หวานใจนายซาตาน

“กริ๊งงงงงงงงงงงงง”   เสียงนาฬิกาปลุกร้องให้เธอลืมตาตื่น!!   ทำไมมันเช้าไวอย่างนี้นะเธอจำได้ไม่ได้ว่าตัวเองะเผลอหลับไปตอนไหนก็เมื่อคืนเธอมัวแต่ทำวิชาสัมมนาให้เสร็จทันเวลาส่งวันนี้  

“ใช่ วันนี้!!” เธอตายแน่ตายแน่ๆ

“โอ้ยฉันจะทันส่งไหม?  นาอึน แกตายแน่ๆตายตาย” วันนี้เธอจึงโดดเรียนช่วงเช้าเนื่องมาจากผลพวงจากเมื่อคืนนี้แหละ ลี นาอึน  ดีดตัวเองออกจากที่นอน สิ่งแรกที่ทำคือควานหาแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมใหญ่นั้น ขึ้นมาใส่  ถ้าใครได้มาเห็นในสภาพนี้ต้องตกใจแน่ๆ เธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไรรู้ตัวอีกที่ก็เช้าแล้ว

“ยี้!! เหม็นจะตาย” บ่นพึมพร่ำกับตัวเองพร้อมยกแขนขึ้นสูดดมรักแร้ อร๊ายยยยยยยยย!!

“ให้ฉันดูแลเธอรักเธอได้ไหม ...ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอ ...เมื่อเธอ~~~~~~~”  เสียงโทรศัพท์คู่ใจดังขึ้นขัดจังหวะพิสูจน์กลิ่นตัวเอง

“ว่าไงแก “

.”ทำไมยังไม่มาอีก  สายแล้วนะ อาจารย์จะเช็คชื่อแล้ว  แกมัวทำอะไรอยู่  เมื่อคืนฉันโทรไปทำไมไม่รับ” นัม แชวอน  ถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง

.”เอ่อ แกจะให้ฉันตอบคำถามไหนก่อนดี “ เธอไม่รู้จริงๆว่าจะเริ่มตอบคำถามของเพื่อนรักคนนี้อย่างไงดี

“แกอย่ารีลา  อันไหนก่อนก็ได้ รีบๆตอบมาเร็ว”

“แชวอน  แกฟังฉันนะ เช้านี้ฉันไม่เข้าเรียนฝากลาด้วย  อ้อกลางวันกินข้าวก่อนเลยนะไม่ต้องรอฉัน  ฉันจะเข้าไปตอนบ่าย  แหะๆๆคือฉันทำวิจัยไม่เสร็จน่ะ แค่นี้ก่อนนะแกแล้วเจอกัน”

“เดี๋ยวๆๆๆๆ นาอึน  นาอึน  โถ่โอ้ยไอ้เพื่อนคนนี้นิฉันยังพูดไม่จบเลย ตัดสายฉันทิ้งหรอ  กลัวตังจะหมดหรือไง ตกลงใครเป็นคนโทรไปกันแน่เนี๋ย!!  “

บ่ายวันนี้

ลี นาอึน ออกจากห้องพักเพื่อไปมหาวิทยาลัย ด้วยความที่รีบ เธอจึงไม่ทันได้มองว่าข้างหน้ามีรถคันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็ว

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด       เอี๊ยดดดดดด!! “ เสียงร้องของเธอดังแข่งกับเสียงเบรกรถของเขา  ชายหนุ่มเปิดประตูลงจากรถด้วยความหัวเสีย “บ้าเอ่ย! “ ถ้าเค้าเบรกไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ชายหนุ่มสบถเสียงดัง

“นี่เธอ!!!”