ชีวิตที่แสนสงบสุขกลับตลปัด ไปหมด เพราะ อยู่ๆ พลังในร่างกายของฉันดันตื่นขึ้นเพราะดันไปเจอสมุดของแม่ที่เก็บอยู่ในห้องใต้ดินของบ้าน ไม่จริง ฉันอยากกลับเป็นอย่างเดิม
"นี่ เลน นายรู้จักผู้พิทักษ์ไร้นามหรือเปล่า"
ผมหันไปถามเพื่อนข้างกายของผม
"ผู้พิทักษ์ไร้นามงั้นเหรอ ไม่รู้หรอก แต่ว่านายรู้จักงั้นเหรอ"
"เปล่าหรอก ฉันแค่ " ผมพูดแผ่วลง ในคำหลัง "อ่ะ ไม่มีอ่ะหรอก ฉันแค่อยากรู้เท่านั้นเอง"
ผมยิ้มให้ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมทั้งตัว
'ก็ใครมันจะไปบอกนายได้ละว่า ฉันเป็นผู้พิทักษ์ไร้นามนะ ฉันไม่อยากให้นายต้องมาเจ็บตัวเพราะฉันเหมือนกับพ่อกับแม่หรอกนะ'
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น