ดั่งรักพันธนาการ

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

ห้าม ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต

การคัดลอกนิยาย นำไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่. ถือเป็นการกระทำผิดกฏหมาย ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗ ถ้าจับได้จะให้ทนายดำเนินคดีให้ถึงที่สุด สำนักลิขสิทธื์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน

 

ในเมื่อเขาเป็นคนผิด เขาก็พร้อมที่จะยอมรับผิด... และพร้อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอแต่งงานกับเขาให้จงได้!

ตัวอย่าง

“แต่งงานกันเถอะเนอะคนดี” แววตารื่นรมย์เผยในสายตา ร่างสูงที่ยืนกอดอก พูดเรื่องแต่งงานได้เหมือนกับปลอกกล้วยเข้าปากจนเธอได้แต่ถลึงตามองอย่างอดรนทนไม่ไหว

“ไม่” เธอปฎิเสธเสียงแข็ง เพราะกับกอดอกบ้าง

เอาซี่ ในเมื่อเธอจะไม่ยอมเสียอย่าง เขาจะทำอะไรเธอได้!

“พลอยชมพู” เขาทำเสียงดุ แล้วเดินเข้ามาหา   เธอมองคนร่างสูงที่ยืนค้ำหัวอยู่แล้วแกล้งเบะปากใส่อย่างล้อเลียน

“อะไร นายกริดดนัย” เธอมองหน้าของเขา แล้วทำเป็นแกล้งตกใจเมื่อเห็นเขาทำหน้าบูด “อุ้ย ขอโทษ สถานะของนายตอนนี้คงนำหน้าด้วยคำว่านายได้แล้วสินะ คุณกริดดนัย”

“เธอยังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย ” เขาทำหน้านิ่ง แต่น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง

ก็ในเมื่อเขาผิดจริงๆ เขาก็พร้อมจะยอมรับ และตามง้ออย่างไม่มีเงื่อนไข

            “เปล่า ไม่ได้โกรธ ฉันจะกล้าโกรธคนหล่อ รวย เพอร์เฟกต์อย่างคุณได้ไงล่ะ” เธอแกล้งยักคิ้ว พร้อมกับมองสีหน้าคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้

            ทำหน้านิ่งอย่างกับรูปปั้นอยู่นั่นแหละ มั่นน่านัก!

            “พลอย อย่าปากแข็งสิ” เธอถลึงตาใส่

            “ก็บอกว่าไม่ได้โกรธ ก็ไม่ได้โกรธเส้!” เธอทำตาโต ปากเรื่อยื่นขึ้นอย่างอดไม่ได้ ร่างสูงเห็นใบหน้าเดิมๆสมัยแต่ก่อนแล้วอดขำไม่ได้กับใบหน้าเล็กๆที่กำลังยู่ยี่

            “คิดถึงหน้าแบบนี้จัง” ร่างสูงยื่นแขนยาวมาโอบรอบเธอไว้ ก่อนจะรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาใกล้ แต่เธอรู้ทันว่าเขาจะทำอะไร  จึงต่อยเข้าที่หน้าท้องอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจจนอีกฝ่ายได้แต่นั่งยองๆกุมท้องไว้น้ำตาแทบเล็ด ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของอีกฝ่ายไป โดยไม่ลืมจะทิ้งท้ายคำพูดของตัวเองไว้

            “ไปไกลๆเลยโว้ยยย!”