สาวใจกล้า กับชายหน้าซื่อ

ว
ตัวละคร
คามิงาวะ เรย์
ภายนอกดูอ่อนหวาน ไม่ค่อยเก่งเรื่องใช้กำลัง แต่จริงๆแล้วแข็งแกร่งไม่แพ้ผู้ชาย รักอิสระ รักเพื่อน มีมิตรไมตรีกับคนในห้อง ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ชอบเห็นใครถูกกดขี่ เป็นตัวของตัวเอง มีเหตุผล รอบคอบ
ข้อเสีย ชอบคิดมาก ฝืนตัวเองเกินไป แอบซึนนิดๆ

ฟุบุกิ ชินจิ
เด็กหนุ่มหน้าซื่อแต่ไม่บื้อ เป็นขวัญใจเด็กนักเรียนหญิงในห้อง เพราะทั้งดูเท่ห์ แล้วก็เรียนเก่งด้วย ถึงจะดูเป็นเด็กเรียน แต่จริงๆแล้วเมื่อก่อนเคยเป็นผู้ชายที่ชอบมีเรื่องไม่เว้นวัน จับอะไรก็เป็นของที่ใช้ประโยชน์ได้ซะเกือบหมด
ข้อเสีย ใจอ่อนมากเกินไป ไม่ค่อยรอบคอบ เก็บกด ใจร้อนวู่วาม

โนซุมิ
เพื่อนสมัยเด็กของเรย์ ชอบหนุ่มหล่อสุดๆ ร่าเริง ใสซื่อเหมือนเด็ก น่ารักในสายตารุ่นพี่ทุกคน ให้คำปรึกษาเพื่อนในห้องได้ยังกับอาจารย์
ข้อเสีย อ่อนแอมากทั้งร่างกายและจิตใจ ถูกหลอกล่อได้ง่าย

ตอนที่1 การพบกันที่จะไม่มีวันลืม

วันที่ท้องฟ้ามีเมฆคลึ่ม หญิงสาวคนนึงอายุราว16ปีเดินไปตามถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย เธอได้พบกับชายคนหนึ่งโดยบังเอิญ
"ผู้ชายคนนั้น เป็นใครนะ แต่งชุดนักเรียนชายโรงเรียนเราด้วยแฮะ"หญิงสาวคนนั้นแอบมองแล้วคิดในใจ หลังจากนั้นเพียงอึดใจเดียวไม่รู้เพราะอะไร ชายที่เธอแอบมองก็เดินเข้ามาทักทาย แล้วถามทาง "เอ่อ.. คือว่าโรงเรียนโยรุงาวะ อยู่ที่ไหนหรอครับ" ชายคนนั้นถามแบบกล้าๆกลัวๆ
หญิงสาวจึงตอบไปว่า "เดินข้ามถนนนี่ไปแล้วเลี้ยวขวาที่สถานีรถไฟ จากนั้นเดินไปเรื่อยๆก็จะเจอเองค่ะ"
ชายคนนั้นจึงกล่าวว่า"ขอบคุณมากครับ คุณ..."  
"คามิงาวะ เรย์ค่ะ" หญิงสาวบอกชือตัวเอง
"ผม ฟุบุกิ ชินจิ ครับ" ชายคนนั้นแนะนำตัวเองบ้าง
"แล้ว คุณฟุบุกิ จะไปทำอะไรที่โรงเรียนโยรุงาวะรึคะ?" เรย์ตั้งคำถาม
"เอ่อ พอดีว่าผมเป็นนักเรียนใหม่ที่นั้นน่ะครับ แต่หาทางไปโรงเรียนไม่เจอ" ชินจิตอบด้วยอาการเขิลอายเล็กน้อย
"ฉันก็เป็นนักเรียนที่นั้นค่ะ" เรย์แสดงตัวเอง
"เอิ่ม ถ้าไม่รังเกียจ ช่วยเดินนำทางผมเลยได้มั้ยครับ เพราะผมกลัวหลงไปผิดทาง" ชินจิขอร้องเรย์ด้วยสีหน้าที่กังวลเล็กน้อย
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะนำทางให้ เชิญตามมาเลยค่ะ"  เรย์ตอบตกลงแล้วนำทางไป

