อยสนใจหรอก เราต้องการคนที่เข้าใจเราจริงๆ อันที่จริงล่าสุดเราดูซีรี่ย์ blood ชอบพระเอกน้ะมันแบบว่าอยากให้เราเป็นแวมไพร์ยังไงไม่รู้แถมยังอยากให้เราเป็นหมอมากขึ้นเยอะเลย จะว่าไปก็แปลกๆน้ะ  ทุกวันนี้เพื่อนเรายังถามว่า ไม่สบายหรอ ป่วยหรอ ทำไมเงียบจัง มีสามคำถามที่เราได้ยิน  เราพยายามเงียบดุดันเหมือนแวมไพร์ แต่บางครั่งก็สำเร็จน้ะ จนเมื่อเช้า เรามารอรถเมล์ที่หน้าปากซอย แล้วก็มีรถผ่าน ตอนนั้นเราคิดถึงแวมไพร์มากๆจะผสมอะไรให้ได้เชื้อนี้ (บ้าที่สู้ดด) พอรถเมล์จอดเราเผลอไปสบตาพี่คนนึง พี่คนนั้นมองเราเหมือนจะฆ่าเราเลยอ้ะ เราก็มองกลับเหมือนจะฆ่าพี่เขาเหมือนกัน เวลาเราเรียนเราก็นึกถึงพี่เขา ยังกะมีจิตสัมผัสแหนะ 555 รู้ว่าใครเป็นใคร แต่ก็ดีเนอะ -0- เอ้ออลืมบอกวันนี้เราถามเพื่อนว่า แวมไพร์มีจริงมั้ย ? เพือนบอกว่า มีจริงเว้ย เราเลยถามว่า แล้วแวมไพร์มันกินเลือดป้ะหว้ะ เพื่อนบอกว่า กินดิกินเลือดหวานๆ เราเลยตอบว่า บางคนก็ไม่กินเลือดน้ะเผลอๆ กินเหมือนที่มนุษย์กินส้ะอีก แวมไพร์ถ้าดีจริงก็เข้ากับมนุษย์ได้  จนเพื่อนต้องเงียบไปสักพัก เราเลยไม่รู้ว่า เพื่อนมันจะคิดยังไง จนเลิกเรียน เราไปเจอพี่คนนั้น แล้วรถเมล์แถวบ้านเราก็มาแต่เราไม่ขึ้นน้ะ จนพี่เขาจับมือเราขึ้นรถไป เราก็ไม่รู้ว่าพี่เขารู้บ้านเราหรือป่าว เราก็ระแวงกลัวพี่เขาจะพาไปข่มขืน =U=   จนพี่เขาต้องสะกิดเรานั่งข้างๆพีเขา  เรา : เออพี่ค้ะชื่ออะไรหรอ ? พี่ : ชาพ   เราเลยคิดในใจว่า โห่ววชื่อโคตรหล่อแต่หน้าตาโคตรดุ พี่เขาก็เลยหันมามองเราแล้วก็ยิ้ม แล้วพูดว่า  บางทีก็ไม่เสมอไปน้ะ :D  เราเลยคิดในใจอีกว่า เป็นหมอดูรึไงหว้ะ รู้แมร่งทุกอย่างที่กรูคิด  พอถึงซอยหน้าบ้าน พี่เขาเดินจับมือเราไปที่ๆร่าง แล้วเราก็เจอ ผู้ชาย 7 คน ผู้หญิง 5 คนที่ใส่ชุดสีดำทั้งหมด แต่เอ้ะ !! เหมือนเขากำลังรอใคร เราคิดว่าพี่ชาพน้ะ