Technical Boy รักเน้นๆของนายสุดทีน

ไอ้เด็กบ้า!!!!
    "ฮัลโล...เออใกล้ถึงแล้ว"เร่งจังนะไอ้เพื่อนตัวดี ทีแกมาสายฉันยังไม่โทรตามเลย ชิส์ เมื่อคืนนอนดูซีรีย์คิมทันดึกไปหน่อยเอง แหะๆ อ๊ะ!สวัสดีค่ะ แหม่...พร่ำตั้งนานลืมแนะนำตัว ชื่อเธียวนะคะ ธีราภณัฐ อังศราพิพัฒน์ อายุ20ปี ศึกษาอยู่คณะสถาปัตย์ฯ ปี2ค่ะ เป็นลูกคนเดียว อยู่คอนโดคนเดียว บังเอิญบ้านรวย อิอิ(ล้อเล่น)บ้านเราทำธุรกิจที่ต่างประเทศกันน่ะค่ะ พ่อกับแม่เลยต้องเทียวไปเทียวมาเลยให้มาอยู่คอนโดเพื่อหัดทำอะไรด้วยตัวเอง(จริงๆทำมาตั้งนานละนะ- -+)เลยสบายไปเลยทีนี้ ฮิฮิ 
"กว่าจะมาถึงนะยะ ตื่นสายอีกละสิ่"เสียงของยัยวีวี่บ่นมาแต่ไกล นี่ขนาดอยู่ไกลๆนะเนี่ย-.,-
"โทษที รถติด"รู้จักเอาตัวรอด เป็นยอดดี เอิ้กๆๆ
"อย่ามาแก้ตัว นี่งานแกเอาไปทำซะ"ยัยสิตาเพื่อนคนที่สองของฉันยื่นแบบงานที่จะทำมาให้
"ใช่ วันนี้ฉันมาสายกว่าปกตินึกว่าจะมาเป็นคนสุดท้ายที่ไหนได้แกมาสายกว่าฉันอีกอ่ะ"หน็อย ยัยฐา...ได้ทีเอาใหญ่นะแก
"เออๆ ขอโทษค่ะ...นอนดึกไปหน่อย "
"นั่นไง!ฉันว่าแล้วววว"เสียงยัยวีวี่พูดขึ้น
"แต่ฉันก็มานี่แล้วไง"
"ปะ! ไปหาไรกินกัน"ยัยฐาเอ่ยชวน
"ปะๆ ไปกันฉันหิวจะเเย่แล้ว ข้าวเช้ายังไม่ได้กินไรเลยเนี่ย"ยัยสิตาโอดครวญ
ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
"เอาม็อคค่า2 คาปูฯ2ค่ะละก็เอาแซนด์วิชแฮม4ค่ะ"ในที่สุด ก็เป็นฉันเองที่โดนใช้ถือว่าเป็นการคืนความสุขให้แก่ยัยแม่มดทั้ง3ละกัน อย่าให้ถึงตาฉันล่ะ!