เมื่อถึงโรงเรียนโยรุงาวะ เรย์ก็ได้แยกกับชินจิที่หน้าอาคารเรียนแล้วบอกชินจิว่า "ถ้ามีอะไร ก็เรียกถามฉันได้นะคะ คุณฟุบุกิ" เรย์ได้ยืนกระดาษที่จดเมลล์ไว้ให้ชินจิ
"ขอบคุณครับ เรียกผมว่า ชิน เฉยๆก็ได้นะครับ" ชินจิบอกกับเรย์
"ค่ะ คุณชิน เรียกฉันว่าเรย์ก็ได้ค่ะ จากนี้ไป เราก็เป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ" เรย์บอก
"ครับ ขอฝากตัวด้วยนะครับ" ชินตอบรับอย่างแอบดีใจเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปดูแผนที่ในโรงเรียน
และเรย์ก็เดินเข้าห้องเรียนทันที

เมื่อเรย์เข้ามาที่ห้อง เพื่อนเรย์ก็ทักทาย
"เฮ้ เรย์จัง วันนี้ได้ยินว่ามีนักเรียนใหม่มาล่ะ"
เรย์จึงพูดกลับไปว่า "ถ้าเป็นหนุ่มหล่อ คงจะสมใจเธอเลยสินะ โนซุมิ"
"แหม เรย์จัง อย่าพูดดักกันแบบนี้สิ" โนซุมิพุดพรางส่ายตัวไปมา
และในตอนนั้น กริ่งก็ดังขึ้น ทุกคนกลับไปนั่งที่ และครูก็เข้ามาในคาบโฮมรุม
"ว่าไงนักเรียน วันนี้มีนักเรียนมาล่ะ เข้ามาสิ" ครูพูดพร้อมกับหันไปทางประตู
นักเรียนหญิงพากันกรี๊ดนักเรียนชายที่เข้ามาในห้อง ส่วนเรย์แรกๆก็เฉยๆ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา นักเรียนใหม่คนนั้นทำให้เรย์ตกใจมาก เพราะนักเรียนใหม่คนนั้นคือ ชินจิ
"ช...ชินจิ!?" เรย์แบบลืมตัว
"คุณเรย์!?" ชินจิพูดออกมาอย่างตกใจ
"อ่าว คามิงาวะ พวกเธอรู้จักกันมาก่อนด้วยรึ?" ครูถามเรย์ในทันที
"คือว่า เราเจอกันระหว่างมาโรงเรียนน่ะค่ะ" เรย์ตอบแบบตะกุกตะกัก
"งั้นหรอ ยังไงทุกคนก็ช่วยดูแลเขาหน่อยละกันนะ" ครูบอกกับนักเรียนในห้อง
"ค่าาาา"  นักเรียนหญิงพูดพร้อมกันทั้งห้อง(นอกจากเรย์)

