วิล จอมเวทพเนจร - นิยาย วิล จอมเวทพเนจร : Dek-D.com - Writer
×

    วิล จอมเวทพเนจร

    ก็... รออ่านนิยายอ่ะ เลยแต่งเล่นๆ อารมณ์แบบแนวให้ดื่มด่ำมึนส์ๆ คล้ายจิบไวน์สลับกับดมกาว :P

    ผู้เข้าชมรวม

    70

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    70

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 มี.ค. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “เพื่อความสุข... ข้ายินดีแลกมาด้วยทุกสิ่งทุกอย่างของข้า”

    เพราะคนเราเกิดมาเพื่อมีความสุข แม้ความทุกข์จะเป็นสิ่งที่อยู่เคียงคู่กับลมหายใจ เราก็ใช้ลมหายใจไขว่คว้าความสุข

    “แต่ความสุขของข้า คือ รอยยิ้มของทุกคน ขอเพียงยังมีลมหายใจก็ยังมีรอยยิ้มได้เสมอ”

    ...ดังนั้น ข้าจึงยอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งลมหายใจของข้าเอง เพื่อความสุขของข้า...

     

    หยดน้ำตาไหลรินสะอื้น ความกลัวที่ถาโถมเข้ามาในจิตใจ ริมฝีปากที่พร่ำอธิษฐาน บัญชาให้ปาฏิหาริย์บังเกิด แสงสีแดงที่สว่างจ้า เงามืดทะมึนกว่าราตรีกาล และ...

     

    ตื่นแล้ว...

    วิลลืมตาขึ้นจากความฝัน เสียงหัวใจเต้นอย่างถี่รัว ลมหายใจหอบและหนักหน่วง ในความฝันที่เสมือนจริง แม้ความตายก็เสมือนจริง ใครบ้างที่จะยังคงหลับอยู่ได้

    เด็กน้อยวัยเพียง 10 ปี ประกายตาสดใสแฝงไว้ความเป็นอัจฉริยะอย่างไม่มีใครเสมอเหมือน ใบหน้าขมวดคิ้วด้วยความครุ่นคิด แม้กระนั้นผมสีน้ำตาลและดวงตาสีฟ้ากลมโต ก็ทำให้เป็นเด็กชายที่น่ารักน่าชังคนนึง

    วิลสูดหายใจลึกและถอนหายใจ มีแต่ลมหายใจเท่านั้นที่ทำให้เรารู้ว่า ความตายนั้นยังไม่ใช่ความจริง... อย่างน้อยก็ตราบเท่าที่มีลมหายใจคอยยืนยันความมีชีวิตอยู่

    เด็กชายลุกจากเตียงไม้เก่าในห้องเก็บของ เดินออกไปข้างนอก แสงยามเช้ายังไม่สว่างจ้า แต่วิถีชีวิตของคนเมืองแอสตาเซียก็เริ่มขึ้นแล้ว

    “วิล ตื่นแล้วหรอ วันนี้ตื่นเช้าจัง มาๆ มาทานข้าวเช้ากัน” คุณป้าเอเรียน่า เจ้าของที่พักที่วิลอาศัยอยู่เอ่ยทัก

    เดิมที่วิลนั้นเป็นคนพเนจรเดินทางร่อนเร่ไปเรื่อยๆ จนมาถึงเมืองแอสตาเซีย ดูมอมแมมแต่ยังเป็นเด็กที่ดูสดใส ด้วยความเอ็นดู ป้าอาเรียน่าจึงรับมาดูแลและให้ช่วงทำงานเล็กๆ น้อยๆ ในโรงเตี๊ยมที่คุณป้าดูแลอยู่

    “อรุณสวัสดิ์ครับป้าอาเรียน่า ไปกินข้าวเช้ากันครับ มาๆ ให้ผมช่วยยกของนะครับ แค่ได้กลิ่นขนมปังของป้า ผมก็อดใจไม่ไหวแล้ววว ฮ่ะๆๆ” วิล กระตือรือร้นรีบไปช่วยป้าอาเรียน่ายกของทันที ส่วนใหญ่เป็นวัตถุดิบ แป้ง ผักสด เนื้อสด สำหรับปรุงอาหารให้แขกในโรงเตี๊ยม

    คุณป้ายิ้มให้วิลอย่างเอ็นดู ก่อนจะจัดเตรียมซุปผักอย่างง่ายๆในหม้อ และขนมปังหอมๆ ที่เพิ่งซื้อมาตอนเช้า จัดเตรียมไว้บนโต๊ะ

    ความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ บางครั้งเรียบง่ายกว่าที่คิด ซุปร้อนๆ ขนมปังหอมๆ รับประทานให้ท้องอิ่ม แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

    วิลและคุณป้าอาเรียน่า...

    เด็กชายผู้สดใสและคุณป้าผู้ใจดี

    เด็กชายที่ท้องอิ่มและคุณป้าผู้ยิ้มแย้ม

    รอยยิ้มที่ช่างได้มาอย่างง่ายดาย รอยยิ้มจากการเติมเต็ม

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น