"เอาลาเต้3ครับ"โอ๊ะ! จู่ๆก็มีหนุ่มหล่อมายืนข้างหลังจากเหม่อไปดาวอังคาร(อันที่จริงรอนานเลยมองอะไรเรื่อยเปื่อย)ระหว่างนี้เลยขอสำรวจหน่อยละกัน รูปร่างสูงใหญ่แต่ดูสมส่วน ผมสีดำสนิท ดวงตาเรียวสวย ผิวสีแทน ใส่เสื้อช็อปน่าจะอยู่วิศวะ เอ๊ะ! แต่วิศวะก็ต้องมีตราสัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัยสิ่ อืม...น่าจะอยู่เทคนิครึป่าวนะ
"ทั้งหมด280บาทค่ะ" เท่ห์จัง
"คุณคะ ทั้งหมด280บาทค่ะ"ว้าว...หันมาดูเราด้วยอ่ะ
"ป้าครับ ของที่สั่งได้เเล้วครับ"
"อะ...ห๊ะ อะไรนะคะ" เห้ย! นี่ฉันทำไรอยู่เนี่ย
"ทั้งหมด280บาทค่ะ!"พนักงานพูดกึ่งตะคอก คงจะรอนานน่าดู
"แหะๆ นี่ค่ะ"ฉันหัวเราะแห้งๆ แล้วก็ยื่นแบงค์ร้อยสามใบให้พนักงาน  
แต่ก่อนที่ฉันนะได้รับเงินทอน
"เมื่อกี้ป้าแอบมองเอ่อ...ของผมใช่ม๊า? ถึงได้เคลิ้มจนไม่ได้ยินเนี่ย"ไอ้เด็กบ้านี่ กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าป้า หน็อย...แล้วใครมองเอ่อ...อันนั้นของแกกัน
"ไอ้เด็กบ้านี่ ฉันไม่ใช่โรคจิตนะยะ"หู้ยยย รมณ์เสีย
"เอ้า! แล้วเหม่ออะไรละครับป้า~~~"ลากเสียงยาวทำเเป๊ะ!ไรแกร๊ ไอ้เด็กบ้าาาาา
"กะ....ก็ฉันกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอ่ะ!!"ชิส์ ทนไม่ไหวละเว้ยยย
"เฮ้ย!! เกิดไรขึ้นอ่ะแก"ยัยเพื่อนสามเกลอกรูมาหาฉัน
"คือ...พอดีป้าแกกำลังมองเอ่อ...ของผมอยู่น่ะครับ ป้าแกเลยไม่ได้ยินเสียงเรียกเก็บตังค์ของพนักงาน เอ....รึว่าป้าแกจะหูตึงไปซะแล้ว"เอาอีกละไอ้เด็กนี่ 
"55555555555+"ฮึ้ยยย ไอ้เพื่อนบ้ายังมีหย้ามาหัวเราะชอบใจอีก
"พูดให้ดีๆนะฉันไปมองอะไรของนายกัน ไอ้...ไอ้....ไอ้เด็กนิสัยเสียโกหกหลอกลวง"
"555 แกพอแล้วๆ 5555 คนมองใหญ่แล้วนั่น55555"เออ บอกให้หยุดแล้วแกทำไมไม่หยุดฟะ?
"แกก็หยุดหัวเราะก่อนสิเว้ยไอ้แมงหวี่"ฉายาของยัยวีวี่
"วีวี่ย่ะ! ชิส์ หยุดก็ได้5555 ได้ของแล้วใช่มั้ย?"หัวเราะแถมสินะ =3=
"เออ!!! ไปกันได้แล้ว"ฉันจะต้องชิ่งออกจากที่นี่ให้ได้เร็วที่สุด อับอายขายหน้าชะมัด
"ยังไงก็...ขอโทษแทนยัยเธียวมันด้วยนะคะ ยัยนี่มันก็ยังงี้แล่ะค่ะบอกให้ไปตรวจสุขภาพจิตก็ไม่ยอมไปสักที"ดู! ดู๊! ไอ้บ้าตามันทำกับช้านนนนน
"ไอ้เพื่อนเวร.....ไอ อาย อะ(ไป ตาย ซะ)"ไอ้เพื่อนบ้านี่อยู่ๆก็เอามือมาปิดปากฉัน
"ดูแลเป็นพิเศษหน่อยนะครับ เดี๋ยวจะเอาไปทำกับคนอื่นอีก"
"ฉันสาบานเลยว่าจะไม่เจอกับไอ้เด็กบ้ากวนทีนอย่างนายอีกเป็นอันขาดดดด"
"ระวังลืมนะครับป้า -_^"ยังมีหน้ามายักคิ้วใส่อีก หน็อย.....
"อั้ย.... เดก.... บ้า..... " แงๆ ไอ้เพื่อนพวกนี้ลากฉันออกมาแบบนี้ได้ยังง้าย เสียโฉมหมด ฮือๆๆ TuT ทำกับคนสวยแบบนี้ได้ยังไงกัน.............!!