I'm The Creepypasta

What Is My Center?

Chp 1.....

Black=Y/n  SM= Slenderman   Red=Jeff   Green=Ben   Orange=Masky   Yellow=Hoodie   Blue=Eyeless Jack   Purple=Laughing Jack   Dark Red=Zalgo   Light Blue=Stepmother Pink=Sally Dark Orange=Ticci Toby

                ฉันวิ่งฝ่าสายฝนและพะยุที่โหมกระหน่ำอยู่แรงพอสมควร ฉันรู้สึกได้ว่าเม็ดฝนเม็ดเล็กๆกระทบหน้าฉันขณะที่ฉันวิ่ง 'เจ็บชิบ'  แม่ให้ฉันวิ่งกลับบ้านทั้งๆที่ที่บ้านมีรถอยู่หลายคันแท้ๆ ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าทำไมแม่ถึงใจร้ายกับฉันขนาดนี้ ก็เพราะนี่ไม่ใช่แม่จริงๆของฉันนะสิ 

ยัยแม่คนนี้นี่น่ารำคาญชะมัด คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่ในบ้านรึไง ฉันอยากจะบอกว่าฉันเข้มแข็งพอ ฉันไม่ร้องไห้กับเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก

เรื่องไร้สาระที่ว่าน่ะ ไม่ได้หมายถึงยัยแม่เฮงซวยนี่คนเดียวหรอกนะ มันมีเรื่องที่โรงเรียนด้วยน่ะ คนที่บอกว่าจะเป็นเพื่อนฉันตลอดไป สุดท้ายก็หักหลังกัน หลังจากนั้นฉันก็อยู่คนเดียวมาตลอด เพราะฉันรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวน่ะ มันสบายที่สุดแล้ว พวกที่มาตีสนิทกับฉันนะ ลับหลังเดี๋ยวพวกมันก็หักหลังฉันกันทั้งนั้นแหละ 'ฉันจะไม่เชื่อใครอีกแล้ว' ฉันคิดในใจขณะที่วิ่งมาถึงหน้าบ้าน "ชิ ไม่สบายจนได้สิเนี่ย" ฉันบ่นพึมพำ 

พอเปิดประตูบ้านเข้ามา ฉันก็เห็นยัยแม่เลี้ยงเฮงซวยจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาเย็นชา

"ถอดร้องเท้าก่อนเข้าบ้านด้วยล่ะ ฉันไม่อยากให้บ้านฉันเปื้อนโคลนจากร้องเท้าสกปรกๆของเธอ" แม่สั่งฉันให้ถอดร้องเท้า

"เรื่องของฉัน ฉันจะถอดหรือไม่ถอดมันก็เรื่องของฉัน แล้วอีกอย่างนะ พ่อฉันเซ็นสัญญาว่านี่เป็นบ้านของเธอเมื่อไหร่กัน" ฉันถอนหายใจ

"นี่! ฉันเป็นแม่แกนะ แกควรจะให้ความเคารพฉันบ้าง ฉันก็เห็นแกเป็นเหมือนลูกคนหนึ่งแล้วฉันก็รักแก แกเรียกฉันว่า เธอ แบบนี้ ไม่มีความเคารพเอาซะเลย" ยัยนั่นตะคอกใส่ฉัน 'ทำไมแกไม่เคารพฉันบ้าง บลา บลา บลา' ไร้สาระชะมัดประโยคเดิมๆแบบนี้คิดว่าฉันจะทำตามรึไง คิดผิดแล้วล่ะยัยโง่ 

"ถ้ายังทำตัวเเบบนี้น่ะ อย่าหวังเลยว่าฉันจะเคารพเธอ แล้วอีกอย่างนะ ถ้าที่เธอทำกับฉันเรียกว่าความรักเนี่ย ฉันว่านะเธอเข้าจความหมายของคำว่า รัก ผิดแล้วล่ะ" ฉันย้อนกลับไปโดยไม่แยแสอะไรทั้งนั้น

"ยัยลูกอกตัญญู" แม่วิ่งเข้ามาพร้อมง้างมือจะตบฉัน "เอาสิ! ตบเลย" ฉันตะโกนออกไปใส่หน้าแม่ แม่หยุดอยู่ตรงหน้าฉันเพราะแม่รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง แม่รู้ว่าฉันพกมีดพกไว้ในกระเป๋ากางเกง กลัวละสิ ยัยขี้ขลาด

"เฮอะ! ไม่แน่จริงนี่หว่า" ฉันพูดแล้วก็เดินขึ้นห้องของตัวเอง ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร วันที่ฉันจะออกไปจากชิวิตแย่ๆแบบนี้ไงละ ฉันรีบเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้ของฉัน โทรศัพท์ หูฟัง กระเป๋าตังค์ กางเกง เสื้อ เสื้อกันหนาวมาตัวนึงไว้กันฝนแล้วก็กันหนาว แล้วก็ของที่สำคัญที่ สร้อยคอที่แม่ให้มาก่อนที่จะตาย แม่แท้ๆนะ ไม่ใช่ยัยนั่น

ตุ้มหูมีสำหรับไว้ใส่หูข้างซ้ายข้างเดียว เป็นตุ้มหูที่มีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับแม่ ถึงฉันจะเคยเห็นแม่แค่ไม่กี่ครั้ง เพราะเธอตายเพราะอุบัติเหตุอะไรซักอย่าง แต่ฉันก็รู้ว่า ถ้ามีเจ้านี่ติดตัวไว้ แม่จะอยู่เคียงข้างฉันเสมอ

ก่อนไป ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทำผมฟูๆยุ่งแล้วทำหน้าตลกๆ ฉันเห็นตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะออกมา "555555 ไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ" ฉันยิ้มให้ตัวเองในกระจก มัดผมรวบหางม้า แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำตรงไปที่หน้าต่าง ฉันเปิดหน้าต่างออก หันเข้าไปในบ้านเป็นครั้งสุดท้าย "ลาก่อนนะ ชีวิตเดิมๆที่เคยมีอยู่ ฉันจะไม่กลับมาอีกแล้วล่ะ" พอพูดเสร็จก็กระโจนออกทางหน้าต่างหลังห้อง เดินตรงเข้าไปในป่า แต่ไม่ได้สังเกตว่ามีคนตามมา