แดนสวาทมาเฟียเถื่อน (Re-UP)

เเดนสวาทมาเฟียเถื่อน

(ฉบับรีไรท์ NC แบบจัดเต็ม)

บาซิลิโอ เซฟาโน

คิดจะลูบคมคนอย่างผม งั้นเรามาลอง...กันสักตั้งนะที่รัก

ณัฐริกา อนันต์รุ่งรัตน์

อย่าคิดว่าคนอย่างฉันอ่อนแอนะ คนอย่างฉันร้ายกว่าที่นายคิด!!!

ฟานิโอ คาสติโน

อย่าปากดีให้มาก...อย่าหาว่าคนอย่างผมไม่เตือน!!!

เอลิซ่า สมิซสัน

คิดว่าฉันจะกลัวอย่างนั้นเหรอ...คนอย่างฉันไม่มีอะไรที่ต้องกลัวคนอย่างนาย!!!

ผู้ชาย
ก็เหมือนควันบุหรี่ที่ดูอันตรายแต่ก็มีคนมากมายต่างอยากสูดดมลิ่นและรับรสชาติแม้รู้ว่ามันสามารถทำร้ายเราได้

ผู้หญิง
แม้ดูอ่อนแอราวกับดอกไม้ที่ไม่นานก็เหี่ยวเฉา แต่ดอกไม้บางชนิดมันแฝงไปด้วยพิษร้ายซึ่งยิ่งสวยยิ่งมีพิษร้าย




 ความแค้นที่ถูกเก็บเอาไว้กำลังจะถูกสะสางกับเชลยแสนสวยที่เข้ามาเขย่าหัวใจมาเฟียหนุ่มให้หลอมละลาย    
เงื่อนงำที่ถูกเก็บเอาไว้ใครจะเป็นคนคลี่คลาย????

เธอหันมามองชายหนุ่มด้วยสายตาอาฆาตที่เขากล้าทำร้ายเธอแบบนี้ อย่างน้อยเธอก็เป็นเพศแม่ที่เขาสมควรอย่างยิ่งที่มาทำร้ายเธอแบบนี้

“นายมันสารเลวๆ จริงๆ ทำร้ายแม้กระทั่งผู้หญิง!!”

“ฉะ...ฉัน” เขาเองก็อึ้งกับตัวเองที่เขาพลั้งมือทำร้ายสาวน้อยร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของเขา ตอนนั้นเขากำลังโกรธถึงขีดสุด ทำให้เขาไม่ทันคิด

“คนอย่างนายต่อให้ตายก็ไม่มีใครเขารับคนนาย เพราะนายมันเห็นแก่ตัวเอง ไม่คิดถึงใจของคนอื่นเขา”

มือข้างที่เขาใช้ตบหญิงสาวสั่นเทา เขารู้ว่าเมื่อสักครู่ที่เขาทำร้ายเธอมันแรงมาก เพราะขนาดมือของเขาเองยังรับรู้ถึงความเจ็บปวด

“หยุดพะ...พูดนะนัตตี้!!”

“ไม่หยุด คนสารเลว!!!”

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบริมฝีปากหนาของชายหนุ่มก็เข้ามาประกบปากบางของเธออย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความที่หญิงสาวได้สติ ทำให้เธอเม้มปากของตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้เขาล่วงล้ำเข้ามาในปากของเธอได้ง่าย

เขาถอนปากของเขาออกห่างจากปากบางด้วยความขัดใจที่เธอไม่อมให้ความร่วมมือกับเขาเหมือนครั้งนั้น แต่ในเมื่อเธอดื้อนักมันก็เป็นอะไรที่ท้าทายสำหรับเขา

“ดี...พยศให้เยอะๆ” พูดจบเขาก็เอามือหนาของตัวเองบีบที่แก้มป่องของเธออย่างแรง จนเธอต้องอ้าปากโดยปริยาย

“อือ...อ่อยอะ ไอ้อ้า!!!” เธอพูดด้วยเสียงอู้อี้ด้วยความไม่ถนัด

“หึหึ” เขาหัวเราะในลำคอด้วยความสะใจที่เธอต้องแพ้เขาอยู่ร่ำไป

เธอพยายามดิ้นดิ้นให้หลุดออกจากเกาะกุมของเขาแต่ทำอย่างไงเธอก็ยังถูกเขาจองจำตามเดิม

เมื่อได้โอกาส เชาจึงประกบปากของหญิงสาว จากนั้นเขาก็แทรกลิ้นหนาของตัวเองเข้าไปเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กๆ ของเธออย่างหิวกระหาย

“อื้อ!” เมื่อมือน้อยของเธอเป็นอิสระเธอก็ทุบที่ไหล่หนาของเขาอย่างแรงเพือ่ให้เขายอมปล่อยเธอ แต่เขาไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

ด้วยความกระหายใคร่ ทำให้เขาดูดดึงเรียวลิ้นบางของเธอเข้ามาในปากของเขา แม้ว่าเธอจะพยายามหลบหลีกแล้ว แต่ทำยังไงเธอก็หนีไม่พ้น

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

เสียงทุบที่เธอกระแทกกำปั้นของตัวเองไปที่หลังของชายหนุ่ม มันเริ่มทำให้เขารำคาญกับความวุ่นวายของหญิงสาว เขาถึงผละออกจากร่างน้อยของเธอ ก่อนที่จะจัดการปลดเข็มขัดของตัวเองและรูดออกมาด้วยความเร็ว ซึ่งเธอเองก็งงว่าเขากำลังทำอะไรกันแน่ และเธอก็มาเข้าใจก็ตอนที่เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ แล้วเขาก็เอาเข็มขัดของเขามัดที่ข้อมือของเธออย่างแรง จากนั้นเขาก็ผูกมันไว้ที่หัวเตียงทำให้ตอนนี้มือของเธอไม่สามารถประทุษร้ายเขาได้อีกต่อไป

“กรี๊ด!!! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต แกมามัดมือฉันทำไม” เธอร้องโวยวายออกมาด้วยความเหลืออดที่เขามาทำร้ายสิทธิเสรีของเธอจนหมดหนทาง

 

 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