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง เรย์ได้เดินไปอาคารเก่าหลังโรงเรียน เพื่อไปเก็บดอกกุหลาบไปทำช่อดอกไม้ที่ห้อง แต่ก็บังเอิญไปเจอกลุ่มรุ่นพี่ที่เป็นอัธพาลเข้า
"วี๊ดวิ๊ว! หวัดดีน้องสาว มาทำอะไรที่นี่หรอจ๊ะ" หนึ่งในกลุ่มรุ่นพี่ร้องถาม
เรย์ไม่สนใจ และเดินตรงไปที่สวนกุหลาบต่อ แต่กลุ่มรุ่นพี่ก็เข้าไปดักล้อมทางไว้
"ฉันแค่จะมาเก็บดอกกุหลาบไปทำช่อดอกไม้ในห้อง กรุณาอย่ามาขวางทางค่ะ ฉันกำลังรีบ" เรย์พูดแบบเซ็งๆ
"จะรีบไปทำมัยกัน มาเล่นอะไรสนุกๆกับพวกเราก่อนสิจ๊ะ" รุ่นพี่คนที่ดักหน้าเรย์พูดเชิญชวน
"ไม่ล่ะค่ะ แล้วก็กรุณาหลีกทางให้ฉันด้วย ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะคะ" เรย์พูดอย่างไม่กลัวอะไร
"มาแค่คนเดียว คิดจะต่อต้านพวกเราทั้ง6คนรึ กล้าดีนี่ งั้นมาเริ่มอะไรสนุกๆกันดีกว่าพวกเรา"รุ่นพี่คนนึงพูดพร้อมกับหันไปทางพวกตัวเอง
"ถ้างั้น ฉันจะไม่ออมมือนะคะ" เรย์พูดพร้อมกับยืนนิ่งๆ
"จับเด็กคนนี้ถอดคลาบทั้งชุดเลยพวกเรา!"หัวหน้าแก๊งสั่งในกลุ่ม พร้อมกับพุ่มเข้ารุมจับตัวเรย์
"ฉันเตือนไปแล้วนะคะ" พูดจบเรย์ก็เตะกวาดใส่ขาแก๊งรุ่นพี่เป็นวงกว้างพร้อมกับชักมีดสั้น(ที่ตั้งใจจะเอามาเก็บดอกกุหลาบ)พุ่งใส่หัวหน้าแก๊งแล้วจ่อมีดที่คอ
"อึก..!?!" หัวหน้าแก๊งตกใจจนหน้าซีด
"จะให้ฉันไปดีๆ หรือต้องฆ่าคน6คนเพื่อผ่านทางคะ... รุ่นพี่" เรย์ถามด้วยเสียงที่เย็นชา
"ป..ปล่อยฉันไปเถอะนะ ล...แล้วเราจะไม่ยุ่งกับเธออีก"หัวหน้าแก๊งพูดเสียงสั่น
"ให้ฉันไปดีๆแต่แรกก็จบแล้วล่ะค่ะ แล้วก็ ขอความกรุณาออกไปจากที่นี่ด้วยนะคะ" เรย์พูดพร้อมกับเก็บมีด

ตอนนั้นเอง ก็มีคนที่แอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่หลังต้นไม้ไกล้ๆ เมื่อกลุ่มรุ่นพี่ออกไปจากแถวนั้น เรย์จึงเอ่ยขึ้นว่า
"แอบดูคนอื่นแบบนี้ ไม่ดีเลยนะคะ"
ชินจิเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับตกใจและเดินออกไปหาเรย์แบบกล้าๆกลัวๆ
"เห็นหมดแล้วสินะ ตัวตนอีกแบบนึงของฉันน่ะ" เรย์พูดพร้อมกับหันไปมองชินจิ
"นี่เธอ เก่งขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยแฮะ" ชินจิยังคงตกใจอยู่
"หึ ถ้าไม่เก่งอะไร ก็เอาชีวิตรอดยากล่ะนะ" เรย์พูดเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เอ่อ ว่าแต่ ทำมัยถึงมาคนเดียวล่ะ" ชินจิพูดเหมือนจะเป็นห่วง
"ฉันมาคนเดียวนี่แหละดีแล้ว จะได้ทำอะไรง่ายๆหน่อย"เรย์ตอบแบบสบายๆ
"ง..งั้นหรอ เอ่อ คือว่าให้ผมช่วยเก็บดอกกุหลาบให้มั้ยครับ" ชินจิพูดพรางหน้าแดงเล็กน้อย
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณชินจิน่ะกลับไปเถอะ" เรย์ปฏิเสธทันที แล้วเดินจากไป

เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ชิจิกลับไปที่บ้านพักของตัวเองและเดินเข้าห้องแล้วคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนพักเที่ยงพร้อมกับพุดว่า
"คามิงาวะ เรย์ เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ มิน่าถึงโดนผู้ชายรุมล้อมมากมาย ทั้งยังแข็งแกร่งขนาดนี้ ฉันชักจะสนใจเธอขึ้นมาซะแล้วสิ เรย์" พูดจบ ชินจิก็เอาเมลล์ที่เรย์ให้มา แล้วยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อไปอีกว่า
"ฉันจะไม่ลืม เรื่องราวในวันนี้เลย"


จบตอนที่1.EsPer S4 L