C'Mon C'Mon 1

C’Mon C’Mon 1   (เพิ่งหัดแต่งถ้าอ่านไม่รู้เรื่องหรือไม่สนุกยังไงบอกเค้าด้วยนะจะได้เลิกเขียน 555555)

     วันนี้เป็นอีกวันที่ชั้นพยายามที่จะสอบชิงทุนเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อังกฤษโดยที่ไม่มีแม่คอยมาว่าชั้นว่าเพ้อเจ้อจะฝันไปเรียนไกลถึงอังกฤษทำไม เรียนแค่ในไทยยังไม่อยากเรียนเลย ?

 เอาตรงๆเลยนะ ชั้นนะตั้งใจเรียนตลอดทุกครั้งแค่เกรดออกมาห่วยก็เท่านั้นเอง -_-

แม่ : (ชื่อคนอ่าน) มีจดหมายมาถึงลูกนะ

ชั้นเดินไปหยิบจดหมายที่ว่ามาจากแม่อย่างตื่นเต้น แหงล่ะ EF ส่งโปรชัวเรียนต่อต่างประเทศมาให้ชั้น ชั้นเปิดอ่านอย่างยิ้มแย้มโดยไม่สนใจคำพูดแม่แม้แต่คำเดียว

แม่ : มาส่งให้อีกแล้วหรอ ? แกนี่ชอบหาเรื่องเสียตังจริงๆเลย ไหนเอามาดูสิ

(ชื่อคนอ่าน) : เสียตังที่ไหนกันแม่ เค้าแค่ส่งโปรชัวมาให้หนูตัดสินใจต่างหากว่าจะเรียนต่อที่ไหนดี

แม่หยิบเอาไปเปิดดูอย่างไม่สนใจมากนัก

แม่ : โอ้ยยยยย อย่าฝันให้มันมากนักเลยน้าาาาาาาาาา ไปที่นั้นต้องเสียค่าใช้จ่ายอีกตั้งเท่าไหร่ แล้วอีกอย่างแกพูดภาษาบ้านเค้าได้หรอ ไหนลองมาแข่งพูดกับชั้นสิ

(ชื่อคนอ่าน) :  ถถถถถถถถถ แม่หนูเป็นถึงลูกแอร์โฮสเตสอย่างแม่เลยนะเรื่องแค่นี้จิ๊บๆน้าาาาาาา

แม่มองชั้นอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินไปในครัวแล้วตะโกนออกมาเรียกชั้นไปล้างจาน  เฮ้ออออ EF จ๋าา ต่อให้เธอส่งโปรชัวมากจนชั้นจะเก็บไปชั่งกิโลขายได้แม่ชั้นก็คงไม่ได้ไปเรียนอยู่ดี  ชั้นวางโปรชัว EF ลงบนโต๊ะแล้วเดินไปล้างจานตามที่แม่สั่ง  คอยดูนะ! ถ้าผลสอบชิงทุนออกมาว่าชั้นสอบผ่านแม่ต้องเงิ้บแน่ๆ ^^  เหอะๆ อีก 2 วันรู้กันน !!

2 วันต่อมา

     วันนี้แล้วสินะที่ชั้นจะได้รู้ว่าตัวเองจะสอบชิงทุนครั้งที่แปดผ่านมั้ย เฮ้อออ เจ็ดครั้งที่ชั้นพลาดไปขอให้ครั้งนี้อย่าได้พลาดอีกเลย สาธุ -/-  ชั้นไล่ดูชื่อของคนที่สอบผ่านอย่างใจจดใจจ่อ ง่าาาาาาา นี้ก็ไล่ดูลงมานานแล้วนะทำไมถึงยังไม่มีชื่อชั้นอีก สงสัยจะแห้วอีกตามเคย เฮ้ออออ

พ่อ : (ชื่อคนอ่าน) ทำอะไรอยู่หรอลูก

(ชื่อคนอ่าน) : อ่ออ หนูกกำลังไล่ดูรายชื่อคนที่สอบชิงทุนผ่านอะคะ

ชั้นไล่มองดูรายชื่อมาเรื่อยๆจนกระทั่งมีชื่อหนึ่งที่สดุดตาชั้นทันที อะอร้ายยยย

(ชื่อคนอ่าน) : กรี๊ดดดดดด พะพ่ออออ นี้ชื่อหนูใช่มั้ยคะ ><

ชื่อหันหน้าจอไปให้พ่อดูอย่างกล้าๆกลัวๆว่าตัวเองจะดูชื่อผิดไปหรือเปล่า พ่อหันมามองหน้าชั้นแล้วตะโกนเรียกแม่กับพี่สาวให้มาดู  ชั้นหันหน้าจอกลับไปดูอีกที มันคือชื่อชั้นจริงๆด้วย

แม่ : อะไรจ๊ะพ่ออ  แกเป็นไรนะ (ชื่อคนอ่าน) ร้องไห้ทำไม

แม่หยิบทิดชูส่งให้ชั้นแล้วหันไปคุยกับพ่อต่อ

พ่อ : ก็ลูกเราสอบชิงทุนผ่านนะสิ

พ่อพูดอย่างเรียบๆ แล้วหันมามองหน้าชั้น อร้ายยยย นี้ชั้นสอบผ่านจริงๆแล้วใช่มั้ย เย้! อิงแลนด์จ๋าาาาา  รอพี่แป๊ปน้าาาาา 

แม่ : ดีใจด้วยนะที่สอบผ่าน แต่อย่าหวังว่าชั้นจะให้แกไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

อะอะ ทุกคนอย่าเพิ่งตกใจจ แม่ชั้นแค่สวมบทบาทนางมารร้ายเล่นเฉยๆ  ก็แหงแหละ ถ้าชั้นไปแล้วใครจะคอยช่วยเค้าทำงานบ้านล่ะ  บางทีชั้นก็เคยคิดนะว่าชั้นเป็นลูกที่เค้าเก็บมาเลี้ยงหรือเปล่า ?  วันๆเอาแต่ใช้งานชั้นเหมือนกับว่าชั้นเป็นคนใช้ หรือจะเป็นอย่างที่อาชั้นเคยพูดไว้นะ ว่าจริงๆแล้วแม่ชั้นไม่ใช้คนนี้ ยายป้าคนนี้เป็นแม่เลี้ยงชั้นเฉยๆ ?

(ชื่อคนอ่าน) : ง่ะ  แม่อะ ><

แม่หัวเราะแล้วชวนพ่อออกไปคุยข้างนอก เหลือเพียงชั้นกับพี่สาวอยู่ในห้องกันสองคน ชั้นยิ้มให้พี่ชั้นอย่างสดใสเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน   ชั้นกับพี่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่นัก  นั้นยิ่งเป็นสิ่งที่ชั้นค่อนข้างจะมั่นใจว่าจริงๆแล้วชั้นกับพี่นั้นอาจจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกันก็ได้  #

          เย้เย้ อ่านจบแล้วน้าาาาา  สนุกหรือเปล่า ? ติชมกันได้เลยนะถ้าเค้าแต่งไม่สนุกพอเค้าจะเลิกแต่งล่ะจริงๆ 55555 ส่วนพระเอกของเรื่องเค้าไม่เน้นนะว่าจะเป็นใคร ให้คนอ่านจินตนาการว่าเป็นเมนตัวเองเลย อิ้อิ้ ขอบคุณที่อ่านค่า ไว้ตอนต่อไปมาลุ้นกันนะว่า (ชื่อคนอ่าน) จะได้ไปเรียนที่อังกฤษมั้ย ส่วนตอนนี้ขอลาก่อน บ้ายบายยย ^_^